Alle inzendingen over ambacht

Gevouwen benen zittend op de grond slechte afvoer en weinig licht vol overgave voor slechts een enkele roepie voer jij trots je ambacht uit…

in de werkplaats loopt een taalmeester te zweten door woorden die hem bespringen het rek met grammatica puilt uit door regels zijn muze jaagt hem op daagt hem uit te dichten muziek murmelt in woorden hij beheerst zijn ambacht…

kleur van vergankelijkheid Voordat het licht verspringt naar de tint van de oorsprong vloeit alles bijeen de doden hebben hun mantels breed uitgespreid de snit verwijst nog naar de drager oogappels worden achteloos uit het licht getrokken de wind waait elk geluid terug in de stilte van de laatste werkplaats waar sterven het enige ambacht…

Een ambachtelijk bakkerijtje een terrasje twee tafeltjes zes stoelen een houten bank een regenton geraniums alom een zondagmiddag de laatste van september nog volop zon een koppeltje een jonge hond hij een twintiger groot en blond zij kust hem zij kust hem op zijn mond de liefde te groot de wereld te klein de kus verheft hen de…

het oude eiland draagt heel veel zijn duinen blonder nu de kou het leven deelt maar elders, in zijn dorp mannen rond het vuur der arbeid rokerig teruggetrokken achter geur en noeste handen alle banden houden vast de stofkwast van de tijd ten spijt het gaat ze voor de wind als ouder of als kind doorgegeven aan de mens van deze –tijd…

Het meest toepasselijke woord Voor de meester componist Johan Sebastiaan Bach is wel amBACHtelijk…

ik ben ik ben van alles wat zwerver/huisvrouw 12 ambachten en soms verliefd ik wil (er) niet alleen zijn wanneer jij mij nodig hebt ik ik ben ik ben er niet…

Er was eens een ambachtelijke slager Zijn koeienvlees was altijd mager Zijn luie vrouw was echter baggervet Die heeft hij op dieet gezet Ze is nu slank en ook nog minder trager…

Een klokkenmaker in Grouw Beloofde ooit eeuwige trouw Doch zijn ambacht ten spijt Het omgaan met tijd Dat nam hij helaas niet zo nauw…

De schilder wilde eindelijk eens breeduit, niet gebonden zijn aan maten op zoek te gaan naar het monumentale, het ambacht achter zich te laten.…

Ambachtelijk is weer in mij gezaagd, Verheupt ben ik door knappe heupologen. Het resultaat, dat mij ook niet verwondert: Ik lig al weer op schema voor de honderd.…

Zij is het onverzettelijke baken Van cabaret zoals het is bedoeld: Ambachtelijk, gedegen, diep doorvoeld... Kortom: al wat in onbruik dreigt te raken Dus zeer terecht was gisteren die ode In deze quasi-kleinkunstperiode…

Het ambtenaarsberoep, zo is bekend, Dat is een ambacht louter voor de sterken. Een ambtenaar moet immers heel hard werken En krijgt daarvoor haast nooit een compliment. Ik heb met deze sukkelaars te doen: Ze mogen ook niet vroeg meer met pensioen.…

Het is best leuk als lezers reageren Met een vakkundig in elkaar gezet Ambachtelijk en vormvast snelsonnet, Ik daag u uit dat ook eens te proberen. Benieuwd wie deze handschoen op zal pakken, En wat Ton Hettema hiervan gaat bakken…..…

Het ambacht had je Gesmeed tot vakman Met hart en ziel Stond je klaar Voor allen die je Wisten te vinden Verzorger van Haar en ziel Van iedereen die Bij je kwam En was het bij Klanten van hoog Tot laag dat je blijvend In de smaak viel Zodra men je gevonden had…

Het is gewoon te gek om los te lopen: Je maakt er een ambachtelijk kapot, Je beukt en trapt hem door en door verrot, Fysiek en ook mentaal zal je hem slopen. Je slaat hem dus tot gort en schopt hem lens, Is dat ‘the noble art of self-defence’?…

met een leeg gemoed hoeft men niet te onthechten van wat binnen kroelt en woedt woorden kunnen vrij geheel eigen op een rij cliché’s worden gesmoord het ambacht opent die poort zo sprak Jan Eijkelboom dordts poëet met zekeren schroom want verder zweeg hij heel kies over de inhoud juist precies als hij van geheime regels weet dan is hij…

Nu nog schrijf ik later om mij te ambachten in je dromen, mijn torso verfijnd bij deze gedachte maar hoe kan ik je raken wanneer mijn poriën de scherven schreien van achteloze daden waarmee jouw bloemmotief verwelkte in en wolk die kleurloos langs de hemel zwerft…

Als men straks Koninginnedag verbiedt Ziet Beatrix dit jaar de klompenmaker, De kuiper, scharensliep en haringkaker En al die oude-ambachtslieden niet. En bovendien mist zij dan op haar toer De nieuwste oude-ambachtsman: de boer.…

Kent gij geen ambacht? vroeg hij weer, Ja; ik ken er drie, mijnheer: Het stratenmaken, 't knopenmaken, En 't brillenslijpen; dat zijn alle drie mijn zaken. Wel, vroeg hij, waarom bleef ge aan 't stratenmaken niet? Och!…

bij een foto van Irene Suchocki alleen om de klank al boulangerie/confiserie geschapen voor de poëzie hier bakt men broden en gebak hier koketteert men met het vak de Franse bakker is een kei wat hij ook bakt het maakt me blij het is een ambacht om te smullen laat de pessimist maar lullen…

de ambachtelijke handen werken als fluwelen handschoenen aan het werkstuk en zijn gedachten zijn verzonken in stilte mediterend........... overdenkend.......... mijmerend............ een donderend gevloek maakt zich meester van tijd en ruimte het werkstuk telt niet meer, zomer wordt winter door die ellendige rot splinter…

Pencelen golven in rivieren van Rijn landschappelijke levensaderen ambachtelijk gevoelsterrein etsen schetsen in roodkoperen plaat schilderijen in achtergalerijen nachten wachten in schitterend kaarsenlicht monumentale lichteffecten fluweelzacht penceel engelenrijn Rembrandt Harmenszoon van Rijn.…

Wie legt hem uit wat het ambacht van een dichter is. Wie commandeert hem een volgorde voor zijn takken en een evenwichtig bladpatroon. Volgt hij soms een masterclass in de hallen van de wetenschap. Op een plekje in de stad onder professoren met een kat. Ergens in uw buurt een eindje hiervandaan?…

toen ik jonger was droomde ik dat er niets van me terecht zou komen twaalf ambachten enzovoorts alleen blijven zou ik op honderd huurkamers wonen bespioneerd door Duitse hospita's en zie vierenvijftig ben ik ál mijn dromen werden ten volle bewaarheid wat wil ik nog meer?…

Vandaag is alles anders, De warme bakker geeft Het liefste kind Een verbrande krentenbol, En de ambachtelijke slager Een stuk niet meer zo verse Metworst aan het lieftallige Meisje met de blonde krullenbol, En, werkelijk de wereld op zijn kop, Steekt de rijlesinstructeur Tijdens het werk naar de fietser Zijn middelvinger op…

hoe vrij de beweging ook moge lijken van verre dichten staat bij mij te boek als ambachtelijk vak waarin ik volgens regels zoek naar de kern op een wit vlak bij volle maan onder tal van sterren bij kreuk vlek en punt kan ik er daarbij van op aan dat men eerst strijkt en gumt…

Hoeveel manieren van dichten kent de wereld, of hoe weinig maar: superieur ingenieurswerk met woorden, de kosmisch bewogen gevoelige snaar, de inktvraat van het onttoverd citaat of schaarse woorden in een wit ravijn. Men kan ook met minder omhaal. van de taal een werkplaats maken, verzen hup in haken hangen, kloppen aan ritme en vijlen aan…

Heeft een vak houdt dus werk 'VAKWERK' overwint de krediet-crisis! ------------------------------ Deze hartenkreet draag ik op aan de Amsterdamse loodgieter Bertus.…

Dit bedrijf, dit gehoond ambacht dat achteloos over de tong gaat, dat bloeit in de stilte, dat beeld na beeld rijgt, kleur na kleur opzet.…