Alle inzendingen over Verdwaald in de natuur

en natuur wie het weet mag het zeggen verdwaald in de natuur klinkt een echo van pijn een roep om erkenning voor mens én aarde…

Stilte van het woud huis, werk, bestaan verloren natuur als schuilplaats Winkelwagentjes een vuurtje dat warmte geeft takken verbranden Schaduw van het groen Onbegrepen, psychisch stuk vechten om balans Afval hoopt zich op een schreeuw om zonder oordeel de weg te bieden De echo van pijn vraagt mens en natuur ruimte wie hoort en…

beschut in ons warme huisje met buiten harde wind en regen waait de internet verbinding steeds weer uit en aan, als een vlammetje reikend naar de draadloze zegen maar mijn humeur gaat langzaam en grondig naar de maan had ik niet voor negen euro negenennegentig één gigabyte gekocht voor de verbinding met heel het al en zijn sterren? waarom…

Een reiger roerloos in een sloot, een kikvors geeft zich bloot, door de zon in slaap gesust, zich van geen kwaad bewust. De gevolgen laten zich openbaren, kikkers zijn voor reigers etenswaren. Met de snelheid van het licht, zijn lange snavel goed gericht, hap, slik weg, Sorry kikker, dit heet domme pech.…

1 Waar wij de weg terug ook zochten, overal stonden grijze brokken rots op het pad. Ander pogen liep dood aan de rand van zwart water, een stap nog en wij zouden daar voor altijd blijven. Omtrekkend kwamen wij uiteindelijk bij puinhellingen, woest en ledig; afdalen had ons de benen gebroken. Uren versleten in dwalen, regen…

Kalmte staren Zonlicht gebaren Weerkaatsend licht Helder zicht Stromende gloed Water zoet Spelende beek Romantische kreek Zoete mijmering Natuurlijke speling Drijvend fonteinkruid Een ijsvogel schreeuwt luidt Een decor als een vredesaltaar Instemmend gedachtengebaar Blijheid laten stromen Gedachten mogen er wonen…

Gevangen in de sluimering van de dag Alsof je in de wolken loopt Verdwaald in de somberheid van de hemel Overgegeven aan de mist der verblinding Fysieke transformatie van Moeder Natuur in extrema Donkerte omarmt de ziel Lethargie vervult het "Zijn" En men schrijnt Niets is het bestaan…

Verdwaald in zoveel ideeën loop ik doelloos rond Verdwaald in mijn eigen gedachten pieker ik mij suf Verdwaald in zoveel onrecht zoek ik nog steeds wat rust Verdwaal in een eindeloos doolhof van denken Wie toont mij de uitgang?…

In het donker was ik verloren in het donker was ik verdwaald nooit dacht ik iemand meer te bekoren jij hebt mij uit het donker gehaald door jouw liefde werd mijn hart verlicht de duisternis doorboord jij hebt mij weer in het zadel gelicht en mijn verdriet gehoord…

langs lijnen Ik ben verdwaald tussen liefde en haat, zoveel wrok, dus ik haal uit zoveel pijn, dus ik bind in wroeging een lijn breekt tussen jou en mij ik verdwaal.…

Ik ben verdwaald... verdwaald in mijn verdriet Op zoek naar de idealen van mijn dromen. Ik doorsta een lange reis en ben onderweg een grote spiegel tegengekomen. Ik heb mezelf bekeken me met vroeger vergeleken Ik ben niet meer wie ik was ben een ander geworden.…

Verdwaald in het leven Soms hebben we dat even Dat we het niet meer weten Door een duistere sluier omgeven Dat we even in duisternis leven Tot de zon weer zal doorbreken En de duistere sluier zal afbreken Zodat we door het licht zijn omgeven Zodat we ons weer op de goede weg begeven Zodat we weer verder gaan met het leven Zodat we de duisternis…

Een nevelig gebied bedwelmt mijn hoop, laat me verdwalen. Ik loop rondjes om mijn evenaar, draai wat doelloos om mijn as. Een horde spinsels dromt tezamen, vermenigvuldigt zich alras. 'K voel mijn bloed dat zich een weg baant. Maar de weg loopt krom, loopt dood. Ga ik deze kruising nemen? Of zie ik mezelf dan bloot? Ik loop verder langs de…

liet zij samensmelten als vuur en haar vrouwzijn tot diep in haar ziel verstond In een helder moment praat zij zacht en ziet zij de wereld vanuit een ander licht Voor heel even verschijnt er een glimlach op haar rimpelig zichtbaar oude gezicht De wereld om haar heen vervaagd en voelt zich verloren in haar lege geest Langzaam graaft de verdwaalde…

soms spant de wereld zich als een kruisboog zoekend in een cirkel naar een doel niet wetend waar het onbekende verblijft; laag of hoog de oceaan is tevens te groot voor mijn handen; ongeacht naar waar ik grijp en hoe diep ik ook in de diepte kijk mijn gedachten zijn als lucht eer zij kunnen verzanden…

herken ik ben te lang blijven hangen in het vertrouwde vastgeroest in de dagen van weleer eigenlijk moet ik mij onttrekken uit het oude echter, mijn hart toont geen enkel verweer het leven raast als een sneltrein voort vermoedelijk heb ik die trein niet gehaald op mijn gemak reis ik naar het volgend oord zodat ik bij aankomst niet ben verdwaald…

Verdwaald Tussen zomer en winter Dag en nacht Niet weten wanneer het ene begint en het andere eindigt De eeuwige zoektocht Naar iets wat ik nog niet ken Of wat ik vergeten ben…

verdwaalde mensen in de stad werpen hun schaduwen op straat geketend aan een doelloos pad bewegend in dezelfde maat diep bedolven onder vele smarten hebben zij zich in een waan gehuld die de leegte in hun dorre harten slechts met vluchtige verlangens vult ik lees de wanhoop in hun holle ogen en voel de pijn van hun verloren strijd terwijl…

de winter is vertrokken en de zon komt eraan laat bloeien verse knoppen de natuur laat maar begaan. een boom wordt herboren zo stoer en zo brutaal was enkel zijn kledij verloren na een jaar van pracht en praal!…

waar de natuur nog ongerept haar glooiende struikerige goddelijke gang gaat plaatsen mensenhanden 'verboden toegangsborden' maar soms op verdwaalde momenten wanneer niemand kijkt ontdoen wij ons van stoute schoenen om blootsvoets door velden te jagen Blik op oneindig haar in de wind oor aan het kind…

Wolken drijven voorbij, haar dijen zacht bestemd voor mij als de zon en de maan... En wij laten ons gaan. Zonnestralen over onze lichamen omringd door rode rozen en ook boterbloemen, terwijl insecten om ons heen zoemen. Maar onverdroten geven wij ons aan elkaar over en strelen hartstochtelijk elkanders huid. Het riet langs de sloot…

Wanneer het natuurlijk moment daar is, wordt het onmogelijke mogelijk. Komen vroegere wonderen samen. Dit gedicht schrijft mijn smartphone, omdat ik zelf zo slim niet ben.…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

heb de mooiste momenten verzameld uit de kunstschatten der natuur een onweersslag wat schuimende golven door zee aan land gebracht regensluiers en het vallen van de eerste sneeuw zonsondergangen met verdwaalde meeuw wilde ze delen met een groter publiek maar in poseren ontviel steeds de ziel ik had het decor van bewegen vergeten…

Bronstig klinkt toch veel romantischer dan geil Het klinkt ook natuurlijker en nog krachtiger is het oergeluid wat het Edelhert voortbrengt: de hinde de bestijging, de bevruchting te laten mogen bepalen 't hoogtepunt van hun eenwording klinkt toch veel romantischer dan neuken!…

verdwaald…

En toen de stilte riep herkende ik haar stem zij fluisterend, ik luisterend naar een melodie zo zacht en fijn het zou zomaar hemels kunnen zijn het klonk als een aria uit La traviata wind verwaaide elke gedachte uit het roerige brein, daar werd het stil hoorde enkel fluisterzachte muziek en nauwelijks horen kon want zelfs diepste stilte…

programma naar de knoppen gaan Amsterdam vonden ze te ver Terwijl Wallage (met die ballon) ten Hemel gaat Hij had wat Helium in moeten nemen Kreeg hij een idee, wat die duiven te wachten staat Wat een fantastische mensen Ons korte temijn visie stadsbestuur Kun je je een betere wensen Ze gaan voor ons misschien wel door het vuur En straks natuurlijk…

Als er een eind is gekomen aan al je dromen dan moet je je ogen openen en kijken wat de mensen de wereld aandoen en dan vraag jij je misschien ook af: "Waar ben ik (in Godsnaam) dat men dat mag?"…

Zie toch onder ogen geef op wat niet kan de droom is vervlogen wist je al zolang Toch de herinnering aan haar lach parfum, kussen, ogen die je hartslag het bloed gaf om te pompen deed je geloven er is er maar een waarin ik kinderen wil en zolang dat onbereikbaar is ga ik van bil tot bil!…