Aanraken

warmte streelt mijn rug
als de zon zich met mij mengt
door openslaande deuren

was het vergeten
dat strelen zien doet kleuren
en zwart voor een moment
tot een wazige lijn verengt

het licht raakt zelfs een oog
dat verrast de ochtend beleeft

diep van binnen weet ik wel
dat mijn denken het aardse bedriegt,
pijn soms voor wat duisternis zwicht
en over een verzwegen woord liegt


maar even zich gesteund te voelen
door een geste der natuur
ook al blijkt dat in een moment van hoop

kennelijk is het de ziel
die daar naar streeft:
zal men dat dan met verwachten bedoelen

liefde hoop

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 22 stemmen 302