Alle inzendingen over Vaarwel kerkhof

(voor Lucebert) Ik zie het lege pad, de keurige graven met hier en daar een oude bloem. De doodgraver rolt een sjekkie bij een pas gedolven graf. Hij fluit een wijsje zonder ritme of gevoel. Hij groet me alsof ik een feestpark betreed. Ik knik hem somber toe, zo doe ik dat met rouw en daarbij hij lijkt in trouwe dienst. Aarzelend…

Ga, maar vergeet me niet, was 't laatste wat ze zei ga, maar denk aan me, was 't laatste wat hij hoorde. 't Licht in haar ogen doofde, de sprankeling verdween ga, mijn lief ga maar, ik blijf achter, wellicht alleen. Maar dat ik van je hou, je bij voorbaat al mis is iets wat vanzelfsprekend is. Je was alles voor me, de zon, de sterren,…

Vaarwel, vaarwel, mijn dierbaar Vaderland! Mijn Nederland, vaarwel! Ik vaar van hier, van hier naar 't Oosterstrand, Mijn Nederland, vaarwel! Bij 't ruisen van de zilten vloed, Breng ik aan u mijn afscheidsgroet. Lief Vaderland, lief Vaderland, vaarwel! Vaarwel! Vaarwel, vaarwel!…

Ik zweeg, maar mompelde nog net: ‘Vaarwel, rust zacht, lieve Jeannette.’…

Vaarwel, vaarwel. Reik mij uw handen, beide, Die wenkt en die zal scheiden, En heilgen wij tot spel 't Vaarwel, vaarwel.…

Soms zijn er in het nieuws ook mooie dingen De regen klettert, maar mijn dag is goed Ik roep naar iedereen die ik ontmoet: 'Kom luister mensen, Gordon stopt met zingen! De voorpagina zegt het, zwart op wit.' Nu Bløf nog, Bauer, Joling en Jan Smit!…

Vaarwel klassieke eetkamer hoekbankje in zes kleuren rood Herinneringen te meer brengen mij in ademnood Vaarwel tweepersoons eiken bed witte luchtige deken Herinneringen te meer die wonden in mijn hart steken Vaarwel klavier en leren bankstel beiden in donkerbeige kleur Herinneringen te meer ik mis jouw klank en geur Vaarwel pitoreske…

Goênacht, vaarwel! want ik moet gaan, Vaarwel en reik mij nog de hand; Een vreemdeling bood me in 't Zuiden aan, Wat ik niet vond in 't Vaderland; Wanneer ik u voorheen verliet, Dan was 't: "Ge ziet mij spoedig weer!" Thans luidt de groet, die ik u bied: "Vaarwel, zo 'k nimmer wederkeer." Goênacht, vaarwel! - Goênacht, vaarwel!…

Gisteren achtergelaten gezichten, snikkend Vandaag verloren illusies verdwenen in tijd Ogen stromen tranen naar vergetelheid Morgen aangebroken schuifelende voeten `n Laatste aards vaarwel brengt hemelse groeten.…

Ei, zie van ver nog wordt het woud Zijn groet aan ons niet moe, Daar 't wuift met tak en twijgen, Die duizend stemmen stijgen; 't Roept ook vaarwel ons toe.…

Zinloos draai ik in mijn gevoelens Alle emoties afgetast Maar niets doet me gloeien naar Een onweerstaanbaar samen zijn Te ver van wal geraakt Er is geen terug keren meer aan Maar het doet me pijn Om te constateren Dat het vaarwel zal zijn…

schipperend tussen beemd en boot schrapend aan de kade roeiend met riemen die ik niet had laat ik los…

Het geluk ons toelachend Op weg naar ons nieuwe huis Vaarwel huis met de bittere tranen We komen nooit meer terug Want daar was ik nooit thuis.…

Vaarwel mijn liefste.…

Nu zeg ik jou vaarwel, ook al blijf je altijd bij me. Ook al was jij mijn bestaan. Vaarwel.…

Je doet of je me haat, Dus nu zeg ik vaarwel.…

voorgoed leek je mijn lief toen ik jou die eerste maal op het avondstrand in donkerende ogen blikte maar ‘t moet eruit, mijn lief: nog even tijd slechts om kalm elkander los te laten vaarwel voor mij, uit verwarring gekomen om met jou mijn droom te beleven vaarwel voor jou, je was er, maar ook niet de bitter wordende band moet verbroken…

Vaarwel zusje, kleine meid, vaarwel papa en lieve moeder. Door de zucht naar 't witte poeder speelde ik m'n leven kwijt... In Parijs, onder een brug lag een jongeman te sterven. Geld en goed zou hij verwerven maar hij kwam nooit meer terug.…

woorden zoeken waar geen woorden zijn…

Vanmorgen uit bed getild. Een dikke, brutale verpleegster ordonneerde: meekomen. Ikke, in de ambulance in kapotte slofkes, oude badjas Alweer, werd ik misbruikt, de vieze geile pervert. Hij belde prompt de flikken, zijn ontbijtje stond niet klaar Ach, hij is van een zeer goed jaar; Een zeer gekend psychiater stond me te woord Dit keer legde…

Vaarwel mijn schat, hoe ik je soms ook nog steeds, ontzettend, mis.....…

Ik moet, ik zal, ik wil ik ga Ik wil, ik moet, ik ga Ik moet Ik gá!…

Mijn koffers stand-by Klaar om te gaan Nu al zo dodelijk eenzaam Ik ga nu en zeg vaarwel Mijn kus op je voorhoofd Ik hoop dat ik zo veel goed maak Iedere gedachte van mij zal aan jou gewijd zijn Ik weet dat je zult wachten op mij Maar…doe dat nou niet De tijd om te gaan is gekomen Sluit je ogen en kus mij vaarwel Denk gewoon aan de…

Tot volgend jaar Dan komen mijn vrienden daar. Ik ben helaas aan het sterven Alles aan mijn lijf is aan het bederven. Ik lig hier op de grond Met water in mijn mond Mijn huid schilfert af Je ziet mijn aders van mijn lijf. Ik blijf er rustig bij Mijn leven is goed geweest Ik wiegde mee met de wind Werd door de zon verblind Heb de nacht…

Eindeloos was de lijdensweg die je moest gaan. Jouw pijn is nu wel weg, wij hebben nog een lange weg te gaan, moeten we rechts of juist de andere kant. Ik weet het niet want: jij was het die de weg aanwees. Nu je daar ligt stil koud en sereen mis ik je zo verschrikkelijk want: waar moet ik in vredesnaam heen! Ik mis je zo mijn lief…

Al ga ik zeer ver weg, wil mij getroost beminnen, het is geen ander ik dat op een steven staat om onder feller licht een leven te beginnen met dromen die gaan bloeien voor een nieuw gelaat. Mijn ogen blijven thuis; bij u blijven mijn handen. Naast u is rust genoeg voor hen, zelfs avontuur; want beter dan wie ook weet ik dat vreemde landen niets…

Het enige wat rest is: Vaarwel.…

waren je korenblonde haren wiegend op het losse loopje dat ik zo goed heb gekend en met een bijna leuke ladder in je meer dan lieve nylons ging je aan het einde van de straat het hoekje om zo ver weg ben je nu puzzelstukjes reiken waar jij en ik volmaakt hemel en aarde zullen zijn bij het laatste vaarwel…

poëzie is op sterven na dood laatste woorden sleept zij omzichtig uit de trouw van haar strofen perst het voedsel naar boven kruimelt letters in verzen meandert langs uitgevreten paden komt tot stilstand op het kerkhof waar nog toekomstdromen werden geschreven in het laatste inlevingsvermogen…

En in het strijklicht van de avond waait vreemde stilte aan over de graven tijd heeft hen ooit gedragen verdriet het slijt maar leegte is een ding dat voor altijd achter blijft.…