Netgedichten

netgedicht (nr. 20.170):

suites voor annemieke XI

achter de drempel
wachten een ontstoken blaas
en aambeien -

een prille lente
tussen het verdroogde riet
zwemt de zwarte alg

misschien elektrisch
maar jij wilde toch fietsen
tot je jas wegvliegt

ik lig op wacht
in bed in verkrampte houding
mijn hand voor het licht

duiven en kraaien
stijgen loodrecht de hemel in
in de smalle steeg