Alle inzendingen over aanraking

boos en gelukkig stormen mijn emoties van verdrietig naar blij achtbaant het weten van ontzet naar bevrijd…

het stille gemis als ze er niet is spreekt woordeloos mijn lief ben jij want mijn leven…

steeds weer maar die ene vraag het geluk knaagt hou ik van jou als jij van mij…

kiezen moet ik tussen beiden leuk en lief maar liefst toch was bij beide ik…

Hij is te ver hier vandaan Mijn handen kunnen nog zo rijken Zijn woorden kunnen nog zo strijken Maar we raken elkaar net niet aan Hij is te ver hier vandaan Zijn stem hoor ik fluisteren Ik *moet* wel naar Hem luisteren Maar we raken elkaar net niet aan Hij is te ver hier vandaan Zijn gedachten zijn ook die van mij Voel me door Hem gebonden…

de aarde uit je ogen droogt mijn keel en lippen uit omdat je kersentuin gesmaakt wil worden dan vleugeltippen vlinderlippen, en vingertoppen spelen een septiemakkoord dat op mijn huid weerklinkt als in jouw stem…

Aanraking, hoe vluchtig ook, zou geholpen hebben ? Streling met ogen alleen Vergroot slechts het verlangen zag aan buitenkant, vermoedde wat er onder zou die streling, hoe vluchtig ook, zo zacht als zon beroert de horizon voelen als meer dan waard ?.…

Als ik jou aanraak Heb ik jouw aandacht nodig Om mijn aanraking In jouw bewustzijn Te voltooien…

handen strelen verstoren het zwart dat omhult vergeten het hart dat zich verschuilt zoekend naar de woorden naar de maan laat me los streel mijn lichaam in het licht maar laat mij gaan je handen vergeten mijn gezicht streel mijn ogen doe ze dicht laat me zien zodat ik voel en alles zie zoals het is…

je aanrakingen druppelen doorheen mijn nylon kousen doorheen mijn huid tot in mijn bloedstroom voel ik je tedere strelingen hartkloppingen ik krijg hartkloppingen gek ik word gek maar hou vooral niet op ik wil ik wil al jouw liefde vannacht…

ik wil je omringen met een teder bewegen van mijn lied uit een wilde seringenstruik geboren met jou bedaren onder stille dekens van de ochtend in een tomeloze vaart opdat je zou voelen hoe jouw ziel spreekt in de vruchten van mijn woorden jij het gemis waarin je leeft laat sterven in de openheid van mijn hart…

Je hebt in mij iets aangeraakt Een snaar Die werd in mij nog nooit beroerd Vandaar Dat ik je zag als iets van mij Een deel Ik heb je als geen ander lief Zoveel Maar toen je verder bent gegaan Zowaar Werd er in mij iets stilgezet Die snaar Ik hoop dat het er ooit weer is Dat vuur Dat we dan samen afbreken Jouw muur Je…

Zijden aanraking en geur van vanille draag ik onderhuids.…

Om echt contact te maken Zul je moeten aanraken. Al heb je niet veel zin Gebruik vaker je tastzin Het wordt een gevoelsbaken. Dit is de droom Van elke haptonoom.…

Bloot in mijn nachthemd voel ik nog steeds zijn handen -- nog steeds zijn adem.…

druppel water verlaat je haar en baant zich een weg langs je rug ik vang het op met mijn vinger zodat ik het een triest einde bespaar en breng het naar de oorsprong terug Een nagel over jouw ruggengraat veroorzaakt een reactie op jouw huid en door in herhaling te vallen de rilling die het achterlaat maak je een spinnend geluid Iedere aanraking…

Aanraking is niet wat me ongeduldig maakt van jou; de tijd die in een tel wenkt is groter dan de toekomst. Je huid veegt de druppels van het veld dat bloeit; dronken van dorst steek ik jou voorbij. Ontmoeten is wat niet hoeft in een genot van leegte; gretig vult zich mijn wezen met jouw ogen, jouw blik.…

Buiten heeft alles een verhaal, waar wind was of de bliksem, maar jij kijkt of je een misdaad mijdt Nee, aanraking verbetert Gebrek aan zon heeft je zo vaal gemaakt, en al het niksen. Toch ben je een beetje gestreeld door tijd en door mijn blik vertederd.…

Ik voel een zoete regen van woorden tegen mijn naakte lijf tintelend zacht Hand in hand zweven wij door de ruimte Wij kussen en plukken sterren De bruine warmte van jouw huid die de mijne laat leven in koude winternacht Elkaar warmend. De im- mense ruimte Zorgt voor een heerlijk contact tussen jou en mij Jij brengt mij de zon…

de beweging van het water gleed langs mij heen het meer was verlaten alleen, de kille stilte dreef het lichaam met zich mee niets, bleef aan het verkrampte lichaam kleven, enkel wat druppels op het koude vlees vol ontroering bevrijdde ik mezelf van iedere druppel…

Het liefst zou je wegkruipen achter duizend zwarte rokken, glurend met je ogen dicht loop je schoorvoetend totdat je echt niet langer, kunt doen, alsof je niet ziet dat de schaamte, de pijn en het verdriet langs je lichaam stroomt met elke stap kom je dichterbij kijk naar mij zonder ogen dicht.…

warmte streelt mijn rug als de zon zich met mij mengt door openslaande deuren was het vergeten dat strelen zien doet kleuren en zwart voor een moment tot een wazige lijn verengt het licht raakt zelfs een oog dat verrast de ochtend beleeft diep van binnen weet ik wel dat mijn denken het aardse bedriegt, pijn soms voor wat duisternis…

[Haiku] De zon schept een band – treurwilgen strelen elkaar met schaduwvingers.…

ik raak je graag aan zo even soms wat langer wil even begaan met aandacht of omdat een moment dat vraagt; het is ademen in mijn bestaan het zijn wat woorden of handen die dan raken aan de ziel van de ander als een vorm van waken, zeggen; ik ben medestander soms is een ogen-blik meer met minder zeggen het laat zich vanzelf raden een…

Mijn laatste traan bevriest zij met aanraking. De verbinding leeft met haar schaduw zin Mijn aanraking verlicht jou waar jij continu woont Zelfs als de weg kruist in een flauwe bocht waar ik in één adem door jou werd gekroond. Maar wegen splitsten, tegen het licht in. Stralende ogen, verlaten met een kuch.…

oranje lippen ruiken naar kauwgom haar tere lichaam viel vederzacht tegen me aan toen de tram pardoes optrok de donkere zonnebril verbergt haar ondeugende ogen glimlachend duikt ze in haar telefoon…

Een deur halverwege de trap heeft een trap gekregen twee mannen komen mij tegemoet en passeren me met een korte groet Boven staat politie op de vloerbedekking ligt zand naast een bloempot op zijn kant personeel drentelt met koffie Iemand is foto's aan het maken een ander dozen aan het tellen en overal hangen er vellen Niet Aanraken…

Dat raakt me dat roert in mij Dat wijst me Dat maakt me blij Dat raakt me aan en geeft me kracht Om Verder Te gaan…

Ze konden het binnenland niet aanraken die warme zomerdag, nevelwind in de duinpan zonder schuilhut toen hij naast haar zat in dagdromen uitgeput door een gehaaste eruptie van doorwinterde corrupte emoties een vertrekkende zon voorvoelde regen die hen vergezelde toen ze terugreden op roestige paarden door het bos met overal fluitenkruid…

De trieste muziek raakt het onderbewustzijn  heel voorzichtig aan…