Alle inzendingen over WIJDTE

de spin weeft zijn web het web logt wereld wijd wijdt in tot globe taal taalt niet naar stilte…

Midden op de zuchtende duintop waait een dichte, gedrongen struik heen en weer. Door zijn takken woedt onstuimig hartzeer, waarin wispelturig verlangen laait. Dansend schudt hij zich, naar de zon gedraaid, wil strijden tegen oneindig verweer, ziet ook op de golvende bosrand neer, die klanken van hechte geborgenheid zaait. Woelige wensen…

Pasen, Pasen, wijdt het vier, wijdt het licht en pint de lampen, laat de verse wierook dampen: Hallelujah, ‘t jok is af van de dood en van het graf!…

Zulke gedachten sterken dikwijls de wijdte van de rijpe geest.…

daar te staan tegen een bakstenen muur lucht in te zuigen, met getuite lippen langzaam uitblazen, rust vinden in wijdte rondom benen gekruisigd door zichzelf wederhelft gevangen in schaduw de terugblik naar jezelf…

Stil glanst de hemel boven een zee, die wild kookt, brullend springt en schuimt: potvissen willen liefde, strijden genadeloos hard. Door het duinhuisje glijdt late middagzon voort, raakt de eettafel, geeft bezadigde zeelucht aan brood en thee, die wachten. Op het strand klinken 's morgens vroeg ijle tonen: zwanen vertrekken, vliegen…

De rekke staat stil, kijkt dan telkens om, naar mij: heerlijk twijfelen.…

Vrome gedachten: hierbij laat bekrompen geest zich dikwijls gelden. Vergeet men soms dat God zelf onvoorstelbaar ruim oordeelt?…

Paars en groen wiegen zacht, in verschillende maat: dennen op de hei.…

Ruzie van ganzen geeft nachtelijke wijdte galmende muziek.…

Ik hoor dat het in Keulen flink gaat donderen De grootste hoerentent gaat daar failliet Door Covid-19 komt men daar niet Genau: dat zou u niet moeten verwonderen De Keulenaar wijdt zich aan nieuwe taken Hij moet verplicht zich met zijn hond vermaken…

Die wordt ook niet belast met een geheim, Die wijdt zich onbekommerd aan het rijm.…

Niet één krant wijdt er ook maar éne letter Aan reportages van de curlingsport. Misschien doen wij die sport wel wat tekort, Hoewel, heel Nederland lacht zich te pletter. De schoonheid van het schuiven met een schijf, Is dat een sport of spel of tijdverdrijf ?…

Kijk ik zie hoe jij je botten scherpt staart naar wijdte zonder blik hoe breekt zij ons het vluchten splitsen fonteinen hoog aan het bed van verlaten ben ik die jij hebt vast geslagen zoek! roep ik, meer nog hetzelfde versplinter het tot stof of minder het moet…

het is werkelijkheid die men van binnen door begeestering ervaart en zich komende dagen fijn besnaard over ons verspreidt gelijk een duif verbindingen legt, zich aan het ongrijpbare wijdt dat licht schenkt aan elkanders zielenwegen opdat leven liefde zegt en naar het voelbare inzicht wenkt…

Licht dat geen zwaarte heeft, Licht aan het zwart ontzweefd, Licht dat mijn kennis wijdt Met zijn doorschijnendheid, 't Rijm en mijn maten draagt, Dat wie ze leest zich vraagt, 's Avonds bij lampenschijn: „Kan dit de dag al zijn?" 's Morgens bij zonnegloor: „Volg ik een leeuwrikspoor?…

alleen - berg ik je in mijn huls trek traag met jou door mensenland tot aan die bovenzinnelijke impuls van wieken naar de overkant alleen - draag ik je in mijn schoot spui je spreken de wereld in vlieg je vleugels arendgroot tot ik aan vrije hoogte win zo breek ik uit identieke dagen naar dat wezenlijk moment rond wijdte, wind en vlagen…

zodra luchten klaren, wolken in ruimte tuimelen wij over eilanden dwalen liefste, bewaak mijn dijken onze bladstille getijden; in leidzaam wederhoor, zo sereen weidse wijdte; streel het ogenblik, de stilstand van tijd het strijken over huidse haren schenk ons genade tem de eindeloze zuchtrivier dona nobis pacem…

Zijn vader neemt hem mee naar de grot van de geesten wijdt hem in in geheimen van de jacht hij wijst bij flakkerend vuur naar tekeningen van dieren noemt namen en gevaren vertelt over hun gedrag de jongen omklemt zijn speer met witte knokkels z'n ogen glijden langs wanden van de stenen kathedraal vol ontzag herhaalt hij namen proeft…

Nauwelijks ontwaakt laat de wijdte zich genadeloos geselelen door een striemende ooster, en laat zich gedwee bestuiven door wit bevroren water dat poriën vult en alle details doet vervagen.…

Nauwelijks ontwaakt laat de wijdte zich genadeloos geselen door een striemende ooster, en laat zich gedwee bestuiven door wit bevroren water dat poriën vult en alle details doet vervagen.…

hoeveel huid is te gaan om van lichaam te spreken waar begint verlangen en eindigt onthouden is er een weg te bedenken, een wijdte te reiken in rechte lijn zonder onderbreking voelbaar dolend zonder afspraak, agenda verleden of toekomst die je kunt bestrijken is er een wolkenladder te bestijgen, een aureool rond een cumulus te vangen…

Open veld vol zuring, het groene rood, het rode groen de bittere smaak van toen, bood ze me in alle wijdte, de verte, de tijd in armen verstrengelt, kon wat haar verwijten, die weide waar je de deugd in legt, in de schoot van jeugd, een smaak tot aan onze horizon, een onvoorspelbaar hurken in de wind van een ongelijke bloeiwijze van beider…

de weemoed die de woorden wijdt en sluiers legt over de dromen omdat de tijd nog niet gekomen, het afscheid niet genomen, de leegte niet ten einde toe doorvoeld is. Het moeten gaan en 't nog niet kunnen; de warme kleuren nog te fel de dagen vullen met hun gloed, omdat het hout nog branden moet en iedere adem leven doet.…

En zonder roeren, dan te voelen hoe mijne ogen vergroten, naar me uw peerlen-weelde zonne-wijdt, sta ‘k als een smalle bruid, tot wenens toe bewogen van vreemd verwachte’ en wonder-zachte zekerheid.…

zacht haalden donkere tonen emoties uit de vreemd gestemde muziek waarvan de melodie een kruidige geur verspreidde die refreinmatig wisselde van intensiteit de woorden waren voor ons niet te verstaan maar de draag- wijdte in lichaamstaal sprak ons aan in samenzang we lieten ons meevoeren naar eeuwen geleden zagen in…

onze lente begint goed ze verstopt zich tussen tak en blad kleinhoofdig knikt ze, in een tere bloem de rokjes stijfgesteven nog maar toch zelfs een bij heeft het gewaagd haar stugge slippen op te lichten het doet goed zoals het gaat, voorzichtig nog maar toch wijdt een glimlach zich aan nieuwe tijd ze danst subtiel door licht verleid…

ik kende al je repertoir je koos voor blond en halflang haar de ogen wat geloken in praten klinkt de hapering de woorden iets gebroken emoties in onhandigheid die jij maar snel aan zijn gebrekkige ervaring wijdt je wilde hem zo graag de jouwe maken door hem met volle zachtheid te gaan raken maar hij ontweek je alle keren in…

De bakermatten van uw Rooms Katholicisme het land van Jezus, de VredesVorst; Koning van de Vrede Waarom wijdt u zich wel aan pracht en praal aan prachtige nieuwe gewaden; made in Belgium Maar waarom niet aan de vrede?; Godverdomme Vrede! dat is wat we willen of bent u soms ook een Pipo?…

omhullen met geheime nevel het Bijbelboek Openbaring wil allerlei tonen voor weldra of veel later ziekten rampen en onweer opgevolgd door Hemelse pracht en eeuwig geluk staat alle ruimtes van beschouwen en verklaren toe waarin tegenspraak zwijgt zonder dubben en schroeven zich als een kind toevertrouwen aan Gods mateloze wijdte…