Alle inzendingen over Venus

Sinds Venus voor de zon is langsgeschoven Spied ik naar meisjes door mijn zwarte bril, Want als ik er nog één versieren wil Dan kan dat nu - dat wil ik graag geloven, Alleen ben ik te oud, zo ben ik bang En Venus is al in de overgang.…

je kwam vanuit de zee ik kwam vanover land lenig liep je met mij mee over het zachtglooiend strand je wou meteen de schelpen kraken het gaf je een intens genot ik dacht aan notenkraken tchaikovsky speelde fagot een dans van duizend elfen je voeten vatten vuur ik strooide venussschelpen onder een hemel van azuur.…

Niemand die me wou geloven, zelfs niet toen ik naar je wees, jij stond te schitteren, helemaal alleen daarboven; al mijn aandacht ging naar je toe, je heldere licht deed mij dromen, hoe is het daar zo hoog, is het niet te eenzaam, niet te droog? zoveel vragen wilde ik je nog stellen, maar plotseling was je weg, in een flits, ik had het…

Een kleine schaamteloze luis voelde zich er niet echt thuis, klom op Venus op een heuvel en vond het werkelijk een euvel dat ze er landde per abuis. Met dat vreemde landschap daar had ze geen problemen, maar nooit had zij 't besluit genomen om op Venus toe te komen op een vliegende sigaar.…

O Venus, vol bewondering heb ik voor jouw zacht wit licht die de verschillende vormen van liefde hoogtij laat vieren op hetzelfde moment dansen verliefd en verlangen op één lijn klimmend naar ongekende hoogte Want waar je ook bent in deze onverwachte en veranderlijke wereld, ik blijf jou dragen in mijn hart.…

Telkens nieuwe horizonten verkennen, grenzen verleggen intensief meemaken van reizen vol uitdagingen en vooruitzichten O Venus, door jou krijgen mijn dromen een bestaan in de werkelijkheid maar ook wederzijdse liefde tussen twee zielen: jij en ik, samen en niet alleen.…

Venus, waar je ook bent in deze wereld ik zal je uitzonderlijke schoonheid bewaren en blijven dragen in mijn hart om nooit meer te vergeten laat staan loslaten want mijn liefde voor jou is zodanig groot dat je onvervangbaar en onmisbaar bent voor mij.…

Ster van de avond liefde straalt in zachte gloed de ziel ontwaakt zacht Hoe uitnodigend en verrijkend het is om Venus waar te nemen als een lichtende ster, waarbij ze in de vroege avondschemering verschijnt en een zachte gloed verspreidt, een gloed die zich mengt met verlangen en schoonheid, onzichtbaar doch voelbaar.…

Venus; spil om wie alles draait Botticelli; kunstenaar TEKEN VAN VOORJAAR Venus centraal.…

vroeg in de avond kraakhelder het hemelrijk de maan op een schuit en boven de boot Venus hemeldiamant…

In d'ijskoude vroege morgen stapt een venus op 't trottoir; 't blonde kopje zonder zorgen als een ordeloos boudoir. Vroege werklui stappen dreunend op het grauwe makadam; hevig rinkelend rijdt, en kreunend op de rails, een vroege tram.…

Je haar verward Je heupen hard Je borsten groot Je naakte schoot Je lijf amorf Je bent mijn Venus van Willendorf…

mens moet geknecht Met een chip in zijn hoofd Zodat men gelooft Dat je bent wie je zegt Het zaad wordt bewaard Geen mens die meer vrijt Want liefde kost tijd Dat is het niet waard De welvaart is hoog Communicerende ijskast Een robot die afwast En ook nog kurkdroog We ontvolken de aarde En dan wordt het menens We trekken naar Venus…

held're ochtendster onder een wolkendeken draai je langzaam rond doch zonder aantrekkingskracht blijf je een schijngestalte…

Bedwelm mij met je geur van duizend bloemen En laat me rusten in het landschap van je lichaam Wijs me de weg naar de mooiste bloesem in je tuinen En laat mij één nacht jouw vlinder zijn.…

Op Venus wemelt ‘t toch van de vrouwen?…

Een onneembare heuvel een modderig Iwo Jima Waar west oost ontmoet doen mannen sneuvelen Liefdeloos in leugens geboren Hypnotiserend als een cobra een verleidelijk deinende zee Verrookt zij haar problemen trekt je mee in stromingen Slaat haar benen er omheen…

de zon je glinsterende draden omzeilen die de liefde uit jouw haren ontspon je naakte lichaam verleiden in het fluisteren van de maan mijn schroom laten verglijden in de bron van mijn bestaan ik wil met je blijven draaien om de planeet met jouw naam het hete vuur zal ons reinigen ik zal nooit meer verder gaan jij bent mijn aardse Venus…

Je was in de rouw van de vrouw met je zwarte t-shirt en broek, nooit was ontgoocheling zo diep je kwam en kreeg medeleven ik ving je meer dan moedig, in mijn hart nog steeds een plaatsje vrij kan de vrouw je blijven boeien na zoveel pijn door het spel van venus die plaats vraagt geneest als haar rol juist is gespeeld…

twee populieren misschien bij het hek vandaar een zichtlijn een beeldje zonder armen naakt zonder benen ook het werkt alleen als de zon erop schijnt zei hij de huisbaas van deze utopische staat een landschap met koeien op het bastion ja, Veere vanwaar de pont niet meer gaat in Syrië aan de overkant dus toch in hokken aan de scholeksterstraten…

Al ben ik geen Venus, geen Mona Lisa geen fenomenale schilder of anderszins Ik ben ik, neem me zoals ik ben, met mijn gebreken, met mijn hart.…

niet meer bestaan wist mijn vader toen al dat ie dood zou gaan ergens tussen venus en de grote beer staat een ster die al bestaat hij dan niet meer nog heel goed is te zien en wie weet misschien is die ster tussen venus en de grote beer wel mijn vader die al leeft hij dan niet meer daar aan de hemel is te zien wie weet misschien....…

Aan onze lieve vrouw Venus, mijn kind, En aan hare zalige zoon.…

Schouders van albast Venus met armen Ademend standbeeld Uit Griekse tijden Levende godin Alleen jij kunt me warmen Alleen…laat me erin !…

Morgenster schittert. Ook de zon die komt dan op. En de dag begint.…

geen groot hart op Centre Court Voor de dichter die klein zéér eert reden voor Serena nu victorie weert zich te verheffen opdat Venus zijn stem hoort…

vreugde en pijn over gelopen paden, ooit betreden werden hoge golven nooit vermeden prachtige foto’s op papier beelden mijn zijn lachende ogen stralen langs warm zand richting woeste duinen en de zeedijk omvat mijn blik dit prachtige stuk land terwijl ik over het lager gelegen pad kijk neem ik wat fijne korreltjes in mijn hand voel mij even Venus…

Venus pulkt aan haar sluier Toont haar vrij, onbestemd naakt Ontbladerd in een diep licht Voller dan een arabesk of een bloem In een gestalte van rauwe rust Daar en dan raak ik verhit Ze strooit begeerte in een versleten ziel Meer dan naakt kan niet Het nu wordt een kristal Glanzend in de ronding van de borst De vloeiende lijn van de bilnaad…

Freud haalde Venus in huis Romeins en in brons gegoten Ze rust op zijn tafelblad Met de rechterhand een haarlok schikkend In de linker houdt ze een spiegel Waarin ze glundert Vol van haar zelfvoldane, enige ik Onder de heupen vastgeknoopt Valt een doek geplooid over haar benen Het licht haakt zich aan haar schouders vast Haar gerekt lijf…

in het overzeese veen bloei je in hoge zon de wortels ondergedompeld een getande schelp glanst van parels de kleffe stroop die opwelt uit een vangarm verscholen in een vouw trildraden verraden dat ik nader en de val klapt in een wenk dicht randen sluiten naadloos aan ik spartel weerloos maar gulzig in het sap tot je me weer ophoest als…