Alle inzendingen over afgegleden

Schrijvend door een rood sein laat ik mijn zin ontsporen als een trein van de rails gegleden en wat heb ik toch gedaan in het begin dat ik zo ben afgegleden dat ik hier heb staan ik heb geen zin?…

Er was eens een meneer in Rheden die was van de trap afgegleden men riep deed het pijn nee ik vond het fijn zo snel kwam ik nog nooit naar beneden…

De taal is nu wat afgegleden. Men neemt eerder shit in de mond. Dit is een teken aan de wand in ons welvarend Nederland.…

Het is de kiezer blijkbaar om het even Dat Hero Brinkman van de PVV Een drankprobleem heeft, niemand zit ermee Hij heeft het zelf meteen ook toegegeven Als andere partijen dit zo deden Dan waren ze niet zo ver afgegleden…

Kruip in mijn huid lang geleden afgeworpen ...eigenlijk afgegleden zonder enig geluid Omhul je met mijn vel en voel het levenloze ...misschien dat ik je ooit mijn verhaal vertel…

ik ben overleden in het diepst van mijn zijn te ver afgegleden te groot is de pijn ik ben hier zonder reden ik hang maar wat rond zoekend naar een gevoel dat niemand hier ook vond vaarwel jij die ik liefhad het is nu voorbij treur er niet om je had toch niks aan mij…

Ik was erbij en ben tóch afgegleden. Haar speech heeft mij beneveld en gestrikt: verloren voor het vuur van Bénédicte.…

Ik ben beschadigd En daar valt niet mee te leven Niet in het heden en verleden Daarom ben ik afgegleden Het is nu eenmaal mijn bestaan Wat mij is aangedaan Uitgegroeid tot de meest Beschadigde Nederlander op alle bezigheden in het bestaan Daarom is het mis gegaan…

Wat wordt hier veel gemopperd en gemord, Wat zijn we met zijn allen ontevreden Naar die partij van Wilders afgegleden, Waar Geert dan op zijn beurt weer “Stil van wordt”. Helaas blijkt dus dat Geert pas na het krijgen Van alle zetels overgaat tot zwijgen.…

Wat wordt hier veel gemopperd en gemord, Wat zijn we met zijn allen ontevreden Naar die partij van Wilders afgegleden, Waar Geert dan op zijn beurt weer “Stil van wordt”. Helaas blijkt dus dat Geert pas na het krijgen Van alle zetels overgaat tot zwijgen.…

Wij zijn gedaald, de hoogten afgegleden Onder de gronden, naar het klein geboeft' - Dat, om te leven, stoot en moord behoeft - Zo ver, zo ver, en daar nog diep beneden.…

de draad kwijtgeraakt vult hij het ene gat met het andere tot hij er geen meer ziet gedachten verstrooit hij over berooide aarde dan pakt hij een spade en graaft bezeten door zijn insteek haalt hij door het afglijden maakt hem naakt…

Enge Haider is dood en overleden was nu toch te ver naar rechts afgegleden…

(verandering) zoals men kut gebruikt om er weerzin mee uit te drukken zo moet het ergens ooit zijn misgegaan op een plek in het recent verleden zijn de knoppen omgegaan de tederheid bestreden met het begrip banaal zijn wij ver afgegleden naar 't koude digitaal…

Vermeden, woorden afgegleden. Liefde afgedaan. Dag stoppelbaard. Ontwaken, nooit meer zekerheden. Ben bij je weggegaan. Waar is mijn strippenkaart?…

Het geloof is van mij afgegleden als een oude jas uit het verleden, het was eens zo vertrouwd, zonder is het weleens koud. Er zijn tijden, dat ik hen kan benijden, de zekerheid die zij ontvangen doet even naar een geloof verlangen.…

Geluk was ooit een mantel die zich soepel om je schouders legde die je niet merkte en niet voelde tot hij afgegleden was Nu echter komt geluk in druppels kralen kleine kristallijne die je snel moet vangen en bewaren in de zakken van je jas Laat ze in grijze tijden door je vingers glijden en weet weer hoe het was…

Achter de bomen wies een stille maan en al het leed is van mij afgegleden. Langzaam ben ik de weg naar huis gegaan. ------------------------------------------ Uit: 'Vergeefse Herfst', 1946.…

Aan de kapstok hangt zijn jas Een jas die zijn leven droeg Nu alleen nog een stille getuige De dood kwam voor hem te vroeg Aan de kapstok hangt zijn jas Met de geur van bier en tabak Ver afgegleden van zijn normen Werd hij gevonden in een vuilnisbak Aan de kapstok hangt zijn jas Een jas die niemand heeft begrepen Het laatste wat hij nog…

er waren jaren die zo van mij zijn afgegleden met niets om te bewaren of het moet het jaartal zijn een aantal was al sleets geworden door een spectaculair gebeuren dat tot in den treure al was uitgemolken door ieder wat in de wereld plaats vond raakte familie en bekenden in overleg en om raad om dan simpel de orde van de dag te…

Afgegleden in een kloof van moedeloosheid, lijkt het wel het einde van de strijd. Ik kijk omhoog, langs wanden van steen. Er is nu leegte om me heen. Waar is de lijn om weer naar boven te klimmen? Waar zijn de uitsteeksels om mijn voeten te zetten? Het prachtig blauw daar in de verte, hoog boven me: mijn leven zal hernieuwd beginnen.…

ik heb tal van omzwervingen gedaan ben in woestenijen langs peilloze afgronden gegaan het goede pad betreden maar later weer afgegleden naar diepe duisternis waar zelfs schaduw nog gevaarlijk is heb het land bezeild steile rotsen beklommen een zekering gemist in het gaan naar de verdoemenis alleen het brakke water heeft mij rust gegeven…

heb weer eens lekker achterom gekeken en ben niet afgegleden maar het niveau waar ik toen op stond daarvoor heb ik teveel geleden in de tijden dat het goud in de morgenstond voor een nieuwe dag uitbundig blonk door afzien en wegkijken het nooit meer willen horen bij al die gedrogeerde lijken zonder sprankjes eigen wil…

ik hoop tegemoet Denkbeelden waar Kairos nog op broedt Zorg om de planeet, met recht en reden Zelfinzicht, de horizon verbreden Plannen die de mens nog niet bevroedt Stevig in het zadel van het heden Wordt het gouden kalf verwoed aanbeden Nieuwe geestdrift wordt nog niet begroet Neem het voortouw, keer het tij voorgoed Onbezielde mens zo afgegleden…

Braak ligt het land van bed en bad en brood Naakt straalt de zon, huid broeit in ongenade Keert zich tot koelte aan de kust en kade Waar middagstilte rust tot avondrood Verschoond van blik op bleke onderdanen Zie ik dat van de neusrug het montuur Is afgegleden in het tropenuur Boven de kreeft- en steenbok- keerkringbanen Hoe heet het zij…

tot op een dag de roze bril is afgegleden de wereld kreeg weer zijn normale kleur jij was weer jij en ik weer ik met ieder weer een eigen deur ooit zal de lucht weer blauw gaan kleuren en zie ik bomen weer in 't groen oh... weet alles maar eens van tevoren... ik zou 't zo weer over doen.…

je kijkt ontwijkt de dag die er nog is vergeten in de tijd met een sluier van niet weten draag je stiltes in me op kijk je blind naar ons verleden alsof de dag is afgegleden tot een wereld die je mijdt maar soms verlicht de helderheid je ogen schittert kleur tot regenbogen zie je wat ons samen maakt dan ben jij opnieuw de moeder…

De last van de Verlichting is van hem afgegleden hij maakt een pirouette valt en voelt zich vrij.…

Het heden Stil en veilig Overleefd en afgegleden Pijnloos en gevoelloos Naadloos en probleemloos Verlost van het verleden Soms mis ik dat gevoel Met dat doel Heb ik mezelf gesneden Om te zien Of ik misschien Heel even Blijk kan geven Iets terug voel Van dat leven Dat lang weg is Opgegeven Een snede In hart en ziel Lijf en leden Zonder…

te gaan mijn jeugd deels ontnomen dat heeft heel veel pijn gedaan Het woordje "vader" dat ben je niet waard het verdriet over het gemis, laat ik achter mij hiermee sluit ik het nu eindelijk af deze periode nu voorgoed voorbij Vol hoop kijk ik de toekomst in bevrijdt van mijn verleden het erkennen van de pijn waardoor veel van mij is afgegleden…