Alle inzendingen over Vroeg Andere Wereld

[Dit schreef ik voor iemand] Binnenkort Binnenkort zal ik de wereld verlaten en mag ik naar de hemel. Eigenlijk is het veel te vroeg, om daar heen te moeten gaan. Als mens had ik het reuze naar mijn zin met lieve mensen, waar ik van hield. De hemel: een nieuw begin, maar ik weet niet wat me te wachten staat.…

zij was zijn hele lieve pop haar pop nog in haar hand hij had zijn drive speelgoedauto´s, nu gesloopt total loss door contact met een kindervriend hij kon het leven niet meer aan nooit meer rust, angst en spijt in hoofd en geest gekozen dood, nu voor altijd, hij is een kindervriend geweest…

ik zie je in gedachte staan je luistert naar de wind die spreekt in bomen herfst in droge bladeren misschien hoor je van lente, leven en opnieuw toch in de winter ben je teruggekeerd, naar de kale bomen, ze zeiden niets en lieten jou begaan een enkel blad laat los nog voor de zomer…

Ik heb gedroomd vannacht van water groen water het mooiste water dat ik vroeg in de ochtend zag stil was het wij waagden 't bijna niet te spreken er lag een steiger er zat een meeuw die onverdroten was het de stilte peilde…

Twee reigers baltsen en dat al in december 't is vroeg dit jaar…

al vroeg in het voorjaar schreef ik dit punt diep in mijn buik ik wachtte op een geluid of een ander teken van leven helaas brak het niet open zoals u ziet het wordt een dag zonder gedicht vandaag…

Te vroeg.…

Kwam je te vroeg uit je cocon, ik wilde dat ik je helpen kon! Ach vlinder, nu kun je niet meer terug, voortaan niet meer te vlug, uit je coconnetje kruipen hoor. Daar is het nu nog veels te koud voor!…

elke katje aan de tak herbergt een eigen verhaal het klontert aan mijn ziel en aan mijn voeten, en stuwt het verzinsel uit het krijt van de taal, soms ontluisterend om voor de verleiding te boeten, bestrijkt alle geneugten en begeerlijkheid altijd te weinig en zeker niet genoeg, ook daarmee is te leven, misschien is het nog te vroeg…

Ik probeer genoeg Maar Wanneer is het te vroeg Wanneer is dat te laat Ik word niet meer kwaad Ik word zelfs gelukkig door gedichten Maar Wie kan dat Belichten ?…

Je vroeg me Je vroeg me of ik je mag... Ik zei nee .. Je vroeg me of je mooi was.. ik zei nee.. Je vroeg me of je in me hart was.. Ik zei nee.. Je vroeg me of ik zou huilen als je weg liep ik zei nee.. Dus liep je weg.. Ik pakte je arm en zei: Ik mag je niet... Ik hou van je Je bent niet mooi...…

Want het is ergens in de wereld toch wel vroeg. Al die mensen lach ik uit, die denken dat ze te laat komen. Tussen al dat gehaaste volk, wandel ik rustig. Op weg naar een plek in de wereld waar het nog vroeg is.…

In wat voor wereld leven wij?…

De dood heeft het kind in zijn greep, we willen hem niet loslaten, tot de kleine zegt; hallo opa, ik kom.... de dood pakt het kind, een zucht, een glimlach we laten los, dood heeft gewonnen. Dag jongen, opa past wel op je.…

Ze staan allemaal om haar heen verbijsterd fluisteren, terwijl ze niets meer hoort. Voorzichtig raken ze haar aan alsof ze breken zal, zachtjes. Tranen rollen, ongeremd voor haar, die daar ligt in haar doodshemd. Te snel, veel te snel ging ze, veel te jong ze staan om haar heen: Maar zouden alles geven....…

Onschatbaar groot is een andere wereld, die voor breinen diep verborgen blijft. Alleen daar wordt geweten wie we zijn.…

hij neemt mij hard en schopt zijn kinderen op de wereld maar hij heeft wel een klein hartje vroeg mij eerst hoe ze moesten heten…

Donker dat Mij vasthoudt Tot ik deze Tunnel verlaten Heb - na minuten Die eeuwen zijn Zie ik in het Groene land Dat mij omgeeft De eeuwig grazende Koe, die het leven Beter verbeeldt Dan ik het ooit Verbeelden zal…

We spreken elkaar gauw weer, straks, vanmiddag: 's nachts -- wanneer jij thuiskomt.…

herinner jij je onze wereld binnen de wereld nog? mijn geboorte met je herhaalde naam na je vroege dood? de lege plek die we innamen in de schaduw van elkaar? herinner jij je nog dat we samen zowel verschenen als verdwenen? onvoltooide kinderlevens wiegend op een dunne tak onze wereld binnen de wereld…

Het kan hier op aarde niet bestaan, dat mensen de maat der dingen zijn, terwijl u in een andere wereld leeft. Daar, waar bekend is, hetgeen wij hier niet kunnen weten. Daar, waar geen plaats is, voor sterven, onbegrip en pijn. Leid ons, na ons leven hier, binnen, in die voor ons onbekende wereld. Neem de schellen van onze ogen.…

Flarden mist Heiige weilanden Een stille wereld Vroeg in de morgen Langzaam verschijnt een lichtpunt Kleurt de hemel In een zacht oranje gloed Verlicht de stille wereld De wereld ontwaakt Gaapt en rekt zich uit Kijkt nog slaperig om zich heen De stilte wordt langzaam verbroken…

Je warme lichaam naast me je slaperig gezicht Het bed duidelijk beslapen het invallende licht Het eerste kopje thee op bed geserveerd Croissants vers uit de oven wat heb ik je vereerd Alles deed ik voor je blijkbaar niet genoeg Voor ons is het nu te laat of was het soms te vroeg?…

Te jong stond jij op eigen benen te vroeg wilde je volwassen zijn daarvoor heb je nu de tol betaald je leven in weelde was maar schijn. Berooid ben je alleen achter gebleven met niets meer dan een plastic tas nu kijk je naar je eigen verleden en zou willen dat het anders was.…

weet, begrijp hoe rijp je lichaam ook mag lijken je geest is er nog niet aan toe word bewust van lust, dat mannen naar je kijken onthou waarom, herinner hoe…

Ik kijk naar buiten door het zolderraam Het is nog vroeg in de ochtend De dauw van de nacht rust nog op het gras Aan de struik een eenzame braam. Het is nog zo vroeg De eerste vogeltjes zijn nog niet wakker Hier zit ik dan voor het raam Met een kater van de kroeg.…

stil te ver van spreken en het naar buiten kijken adem ik nauwelijks de dag nog in misschien is mijn geest te traag of weigeren mijn handen het veranderen van de nacht er is leegte er is najaar en in het heengaan van ieder ongeboren uur zie ik leugens menselijk en met wind bekleed geen vingertop raakt mijn ogen…

Een zanglijster fluit vanaf de top van een boom het vroege voorjaar Als de dag ontwaakt, zal menig vogel vrije geluiden produceren Keer op keer meesterwerken op maat die voortborduren op de stijl van afgelopen periode aangevuld met enkele nieuwe creaties.…

Je kwam van ver, heel 's morgens vroeg. Een uur of zes. Ik had me netjes aangekleed. Je stond je hoofd te schudden: "Waarom wil jij altijd de mooiste zijn?" Ik zei: "Ik heb niets anders, ik ben nu eenmaal zo".…

Een Sinten film en een Sinten aankomst een Sintenkraam en Sinterklaas iedereen die heeft een mening over het veel te vroeg arriveren van Sint en Pieterbaas.…