Alle inzendingen over Waddenzee

Voor letterlijk Wat warmte Laten we De Waddenzee In de kou staan Maar de Waddenzee ligt Dus laten wij Voor die Waddenzee Gaan staan Met liefde voor die natuur Zaterdag 26 november 2022 Grote demonstratie “Blijf met je poten van onze Waddenzee af” DE WADDENZEE: ONS WERELDERFGOED!…

Wat uiteindelijk overblijft is de stilte. De wind brengt fluisterend eerst het zilte zinderen van de golfjes aan de dijk, doet geluiden smelten, laat sporen in het slijk. Dwarrelende vogels kwetteren schel het uit, boven de rimpelende vlakte verstomt hun geluid. Onder de hemelboog, in wattenkleuren gevangen, wil 't zeegeruis niet in het oor…

Ik heb mij gericht tot het slijk op je gezicht je daden verheerlijkt zoals God mij loont mijn voeten gebalsemd in jouw gestigmatiseerd verleden is het mijn rouw die tranen laat wanneer je gelofte mij terzijde staat als je schreeuw weerklinkt uit de keel van een vluchtende Jan van Gent…

Als het tij keert ik sta op de boeg dan slaat het wassende water wild tegen loef springtij op drift stralende sterren verspreiden zich snel de golven omarmend van tij tot tij de zee zingt haar lied van komen en gaan als een eeuwig verschiet zie de visser komt aan…

Water, dat zand grijpt, en weer los moet laten. Wind, die wolken drijft, tot voorbij de horizon. Wad, dat eeuwig verandert, en toch hetzelfde blijft. Wadden leven zoals mensen leven. Wadden veranderen, tussen eb en vloed. Mensen balanceren, angstig of moedig, tussen kwaad en goed.…

wat moet ik met de waddenzee daar zijn geen discotheken er is geen enkel bruin café (de stapper kan het shaken) dus weg ermee, snel weg ermee wat moet ik met de waddenzee daar is alleen maar wad het lijkt er niet op Saint Tropez (je hebt er Moddergat?)…

ons schip lag in west-west-terschelling niet ver van een vrij stijle helling in prachtige steil ging ik onder zeil maar ik struikelde over de spelling…

De politici zeggen niet nee tegen een Belgische Waddenzee. De grote oerstorm benauwt ons enorm. Deme en Jan De Nul zijn tevree.…

de zee werd zo anders toen de stroming haar naar de Waddenzee had gevoerd haar ziel reisde naar de andere kant van de tijd voor altijd geborgen in elk liefhebbend hart de tijden van onwetendheid zijn voorbij nooit zal de zee dezelfde zijn…

Niet langer naar de Méditerranée voor wijn van volle, zongerijpte druiven, de wijnbouw zien we meer en meer verschuiven naar eigen land, tot aan de Waddenzee. Daar drinkt men bij de nagelkaasfondue met smaak de eigen Moddergat grand cru.…

Nog wreder dan de liefde van jouw lief opgevat voor een jongere man maar niet beantwoord door hem hoewel hij haar wel wil berijden is de liefde die Susanna voor haar voelt, getroffen door een gouden pijl Het knaagt woester dan de opgezweepte Waddenzee aan de afsluitdijk…

‘Ruwe stormen mogen woeden’ En morgen komt Storm Eunice aan land Aan land in ons Koninkrijk Nederland En met name in het Waddengebied Eunice laat de wadden-eilanden trillen Op hun fundamenten van zee en klei Het is de laatste waarschuwing aan Konings regering Blijf met je Haagse poten van de Waddenzee af!…

de zee veranderde toen de stroming jou naar de Waddenzee voerde je ziel reisde naar de andere kant van de tijd zij borg jou in ieders liefhebbend hart ver voorbij onwetenheid nam de zee je mee altijd anders altijd dezelfden zij en jij…

Verdwaalde moegereisde zuchtjes uit het verre heideland zweven loom boven de stad verliezen zich langzaam in de ruwe fabrieksdampen die elke geur willen overheersen of verdrijven maar sterke zilte luchtstromen van de Waddenzee winnen de jacht hun zuiverheid doordringt het mensengewoel.…

Vanaf het vlakke land schittert de oversteek naar het wad, waar vele ruiterstokken als één statige zeemansrug de diepte voor ons peilt het één zijn met de noemer, de geest van het besef het broze en tegelijkertijd het gezwel dat groeit langs polders en kwelders om zich tenslotte te manifesteren in een ongekende schoonheid doch is elke…

ergens spreekt de dood de taal van een stilzwijgen, weliswaar zonder zwoegende werkers die het Wad trachten te temmen in een veelvoud van handen het Wad stierf bijna in de spiegel van rotte palen die de ruimte kleineerden om de passen die ze schreed te haken op wat nu een groen begrazen veld lijkt te wezen geen toekomst in de wolken of…

als mijn spreken me vertaalde met de boeg als scheepsgerei dat aangemeerd aan de stroom des levens me vertolkte daar mijn stem is weggehoond door tij en onraad verliet ik de zee der woeste golven en herbracht ik de zomer heel gedwee naar het water binnendijks, doch zal ik mij dan verdrieten daar de woeste ledigheid zal ontbreken langs…

laat de kinderen tot mij komen broodje x broodje voor het volk zes vissen tot pi vermenigvuldigd het leven is drijven op een wolk over water lopen beheerste hij men ervoer het als wonderlijk de Waddenzee ligt dichterbij is het niet uitzonderlijk...…

Het jachtvliegtuig haast zich beschaamd Naar zijn oefenruimte, ginder, boven de waddenzee. ------------------------------------------- uit: 'Vrede is eten met muziek', 2005.…

Was Kroll een hagedis of salamander En Erwin molenaar, niet een of ander Weersvoorspellingsgame daar in De Bilt Dan dreef de naaktslak veilig naar de oever, De borders in de tovertuin van Perk Liep Erik in zijn klein insectenwerk Niet meer in zeven sloten tegelijk Tussen het IJsselmeer en Waddenzee Als naaktslak kruipend over d'Afsluitdijk…

ik heb me vergist in het wad zijn zuigende modder in een te grote stap laag hangende koude mist dat het zonlicht voor even vergat wij spraken onze glinsterende woorden met het vloeibare van water een sprankelende ijlte die brak net als het water was in twee componenten momenten in leven en dood een symbiose die zij zelf…

Lopend langs de vloedlijn Het schreeuwen van meeuwen en de stem van een kind verwaaien in de stormwind Schuim rolt golvend naar ’t land, bereikt donderend het strand Keer op keer landt de zee En de branding bruist De verre einder als een lint scheidt het water van de luchten Wolken vluchten voor de wind Lucht je hart maar in de storm…

Ik zag aan je zoom dat de naden gingen draden en zelfs je geur wordt minder zout, ik weet je gaat in regen en komt in zwijgen telkens terug als een dichotomie bespeel jij het aangezicht en roemt de verte aan jouw kim, je broze wervels kalven dieper en dieper om tenslotte te verdwijnen in het niets maar mijn hand zal je altijd blijven…

We zagen de zon hoe die wegzonk in de zee toen keken we naar elkaar en begrepen het nu spreken zou dit moment voor altijd bederven…

Aan het einde van de weg daar waar het land versmelt met lucht Daar is een stil en klein gehucht dat is waar ik geboren ben Daar weet ik elke weg en steg haast iedere struik en boom Daar is waar ik boven op de dijk mijn allermooiste dromen droom Daar leun ik graag tegen de wind zie op getijden neer dit kleine stukje…

Geen zuchtje wind, de zee is spiegelglad in ‘t Oosten krijgt de kim een gouden gloed het doodtij hunkert al weer naar de vloed de maan heeft het op één haar na gehad. Wat grutto’s zitten spetterend in ‘t bad zeehondenmoeders passen op hun jongen een bruinvis maakt wat dolle dwaze sprongen de kiekendief is ook al vroeg op pad. Wat kluten…

ligt stil de kroon zacht in zilv’ren blank water die uitplooit in gouden lichtstralen gloort iets moois aan de einder op de maat van elk windzuchtje verankerd het leven bewogen zichtbaar en hoorbaar voelbaar zoals het leven geeft en neemt hee hee hee deze vivre dans overspoeld klanken en golven kneden het hart direct aan de waddenzee…

dat Grönnen door ook maar een beetje Wad niet serieus wordt ingeschat zijn de Zuiderduintjes - eiland tussen wadden en dijken In stad en ommeland denken ze niet eens zozeer klinkt niet als één het zijn er vast meer Eerder wordt verder gezocht ten zuiden doordouwers zelfs tot voorbij Arnemuiden niemand komt op het idee wad in ons deel Waddenzee…

haar luiheid toont de zee pas onder de min twee haar golven komen dan tot rust bevroren deining kust de kust…

Vroeger zwom hij bij vloed in de Waddenzee. Met een schare kuis geklede jongeren. Nu luistert hij naar de schipper van de Texel 10 die grappen en grollen ten beste geeft en eet hij garnalen, nog lauw van het koken. Hij snakt overal naar ruimte en vindt die bij het kijken naar de vuurtoren: links daarvan de Noordzee en rechts de Waddenzee.…