Alle inzendingen over Zeven kruiken

blootvoets dag in dag uit week in week uit zeven kruiken…

En gij vergoedt mij zeven kruiken Rijnse wijn door vrolijk, dronken, speels en jong te zijn. Een luit, een fluit, een lied, een griet, die mij vermaken. Dorstig kijkt de schilder rond, de ogen drinken beelden, zien zelfs nog de liedjes klinken van de luit.…

Ik liep nooit in zeven sloten tegelijk Ik nam nooit de wijk naar verre oorden Ik kreeg nooit woorden met m'n buur Ook in mijn leven schonk men zoet en zuur in kannen en kruiken onttrokken aan 't oog De boog nu niet langer gespannen.…

Alles ging in kannen en kruiken het klare water klare wijn Alles wat geschonken wat gedronken vocht, vloeibaar De kruik als het ranke lijf van een vrouw Nu is daar: de fles, het drinkpak de bidon, het rietje waaruit je lurkt Het waren kannen en kruiken waarin alles te gebruiken, te bewaren.…

De kruik kleedt je uit in het helderste wit. Je hals van email, je schouder die schatert van licht. Sluit je de ogen, je haar wordt een wier. Vind ik een vorm voor water dat loopt? Het wuift en wacht, een onweer op zee, je oogleden blijven gesloten.…

Met het gevoel van eindeloze eeuwigheid nooit meer dorst liet ik mijn kruik staan!…

een vrouw haalde dag'lijks water had twee kruiken aan haar juk eén was puntgaaf en stevig straalde kracht uit en geluk de ander lekte de helft per dag deed trouwe dienst maar was wel stuk de vrouw schepte steeds de kruiken vol en bracht ze stroomopwaarts naar haar hut op een dag had de gebarsten kruik een gesprek met de waterdrager-vrouw…

ze zaten daar, willekeurig bomen zat in het park, maar wel net in die ene, snavels tegen de storm in en ik mocht daar langs lopen want zo zot ben ik in striemende regen ga ik naar buiten wandelend voor zeven vogels in een boom…

Van sneeuwwitje en de zeven dwergen wou ik je vertellen omdat je vandaag ineens ook zeven is dat niet leuk geworden bent…

Vandaag, sprak zij zacht vandaag, een dag van bloed aan banden en geweten een dag van verlaten om verlost te zijn juist vandaag waar kiezels strijden om de mooiste rimpel draait zij zich achteloos om en gooit nog een steen…

Een windkracht zeven de lijsterbessen zwiepen blauw wuift al het vlas…

Zoek mijn mond niet op jouw lippen, zoek de vreemdeling voor een gesloten poort, er vloeit water waar licht uit gloort, in zeven uren waarin je niet kon wachten op zeven warme harten, die bruisend ontsponnen om zeven dromen te behagen even zovele tranen verwelkt van zeven rozen, één voor elke eenzame nacht gekozen, zoektocht…

Drager van de kruik, stel mijn bevindingen op schrift…

van vezels zich nestelde Om de herinnering niet te verzuren Ze weefden in hun romp een muziek Met klinkende slag en gezangen Rauw in zichzelf en voor hen uniek De echo van trillingen nam mij gevangen Hier leerde ik de stad te beminnen Een stad met eigenaardige gebruiken Ook al zijn de getouwen gestorven Voor eeuwig zijn wij een volk van kruiken…

Ons aller ondergang is afgeweerd. De CO2 die nu wordt uitgestoten Is immers, zo is wereldwijd besloten, In tweeduizendenvijftig gehalveerd. Dan ben ik volgens Bartjes honderdzeven En kan daarna dus veilig verder leven.…

Deze moeder wil zijn als een kruik Als je pijn hebt in je buik Als je ‘t koud hebt in je rug Door veel tillen of alles te vlug Koude voeten die maar koud blijven Zij wil je verwarmen, je lieve lijven Maar nog meer wil ze warmen je hart Als verdriet ligt of smart Denk aan de kruik dan En maak er gebruik van Misschien denk je dan een klein…

kannen en kruiken op de stoffige zolder boordevol heimwee met wat bevende vingers streelt zij haar eerste popje…

De zeven zussen hadden ook een broertje Een broertje dood aan het onschuldig ventje Dat speelde in z’n indianententje en in die wigwam liet hij vaak een boertje dat lachte daar hij erge kiespijn had Met zeven zussen is het altijd wat…

hij wil haar uit haar tent lokken maar het is nog véel te koud ze bibbert in haar slaapzak met kruik als lijfsbehoud ze krijgt toch medelijden dus noodt ze hem naar binnen waar zij nu met zijn tweetjes een sneeubalwals beminnen .…

[Senryu] Zij kantelt de kruik in haar roomwitte armen - het licht stroomt binnen. Zie afbeelding: http://www.harkeyahh.com/harkgall/Jan%20Vermeer/vermeer.milkmaid.jpg…

Zeven jaar blijdschap Zeven jaar genade Zeven jaar vriendschap, Zeven jaar geduld - Acht en twintig jaar Deel van ons, Mens, wat een geluk!…

Zeven tranen uit een oog en nog zeven uit ‘t ander Hebben van mij, die boog voor jou als tegenstander aangezien je mij bedroog Zeven tranen op een kin en nog zeven op de hand Iedere smoes bleek onzin uit alles sprak weerstand even sterk als de weerzin Zeven tranen uit een hart plus nog zeven uit de ziel Is je innerlijk dan zo hard dat…

" Maar toen ik mijn lome ogen opsloeg, Zag ik de boom zijn blaren verliezen, In mijn kruik wat wijn nog. "Jij, oude, verliest je bloei als de herfst komt En moet tot het volgende voorjaar wachten, En ik hoef alleen mijn kruik weer te vullen En ben weer zalig."…

want zonder olie ga je de deur forceren, olie geneest geeft blijdschap en plezier ruik en voel het in de kamer van je eigen hart, op de kruik staat Hemelland Voor wie op deze olie wacht is genezing vrede en liefde in pacht en het komt meestal op een moment dat je het niet verwacht.…

een gokker waant zich in het paradijs; met één op zeven kun je niet kapot misdadigers ontlopen het schavot elke misdaad is gewoon altijd prijs! oplossen hangt niet af van percenten, zorg eindelijk eens voor meer agenten.…

Je bent 7 en je zegt "ik weet al heel veel" Je bent 7 en "onrecht" valt je dagelijks ten deel Die grote mensen denken alles beter te weten Ze waren zelf ook ooit klein, zijn ze dat soms al vergeten? Waarom mag ik dit niet, en moet ik dat Waarom altijd weer dat "luister nou eens schat"! Ik weet zelf wel wie ik ben, en al zeker wat ik wil…

droog zijn Dan kijken we naar elkaar En we glimlachen Omdat we weten Hoe zorgeloos fijn het is Als je samen Weer even zeven kunt zijn…

Ik ga nu even Dichten over zeven. Laatst is uitgelekt, Dat zeven vaak direct Het gewenste effect geven. Maar niet teveel zeveren, Want dat gaat niets opleveren.…

Met ons beide zijn wij zeven, Met ons tienen zeventien. En gij moogt ontelbre keren Ons verdubblen of vermeeren, Altijd zult ge ons zeven zien. Londen, 1796. Willem Bilderdijk (geboren 07 09 1756)…

niks Om die mensen te sussen Maar ondertussen Keken ze allemaal Hun ogen, hun gezichten en hun lach die als heksen klonken Verdwaald was ik Ja, toen lachte ik En mijn schaamte die mijn boosheid Camoufleerde Maar ja, het deed geen zeer Maar ja, het deed geen zeer Wat er gebeurde Mijn handen, mijn hoofd en mijn broek hingen Op half zeven…