Alle inzendingen over alg

woestijnzand waait de hele wereld over ergens in de verre diepte van ijskoude oceanen het hete magma in zuurstofrijk water de zich splitsende algen en het woestijnzand van de Sahara dat neerdaalt in de Amazone en fosfor geeft aan de bladeren die zuurstof uitademen adem in, adem uit adem bladeren en algen en water en denk…

Oud hout vroeger boom Nu vorm je voor schelpjes algen en wieren de zeemeeuw en andere dieren een toevlucht een schaduwplek voor een worm…

Een sidderaal te Siddeburen Moest van zijn kwaal dwangmatig gluren Verscholen achter alg en wier Bespiedde hij voor zijn vertier Een slak die naakt was van nature…

Een beroep duurt en duurt een leven in wel en wee zo'n 100.000 uren van doen wat mogelijk is alsof het je niet kan schelen dat je wensen onmogelijk zijn zodat je doet wat mogelijk is alsof het allemaal al voorbij is en je geniet van elke toegift afwisselend naar lucht happend in de vloed en droogstaand in de eb temidden van het sissende…

een gevaarlijk soort alg beïnvloedt het ritme van de menselijke natuur hij bepaalt stiekem ongemerkt jouw keuze op den duur en dat zit me toch zo aller akeligst dwars want van enige beïnvloeding was en ben ik al mijn hele leven wars en het lijkt misschien overdreven of toch niet hij bepaalt grotendeels wat je wel of niet krijgt te zien…

Vlottende lichtstipjes Glijden vlammend roze Boven het bitterzout meer Een lauwe ondrinkbare bron Rijk aan algen, slakken, garnalen Zijn snavel zeeft de soep Besmet met rioolzeepsop Een mens zou van minder balen…

Ik wil een alg zijn, even onbekend als onbekeken traag vergroeien met bureau en stoel.…

Als straks de VVV niet meer bestaat Hoe moeten we de Efteling dan vinden? Een loofrijk laantje voor de jongbeminden? Een beekje voor de dinoflagellaat? Een Marsbewoner nadert met een vaart Van wie krijgt die de juiste rode kaart?…

zal grazen tot liters en kakelig volk geen windeieren leggen boerengrond tekort op de aarde waarlangs, waarover de onmetelijke monden gulzige of verhongerend nog meer voedsel vragen tot het water aan de lippen uit diepere gronden rond de aarde daarin, daarmee oogsten visvolken uit zeeën van groen is aller honger te stillen tot algen…

op de zwarte rolkeien in de spetterzone van het strand slijmvissen, onverstoorbaar schrapen zij de algen tussen de brekende golven huppelen zij in spiralen door het water van de ene naar de andere rolkei een soort, die tot de naakte slijmvissen behoort en jij vraagt me of er ook een aangeklede familie bestaat…

Ratelpopulieren in mei Nevel in de takken Het regent naalden over het grauw meer Laat avondrood daalt met een geeuw Een vloedlijn, een zoutspoor Aangespoelde algen Een keten van gestolde stenen Gemalen schelpen Ze tekenen het slik Tot de golf breekt Een tong van schuim die alles wissen wil…

in avondlijke stond ligt open naakt naast mij jij, en wij op ‘t strand van een nog onbekend land met achter ons een storm lust en passie zout lik ik van een wond en vind je dagelijks nieuw laat mij weer in jou vallen de geur van algen en koralen begeleidt mij tot jouw grond.…

Bekoorlijk dans ik naar het licht Zwemmend in iedere traan woont de zee die een waterhemel aan zeesterren in dromen spiegelt De anemoon wiegt zich zacht murmelend tezamen met de algen Rijgende koralen als vurige ogen volgen mijn danspassen op het mulle zand en in een pirouette swing ik mij moeiteloos huiswaarts intens gelukkig…

Bekoorlijk dans ik naar het licht Zwemmend in iedere traan woont de zee die een waterhemel aan zeesterren in dromen spiegelt De anemoon wiegt zich zacht murmelend tezamen met de algen Rijgende koralen als vurige ogen volgen mijn danspassen op het mulle zand en in een pirouette swing ik mij moeiteloos huiswaarts intens gelukkig…

Bekoorlijk dans ik naar het licht Zwemmend in iedere traan woont de zee die een waterhemel aan zeesterren in dromen weerspiegeld De anemoon wiegt zich zacht murmelend tezamen met de algen Rijgende koralen als vurige ogen volgen mijn danspassen op het mulle zand En in een pirouette swing ik mij moeiteloos huiswaarts intens…

De veer suggereert de vleugel waaraan de romp van de vogel hangt De kieuw flankeert de vissenkop die de alg en de slakken vangt Waar ging je heen toen je er niet meer was? Waar is je geesteskind naartoe gevlied?…

Gaan er zeker nog extra bejaarden dood en dodelijke algen in het water ! En die luchtvochtigheid, zat ik maar in de Sahara ! Of op een terrasje in de Dordogne en ja Piet en Ria, het moet gezegd ! eigenlijk bedankt voor de vakantie. Liefs Cees…

Hoe eindeloos is de diepte waar gevoel geen bodem raakt De gedachte, verzwaard, glijdt als gewichtloos door 't water Hoe peilloos is de leegte waar sonar geen weerklank meldt De stroming, versneld, sleurt mijn kleur met zich mee Hoe kil ligt de donkerte te wachten op haar broed Pijn, met algen begroeid, is het laatste teken van leven…

welke vis is de aap van de mens in zee was het wel een vis niet een neteldier kwal of zeeanemoon komen we uit kelpwouden alg of planktonnetje wat met Wadden oester mossel zeehond sint jacob in een schelp hou maar op ik hou het op de soepschildpad ze zeggen de soort is bijziend voorziet mensen in de stranding soms van een liefdesbeetje…

achter de drempel wachten een ontstoken blaas en aambeien - een prille lente tussen het verdroogde riet zwemt de zwarte alg misschien elektrisch maar jij wilde toch fietsen tot je jas wegvliegt ik lig op wacht in bed in verkrampte houding mijn hand voor het licht duiven en kraaien stijgen loodrecht de hemel in in de smalle steeg…

Het weeft een donker deken en het haakt haar kroon van alg en rag van mensendraad.…

Gevangen uit de wieren en de blauwe algen, bollen tranen op het zand van beide wangen, ze verbleken als de zon verrijst uit een lege schoot. Verlangens versmelten in de nachten tot echolood en waar enig houvast nog te vinden is wordt minder toegankelijk voor mij, wat achter bleef wat ik op de vloedlijn vond.…

Tegen het glas kleven de algen en belletjes dwarrelen omhoog tussen het wier. Om mij heen lauwe schemering. Ik hap naar adem en proef de lucht als zwembadwater in mijn keel. Zo dobber ik rond en kijk naar ze. Vanachter beslagen brillenglazen zijn ze nog mooier dan in het echt, mijn kinderen. Kunnen we iets vertellen over ons?…

Onder de pompelmoezen maan Op de oude schommel Als op een droom van vroeger Scharnieren knarsen Krekels zwijgen Onkruid Schiet uit het droge zand omhoog Zaden zijn verdord van de hitte Lelies bloeien niet verder Algen vertroebelen de vijver Je bent er niet Er is brood en wijn Je bent er niet Pompelmoezen maan Fruit en wijn Dompelpomp…

woorden tot steen langs kapotte ramen en ik tel de dagen nog te gaan je hoeft niet te zien dat ik ween of dat je de lucht met lood vermengt mijn ogen zwaar van grassen en algen waren ooit de bron van vruchtbaarheid en nu, door wanhoop weggedreven neergehaald tot aan de zee, zo oud zo stiller dan vergrijsde lagen tot aan de horizon…

alg en schimmel versmelten tot een groene, grove korst onthecht zijn ze kansloos ze slorpen verstikkend stof traag woekerend met geduld op de kale rotsflank de grafzerk die schuin zakt een ijswand in het hoge noorden her worden ze niet verdrongen maar dringen door de fijnste porie zelfs verdord slaapt het door tot de dauwdruppel hem…

uit de stoel jas aan we gaan wind tegen soms mee waterkoud lippen zout de zee, het strand striemend zand bepokte palen huid open halen drabbige plas alg aan je jas eb en vloed natte voet plastic zak afvalbak scheepsrook vuil verlaten kuil dooie meeuw, blauw pluis genoeg zo we gaan naar huis even m'n bril poetsen…

Vertel mij van de eerstelingen Protozoa onder fauna Microscopisch kleine slingen In het florarijk Pangaia Primitieve wemeldingen Aeonen voor neanderthalers Kwamen leefden en weer gingen Lang voor woongemeenschap aarde Vertel mij van de autotrofe Algen en acanthamoeben Heterotrofe eukaryoten En amoebe protozoën Sporozoa flagellata…

Het zijn de algen van de zee Ze geven je kleine diamantjes mee. Gekke meid, ga maar slapen Want zelfs de duinbloemen gapen En de zandkorrels bewegen gewillig opzij Als ik mij eindelijk neervlij.…

zachtjes waaien klanken over duinen vang ik woorden in jouw voetsporen kleuren treden donker waar stemmen praten schep ik water in de nacht wijl zee mijn enkels drinkt huilen vissen het verdriet in het rode licht van de toren schaduwen flessen op 't zand rond mijn middel kiemen algen laatste stukjes huid reizen af de ochtend vecht…