Alle inzendingen over achterlaten

Waar gedachten zweven als spinrag in de wind in het spoor van een vogel op weg naar de horizon. Waar alles achter wordt gelaten wat eens is geweest toen er tranen stroomden is er nog steeds het leven dat oude wonden zal genezen.…

Is dit nu Van mij over Is dit nu Wie ik ben Is dit nu Wat er overblijft Als je Alles achterlaat Argwaan Angst Ik lees het In hun ogen Het zijn De emoties Die ik Zo goed ken Ik voel me naakt Steeds naakter Ze kijken Met hun argwaan Ze kijken Met hun angst Ze kijken Met hun ogen Dwars Door mijn huid Ik kwam Slechts…

Een gewoonte, zomaar een gebruik. Je angsten laten varen, door een luik. Voor de laatste maal, achterom kijkend. De zon zien wegzakken, een gezicht zo onbegrijpend. Niet wetend, wat de toekomst brengen zal. Je tranen, maken een waterval. Verloren, het zicht voor eeuwig verduisterd. Enkel nog gehoor, maar niet een die luistert.…

Een jaar vol met angst, Pijn, tranen en verdriet, Een jaar vol onzekerheid, De mooie dingen zag ik niet. Een zwarte wereld, Met heel erg weinig licht, De kleuren waren verdwenen, Weg, ver weg, uit mijn zicht. Voor de buitenwereld was ik, Die altijd vrolijke meid, Maar van binnen was ik, Dat vrolijke gevoel kwijt. Voor mijn gevoel was…

Een aquarel van H. Hardeman een elf met vleugels staat glimlachend op het blad van een torenhoge plant naast de bloem die opengaat. Het laat zien hoe bloem, stengel en de totale plant passen met het beeld van de elf in haar glimlach verpakt zij kennen een gedeeld verlangen. Zij worden minutieus bijeengebracht door de kunstenares…

Wat je achterlaat fluistert in het verleden Wees stil en luister…

opgevouwen in een handpalm van hagelwitte schaterlachen zie je hoe de sterren weggewassen zijn tussen de meisjesdagen die je met kartonnen vingers spelde op mijn arm wist jij echt dat de goudenregen zou buigen onder al die vlindervleugels kom, geef een laatste kus fotogedicht bij een meisje in een doos…

peet hoe jij heet en zeg niks anders want zo ben jij niet hoop dat je geniet je been heelt en wel snel hoe snel ben jij als ik vraag drink en dicht wat saampjes dan kun je kijken naar de sterren door je nieuwe raampjes gewoon voor de gein o wat is een wereld toch klein alleen een probleem m'n mail doet nogal gemeen die zendt niets terug…

De voetstappen die ik achterlaat zijn bezit van de grond. Mijn leven is van het verleden. Mijn woord is in de monden van anderen. Ik ben niet. Ik was. Zo is het met alle dingen. -------------------------------------------- uit: 'Lunchpauzegedichten', 1974.…

ook cultureels gedragen door zuilen van grieks origine die tijdloze schoonheid hebben gezien schouwde integer het fundament van mijn leven ontvouwde mijn ziel wist dat ik alles zou geven voor het monument van mijn dromen tot heden is er niets van gekomen maar ik ken de plaats waar ooit mijn feniks zal rijzen uit de as die ik dan achterlaat…

een leeg bed, een verlaten kast het raam staat op een kier de ruimte ademt vrijheid in die was er heel lang niet. althans, niet voor diegene die niet stil zit, niet graag blijft een plek is slechts een onderdeel, het doel zelf is de reis. en zo kwam deze kamer leeg al bleef de rest er wel het meeste is mee in de wind, door het gras…

Hij laat de zwakste schouders de zwaarste lasten dragen Hij antwoordt niet op de moeilijkste vragen Betaal hem genoeg en hij verkoopt zijn ziel Hij vecht met zijn eigen burgers en buigt neer voor autoritaire figuren Nu kijk je naar de puinhoop die hij achterlaat, met een land verdeeld, met haat, en verraad.…

Ik ben die Ik ben - Maar wat is Mijn schaduw Dan, is dat De indruk die Ik achterlaat Als ik er Niet meer ben?…

Oud is wat ik niet meer zoeken wil als de tijd me aarzelend vraagt wat ik verloren heb in de wachtende momenten dat ik dacht wat ik niet verlies bestaat niet als ik alleen maar in nieuwe dingen en mensen geloof die mij niet meer met een tijdloze leegte achterlaten…

Het kwam omdat de vleugels zijn getroffen. Het kwam omdat de oogopslag achterwege bleef. Omdat het voorover viel en nooit werd opgeraapt. ------------------------- uit: 'Stemmen', 2013.…

Als men terugkomt is men een ander denkt men terwijl men het huis sluit het licht inpakt de zomer verzegelt het tuinhek prijst om zijn ijzer deze slak op de drempel zal er nog zijn de ijskast zal blaffen de hitte blaten de hond zal zuchten en zijn sterven hervatten als men terugkomt denkt men ------------------------------ uit: 'Vallende…

Leven is verlaten telkens weer steeds opnieuw vanaf het begin Verlaten is vernieuwen opstaan, doorgaan laat achter, vind nieuw telkens weer tot de allerlaatste laatste keer wanneer het leven mij verlaat…

je bestemming Geen spoor achterlatend of toch wel?…

Vreemd is het moment dat mij verlaat en vragend achterlaat met zwijgende schaduwen die hun wachten niet laten wachten en sporen wissen met lege blikken die geen helpende woorden achterlaten zolang ik niet meer weet in wiens schaduw ik ben geworden…

Twee ogen zijn van mij en volgen mij want ze zien mij in de spiegels die we niet haten omdat ze nooit scherven achterlaten en met dezelfde mond altijd vragen waarom ik met dit gezicht blijf zoeken en alleen voor mijn minnaressen dit liefdeloze lichaam achterlaat…

Wanneer een verse baby zorgen baart, Dan helpt geen wiegeliedje, borst of kruik, Nee, gooi de kleine lekker door het luik, En speel de kinderlozen in de kaart. Die halen, zonder strenge kinderrechter, Gewoon een baby onder uit de trechter.…

Je bent die Je bent - maar Wat is je Schaduw dan, Is dat de indruk Die je achterlaat Als je er niet Meer bent?…

Kijkend naar een slak een nat spoor achterlatend een snoer van graagte…

We probeerden mee te leven aan te klampen maar zijn geest was verduisterd en de wolken reeds voorbij Hij ontsteeg zichzelf definitief en ontvluchtte alle anderen Ons vertwijfeld lamgeslagen achterlatend in schuldgevoel en boosheid Zoveel talent nog onbenut teveel verdriet achterlatend En alweer had de dood z’n onschuld…

Het is wachten op de zon die ik zou kunnen achterlaten als je tragisch zegt waarom ik je schaduw zou moeten haten.…

Toen zij me grijpen wou ben ik weggevlucht met achterlating van mijn staart.…

Ik ben niet helemaal mij een stukje mij heb jij Iets van wat ik achterlaat telkens als jij mij verlaat Een stukje mij ben jij…

Eenzaam is het begin dat ik zoek en altijd achterlaat met een hoopvol einde dat me vragend weer nieuwsgierig maakt.…

Vul de leegte welke ik achterlaat met de herinneringen, als een zaad dat in jullie harten open gaat.…

Knip mijn dode nagels scheer mijn dode baard ik mijmer wel als laatste over wat ik achterlaat…