Gedichten

gedicht (nr. 4.325):

De voetstappen die ik achterlaat

De
voetstappen
die ik achterlaat
zijn bezit
van de grond.

Mijn leven
is van het
verleden.

Mijn woord
is in de monden
van anderen.

Ik
ben niet.

Ik was.

Zo
is het
met alle dingen.

--------------------------------------------
uit: 'Lunchpauzegedichten', 1974.

Schrijver: Jan Arends
Inzender: M.W., 20 maart 2022

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: filosofie

filosofie

individu

3.5 met 106 stemmen

23.005

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

catrinus, 3 jaar geleden

volgens gaat het juist niet om beklijven. Hij geeft aan dat alles juist verdwijnt, ook hij. Z'n voetstappen worden opgenomen door de grond. zijn leven door het verleden, en ook zijn woorden worden door anderen gelezen. Hij is niet meer, hij was zoals alles verdwijnt Een ontroerend en tragische constaterend gedicht.

Max, 3 jaar geleden

Helder als kristal...alleen zou ik zelf het vluchtige touché van voetstappen nooit associëren met iets dat blijft of beklijft, noch met bezit...

Geef je reactie op deze inzending: