Alle inzendingen over Zomergasten

De knuffelmarokkaan uit Rotterdam Had heel veel memorabels te vertellen Omtrent geboren leiders en rebellen Van Oum Kalsoum tot Vader Abraham De stad heeft meer de toekomst dan de staat Dat is waarom hij daar graag verder gaat…

Hoogseizoen zomert dromende gasten loom achterover geleund in fauteuils schudden onbeschaamd veren van 't kleed tussen intro en retro gemangeld etaleren hun intimiteiten in camera-ogen gevangen bekennen openlijk familiariteiten Freud voor miljoenen: kijkcijferhit…

In de trein achter glas brandende zon als zomergast van stilte naar hitte coupé een droogboeket verschoten rood 'n hart als blanco kaartje waarschijnlijk voor een vergeten moeder…

Op televisie werd onlangs bewezen -Soms is het medium nog niet zo gek Smijt het eens niet met veren en met pek- Dat je van trauma’s zeker kunt genezen Dat de herinnering uit lijf en leden Vervaagt en dan uiteindelijk verdwijnt Er afstand tot het gruwelijks verschijnt Het voelen weer uit het gevang kan treden Het is een zoektocht om te…

Van oudsher was de kermis in de stad Een reden dat omwonenden verkasten Nu kiest men ook vanwege Zomergasten -Zodra de zomer komt- het hazenpad Zo'n vlucht scheelt gauw een maand lang redetwisten Met plaatselijke loungeroomsocialisten…

Daar zat dan de premier als Zomergast Was in gesprek als in zijn stamcafé Het zat hem in de liefde niet zo mee En nee, hij zat toch echt niet in de kast Tja, Thomas bood hem nauwelijks partij Dus Mark bleef ruim aan kop en schadevrij…

Het zenderaanbod in de zomerweken Had jarenlang de geur van oude meuk Die beeldvorming kreeg deze week een deuk Door wat wij blij verrast hebben bekeken: In Zomergasten boeide Marc-Marie En daarna dagelijks 'In therapie' (juli 2011)…

De eerste zomergast was dus Hans Teeuwen Zijn neuzelachtigheid was haast gênant En Wilfried kreeg hem ook niet interessant Voor mij was het vooral een avond geeuwen Brengt Nelleke de vlam niet in de pan Dan ben ik daarna ’s zondags weer vrij man…

ik slinger langs sloten sloten van verdriet want al ik wil begrijpen begrijp m'n eigen lichaam niet ik vergeet allerlei dingen dingen van alle dag kijk naar mensen mensen die ik niet eerder zag ik kan maar niet komen komen op jouw naam huist in mij het stille verdriet verdriet tekent eenzaam…

De kou heeft nog een lange weg te gaan Dat stelt zelfs nog de grootste dromer vast De vraag: wie wordt de eerste Zomergast? Ligt met dit weer nog ver van ons vandaan Toch komt de tijd van ijs met slag en wafel Want de gastheer zit al klaar achter de tafel…

In ‘Zomergasten’ zag ik pas Dick Swaab De schrijver van het boek ‘Wij zijn ons brein’ Achter zijn lach hing steeds een grijs gordijn ‘De vrije wil ontbreekt’ zegt blije knaap Bij óns thuis werd het eventjes heel stil De buis ging uit, geheel uit vrije wil…

Ik zou een jonkie willen zijn van wielewalen dat boven in de hoogste boom zijn liedje zingt er fluitend wacht op leven uit de eierschalen- een zomer lang in Neerlands bossen ademhalen tot de oktoberkou me weer naar elders dwingt.…

------------------------------------------ Deze hartenkreet draag ik op aan zomergast, 31 juli 2011, Dick Swaab, emeritus hoogleraar neurobiologie en internationaal bekend hersenonderzoeker, die samen met interviewer Jelle Brandt Corstius zal zorgen voor boeiende televisie.…

Zomergasten zijn verdwenen als meeuwen - het dorp komt tot rust. Wolken hebben haast en brengen het blauw om zeep. Stil bos - in de verte hoort hij een ringtone. Lege speeltuin - wind wiegt de schommel heen en weer. Het klikken van haar hakken houdt het trottoir wakker. Storm raast en geselt de stad - kattensprong.…

Voor de uitzending van zomergasten Corona Schouten, de moeder en de zoon Zou ze gaan praten over haar jeugdige geslachtsgemeenschap voor het kerkelijk huwelijk in Israël wat beloond werd met haar zoon zou ze gaan praten over haar onvoorwaardelijke overgave voor God, Kerk en ChristenUnie wat beloont werd met haar ministerschap zou ze…

Zijn komst was omstreden en de VPRO kreeg er van langs, omdat ze deze radicale kerel een groot podium boden. Hij liet op tactische wijze de tragiek van de Palestijnen zien, via bewust gekozen schijnbewegingen van Marco van Basten, Colin Wilson en Leonard Cohen. Hij noemde zionisme racisme en hij bedacht de term zionazisme, maar toch…

De meeste zomergasten weer naar huis een enkeling is nog gebleven, de druiven zijn geplukt maar de kastanjes hangen nog terwijl de laatste vijgen rijpen. De overgang van heet en buiten naar rust en stil en binnen de plek wordt weer van ons, we nemen weer de tijd terwijl de laatste vijgen rijpen.…

en liet niet heel wat heel nodig was Zo'n gast zo'n zomergast de derde in de reeks Ze komt zeker terug als 2 of 3 dat willen ik ben er een van Dan is zij weer in ons midden de hele avond lang die mooie persoonlijkheid op die mooie VPRO-BUIS met die mooie belg presentator Jan Leyers…

Zomergasten vluchten, de schaduw van de avond werpt zich gulzig op de late dagen alsof de julimaand nooit bestond. Koudvuur van het aangezicht, bloeddoorlopen, koperkleurig, gehuld in de geur van aarde, met een stem hees en treurig.…

Ach hongerige herfstvlinder op zoek naar restjes nectar in de allerlaatste bloemen Mijn laatste zomergast ik volg je al een tijdje terwijl de winterkou zich reeds aankondigt Je kijkt me nog even aan voor je op je reis gaat vol heimwee kijk ik je na tot je uit het zicht verdwijnt Kon ik maar met je mee of anders met de vogels ik zou…

Er kwamen beelden en geluiden ik was verbaasd Om wat ik zag en hoorde, de muziek dat binnen kwam Voelde je ook hoe alles mee ging in die stroom Een bron om op te rijzen bij die klanken Rijk en arm wil daarvoor danken Zingen de vogels vanuit de luchten Tortelen de duiven in de dakgoot Totdat hemeltranen weer in daken huilen En rode slagvelden…

de zon doet ongelofelijk zijn best smijt onbaatzuchtig met de laatste krachten -de kou laat nu niet lang meer op zich wachten- hij strooit de levensvreugd die hem nog rest de zomergasten zijn nog niet vertrokken ze wachten op het teken voor de vlucht de stilte wordt verbroken door gerucht vanuit de verte roepen zacht de klokken je strompelt…

nóg zindert zomer door mijn lijf wat niet de herfst verhindert zich al te laten horen met sporen van verkleuring met gras vertrapt door zomergasten met pas ontdekte paden een paddenstoel geeft smoel aan zachte plekjes in het bos waar mos wacht op de warme deken van gevallen blad opdat we zullen weten dat oktober transformeert en…

Zei de lentefluisteraar tegen de zomergast: 'Laten we in bloei vallen'. Zei de dwaalgast tegen de lawaaikwast: 'Hou toch je snep!' Zei de oer tegen de knal: Neem jij het heel dan neem ik het al'. Zei de zandkorrel tegen de waterdruppel: 'De wereld kan vergaan maar wij blijven altijd bestaan'.…

Ik was van plan om mijn gedicht te wijden Aan hoe we overladen zijn met sport En ook met commentaar zijn volgestort En hoe ik dat van nu af zou gaan mijden Maar ja, toen werd ik plots #VerliefdopGriet En kwam de chute van dát sonnet er niet…

Lentegek zomergast herfstdraad winterblues Winternacht adem en ijs bitter en koud slapeloosheid Luchtgaten brandhaarden dromenvangers acrobaten Sluimerwolken suikerspinnen lust voor leven opnieuw beginnen (refrein) Verhalen zingen dromen dwalen en verwaaien in de wind in de wind Bijenkorven honingbazen mantelzorgers…

Met in jouw kielzog een zeldzame vorm van Een ongeneeslijke kraakbeenkanker Een strijd, dapp're poëet, die jij helaas nooit kan winnen Eindeloos wetenschappelijke arti- kelen glijden onder jouw ogen voor- bij, maar als een paal boven water staat dat ONGENEESLIJK ZIEK betekent dat je nooit meer beter wordt Van harte hoop 'k dat het…

'U hebt de Kamer heel wat uit te leggen Uw woorden zijn niet die van een premier Onwaardig en dan ook nog op TV Wat denkt u dat de mensen daarvan zeggen?' 'Men heeft mij, en zeur niet meer aan mijn kop, Gewoon verkeerd verstaan, ik zei: 'Fleur op!'…

de naam doet denken aan droog gevallen waddenbank, waarop vet, gespierd en glimmend, de jonge zeehonden hun gevlekte sterke flanken keren naar de ochtendzon, de glanzende koppen draaien om en om, wijde neusgaten, sierlijk krullende snorren onder en boven donkere ogen, onrustig rustig rustend, neergevleid op het zand, onrustig, nu de ijzeren…

“Je lijf verbouwen vind ik echt te dol! Aan zoiets zal ik nooit een cent spenderen; zoals ik ben, moet men mij accepteren.” Aldus de mening van mevrouw De Mol. Héél goed! Maar jammer dat zoiets gezegd is door iemand aan wie toch al weinig echt is.…