vroeg, of later
stil
te ver van spreken
en het naar buiten kijken
adem ik nauwelijks
de dag nog in
misschien is mijn geest te traag
of weigeren mijn handen het veranderen
van de nacht
er is leegte
er is najaar
en in het heengaan
van ieder ongeboren uur
zie ik leugens
menselijk en met wind
bekleed
geen vingertop raakt mijn ogen
de regen des te meer
Zie ook: http://blog.seniorennet.be/kerima_ellouise/
Schrijver: kerima ellouise, 22 oktober 2007
Geplaatst in de categorie: psychologie
Wind en regen zijn er vaak, ook in de ziel.