Artiest

Je hebt geoefend; beheerst de voering van de stof.
De spiegel laat de mondhoek lichtelijk beven.
Het voelt verward, hoe zal de zaal jouw kunsten straks beleven:
het dak er af, of weer zo’n waterloze sof ?

Tweeslachtigheid in onvast evenwicht.
Je moest zo nodig, je werd het, goden dank!
Je wenst je even veilig thuis bij moeder op de bank,
als je alleen maar denkt aan het venijn van spottend licht.

Maar altijd wint toch weer die droom,
eens verwekt als puber tussen wat coulissen,
een kind nog springend tussen hoop en schroom.
Op het moment van opkomst denk je: ‘ik moet heel nodig pissen’.

Schrijver: G.B.Scipio, 30 oktober 2013

epcrdischotmail.com

Artiest

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 110