de akker

Ik liep langs akkers van verlatenheid
Door dorre droogten vol met onbegrip
Gegroeid in jaren tijd

Ik zag geen kleur meer
Die mijn onrust kon verstoren
Slechts het grauw
Moest mij bekoren
En de strijd

De eigen innerlijke kracht
En soms façade
Waren broeders
Teer, hard en dan weer uiterst zacht
Die hielpen bij de ommekeer
Waar plotseling weer kleur kan zijn
Om leven te doen leven
En vrijheid je is gegeven
Voor al dat aangedane zeer

Schrijver: edward van der stoel, 22 oktober 2005

vd.stoelhccnet.nl

leven

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 13 stemmen 762