Alle inzendingen over akker

Ik liep langs akkers van verlatenheid Door dorre droogten vol met onbegrip Gegroeid in jaren tijd Ik zag geen kleur meer Die mijn onrust kon verstoren Slechts het grauw Moest mij bekoren En de strijd De eigen innerlijke kracht En soms façade Waren broeders Teer, hard en dan weer uiterst zacht Die hielpen bij de ommekeer Waar plotseling…

het komt mij voor alsof je vers gewassen van al wat overtollig is ontdaan mij laat delen behaaglijk uitgestrekt ontvankelijk als een handpalm die je spreidt…

ik leg mijn hart in de voren van een akker niet opdat de raven het zullen vinden maar zodat het kan groeien onder azuurblauwe hemel zich een nest weet of een beginpunt waar nieuwe dingen wachten zijn geklop over treurnis een zacht bed rust zodat het ritme zal galmen over weiland en water aplaudiserend voor het leven…

geleidelijk verandert er veel het tij zit tegen de karige oogst wordt moeizaam ingehaald waar de wind waait zo hij wil met slagregens die het licht breken naast de resten op de akker -van wat eens vrucht droeg- lijken de wegen in staat van de verwording zonder houvast raken wielen versplinterd glijdt alles voorbij de rand…

enige tijd later ontstaan de mooie vormen en kleuren; zij opent haar hart op vruchtbare aarde gelijk een wilde bloem dorstig slurpend bij het opgaan van de prille ochtendzon en smoort als de stekende rode ploert de gouden akker op 't hete middaguur verzengend als 't kanonnenvuur…

De zwarte akkers, het jonggroene koren, hoor! De veldleeuwerik!…

Tussen de akkers een laag ommuurd grasveldje – met boerengraven.…

We waren gelukkig in die tijden nog nooit hadden we oorlog gekend we waren kinderen zonder lijden zelf waren we koning, keizer of regent De sloten waren onze zeeën we verloren geen enkele slag pepermunt braken we in tweeën veroverden de wereld met een lach Nu de helmen door de halmen glijden de korenbloemen sterven in het vuur en het bloed…

als de dag buigt naar de zon en de aarde de hemel kust zoekt de schaduw traag haar weg over reeds gerooid veld dat verlangt naar stilte, een geborgen rust en vormt de herfstige kilte in de groeiende duisternis, langzaam spreidend, een deken van droefenis…

achter de ploeg loopt een man golvend worden akkers geruld een sterke os doet zijn werk trekt door oerkracht de voren mensen en dieren wachten op de rijpe maïs van het veld generaties lang zwoegen in de keerkring van tijd Naar het schilderij van Juan Miró…

hemelblauw droevig eenzaam, de gebogen witte takken zij voelde de koude, waar je rillingen van krijgt tot diep in haar botten, de moed zakken toen kwamen de ezels, haar zachtaardige vrienden naast haar staan, nederigheid betuigen, buigen voor God alleen terwijl de goddeloze bluffen stonden zij 't morgenlicht te kussen op Gods akker…

Aaneengestikte akker Waar eens Friezen Met afgezakte kousen Schouder aan schouder In zweet geknoopt Land in voor trokken Verstilt een vergeten pad Geboren uit platgetrapt Weggewaaid naar voort Rafelende gang Versleten zigzagloop Gegroeid in schaduw Van verloren karrensporen Boerenslootjes waterlint Tussen velden aaneengedraad Stoppelland…

Vlinderend door het akkerveld Veel vlinders heb je al geteld Tussen bonte bloemenkleuren Ze weten nectar goed te keuren Vlinders maken je leven blij In een graanveld, frank en vrij Tussen korenbloemen en kamille Het levensritme mag er verstillen Kwik-me-die hoor je tussen granen Kwartels die zich er in zangkunst bekwamen Blauwe korenbloemen…

De reconstructie van omstandigheden Toont een plaatje van een vliegmachien Dat (zoals menig tekenfilm laat zien) Ineens een val maakt, loodrecht naar beneden Zo'n onverwachte uitvlucht uit het zwerk Maakt zwak wat doorgaans door moet gaan voor sterk…

Door Jutlands akker en stad dringt ongehinderd frisse beukenlucht.…

aarde is geëgd de akker effen gelegd winter voor de deur…

Akker met koolzaad licht en blij landschap genoeg voor afzondering…

-Akkers in oogsttijd- Groepjes kraaien bekvechten Om koren en kaf.…

Geploegde akkers, dicht vloeiend groen tapijt. Ingezaaid door de mens. Goudgeel golvend graan, bewogen door de wind. gerijpt door verguldende zonnegloed. Groeiend tot ons voedsel, het brood. Geoogst, gemalen graan. Het leven uit zwart geploegde naakte akkers.…

Een zwarte akker, groen omlijst; achter de ploeg een spoor van vogels.…

de boer ploegt akkers de zwarte aarde nevelt lentezon verwarmt…

[Haiku] de laagstaande zon werpt boomlange schaduwen op doodse akkers…

hoe grondig de kraaien het zaaigoed belagen de akker weer zucht onder het zwarte juk…

Van kale bomen van leeggerooide akkers van schuwe vogels van weifelend winterlicht van alles wat moet komen…

[Senryu] de boer bokst fervent akkers bewerkt hij het liefst met twee knokploegen…

Akker gerooid kraaien in de weer kribbig gekrijs ze trekken van leer gekras en krakeel…

Het bladerdak op zijn dichtst populieren op hun hoogst akkers op hun rijpst bolsters van noten en kastanjes op hun schoonst…

het stro is al gepakt de akker een stoppelveld nog goudgeel maar opgepast binnenkort vuilzwart alsof het stro van zilver was.…

zij wacht tot de gast die zij huisvest ongevraagd toeslaat buiten ligt de akker braak en bloeien al papavers…

Een haag vol ervan en akkers klaar om naar te luisteren zelfs een draaiend karrenwiel kraakt van poëzie…