Alle inzendingen over auditieve synthese

Laatst heb ik zitten lezen Over auditieve synthese. Wat mij eraan stoort, Dat je leest via het woord Over wat je hoort. Enkel de auditieve ervaring telt, Niet wat er op schrift is gesteld.…

stroom mee in de seizoenen van het bloed, ruisend bladgoed van synthese die na de storm is gaan liggen, een opmaat tot het nemen van de laatste hindernis om het schoonste wat ik bezit in te lijven met de ongekuiste teksten mijn blijvende honger stilt, aan dat laatste heb ik mij vaak vertild.…

De wereld draait zich in genot, wat verdroogd is wordt doorschijnend, obsceen belicht in röntgen van de opkomende zon, lichten nerven op, de rijke aderen van de synthese, vertaald in de passie van vuurvliegen, die na hun daad sterven, bekijken de toekomst vanuit het Eoceen, het venster van een barnsteen, transparant verstild in…

Sonoor als een midwinterhoorn dreunt over oale grond een trein Een kerstlicht onderweg naar vroeger, 'k word oud bij zoiets onverwachts, de eenvoud mijner jeugd ontgroeid... Dan rent een hond met stormkracht 53 niet aangelijnd het weiland in en zakt in 't zwarte ijs door 'n wak Ik wijdde er geen woordloos sprekende gedachte aan maar…

Geïnspireerd door denderende vleugeltreinen vol gedachtensporen probeer ik alles in luchtledigheid te horen getetter valt te pletter ik blaas bellen vol gesprekken achter taalrijke spraakdranghekken zij vormen de auditieve voetsporen van droomresiduen ooit geboren in een fatale morgana rimpelend in doorzichtige brei maar eenmaal dichterbij…

onhoorbaar lachen sporen geluid die de hartslagen van het leven omgeven nodigen uit om te delen in de rust en ontspanning van alles dat geen auditieve vibraties heeft toch staat stilte bol van overleg alleen de golflengtes zijn voor ons gesloten wij schreeuwen ze weg woorden overheersen onze lichaamstaal in de subtielste nuances…

Heb je straks een titeltje in handen Van Disney´s film-op-dvd vermaak En ren je juichend door de uitleenzaak Dan blijkt 't schijfje bijna te ontbranden De synthese van gemak en copyright... Maar wat nooit vergaat, dat is van Barry White…

van de wereld uit van wolken gedreun en gebrom daar kijkt geen mens in herkennen meer van op nieuwe tonen zijn altijd op proef tot stamboom en afkomst zijn bepaald zonder dissonantie is aangemaakt en het bestaande orkest duidelijk niet ontregelt of gefrustreerd door ellende achterlaat toch ontsnapt er een aan het auditieve…

is de schrijver verzamelaar van scherven die vergeefs naar synthese zoekt of vind je hem pas in de wortels? zoekt de familie in meanderende conversaties de overeenkomst in hun verschillen of heelt zij zo haar wonden?…

Wij Wij zijn Wij zijn de laatste Wij zijn de laatste kinderen Wij zijn coïncidentale dochters en zonen daar en toen uit coïtale sterrenstof van liefde tot leven gewekte op de blauwe planeet geworpen stervelingen dorpelingen stedelingen ondergeschoven verstekelingen nazaten slachtoffers en erfgenamen der wereldveroverende…

Wespen larven wentelen zich in de palm van een espenblad, de synthese laaft zich uit de palmen van het hart, tonen van een groene synergie van stilte.…

ik heb alle stukjes van mijn leven een plaats gegeven deeltjes vroeger en nu van jou en mij geregen aan een rode draad die kenmerkend is voor mijn uniek bestaan en onderscheidend gaan naast de kleur bindt ook synthese in specifiek vergelijken ik heb al jouw selfies bij elkaar gelegd jouw rode draad heeft het paradijs gehecht…

Nu onze voeten zonder lijnen zijn, alles uitgewist werd bij het oversteken is er nog slechts het breken van de sneeuwkristallen om onze opwarmende lijven heen ten teken dat we aangekomen zijn. Willen en streven raken langzaam afgedreven. Bestaan bestaat nog slechts uit al het overige vergeten. Het behoudendste in dit behouden huis staat afgemeten…

O die voortvluchtige mens je groene kant is je beschermer de synthese van een vergezicht tot het blad zich keert, maakt het je slachtoffer, je betaalt voor wat je schatplichtig bent met vernietiging terug.…

Wespen larven wentelen zich in de palm van een eikenblad, de synthese laaft zich uit de palmen van het hart, tonen in een opkomende synergie van stilte. Van niets te leven dan van de lucht en van de zwijgzame wintertooi uit de aarde om weer in de gerijpte mist te vergaan, waaruit de purperen zon hem baarde.…

O, die voortvluchtige mens je groene kant is je beschermer de synthese van een vergezicht tot het blad zich keert, maakt het je slachtoffer, je betaalt wat je schatplichtig bent met vernietiging terug.…

in een vluchtig bekoren stuurde jij mij woorden zonder pigment in die muziek existeerden vorm en melodie zonder vloekende dissonant zij contrasteerden waar normaal harmonie te ijken is aan wat gewoon vergelijkbaar vindt waar nu nieuw welluidend klinkt in geluid en beeld kiert hemel in genezen komt er dan toch een nieuwe synthese…

Wespen larven wentelen zich in de palm van een espenblad, de synthese laaft zich uit de palmen van het kleinste hart stromen van groene synergie door de nerven van stilte Van niets te leven dan van de zucht naar die waarachtige schoonheid om in het tijdswiel van de geaarde ziel tot humus voor de toekomst te vergaan waaruit een…

Spreeuwen honderdvoud Rondedans in avondzon Wij-synthesevlucht…

Met elke cel, met elke zenuwvezel met alle wakkerheid en energie niet als een papegaai of parodie en evenmin als woelrat of als wezel Wil ik mijn hele nucleaire wezen de hele firma mens en compagnie en zelfs de extra troepen der genie sommeren in het licht van mijn synthese Gespleten leven is verspilde tijd dit zal van nu af antithese…

O jij voortvluchtige mens mijn noorderlicht is je beschermer synthese van zovele gezichten tot het blad zich keert, maakt het je slachtoffer en betaalt werd met vernietiging terug tot voor wat je schatplichtig was het was die tijd die vrede wilde maar niet kreeg, het huis de luiken sloot, het zonlicht zweeg, je dacht het aardse licht…

ik hoorde de tonen verspringen van wit naar zwart met ladders die verbindingen zingen in het auditieve vak waar wij meer visualiseerden poogden zij inhoud en vorm te integreren tot een geweldige shout zij brachten geen ballads of upgrades uit nostalgisch sound met het uitblijven van swung keken zij uit naar de show die jij had…

Zit er nog leven in dat esperanto dat vat vol braille in gebarentaal zegt niets, een blik zegt meer dan duizend woorden al zijn het altvocalen van bel canto die spreekbuis voor een nieuwe wereldtaal is als synthese een ver ideaal want zelfs verbaal blijft het orakeltaal Wat ooit begon als hiërogliefentaal in Babel, primitief…

van niets te leven dan van de synthese uit de winterwarmte van de grond om in de gerijpte nevels over te gaan, waaruit de verborgen zon hem baarde een schuilplaats onder het onbeschreven blad, energie geladen uit eigen kringloop, voorloper van gedroomde wensen met een half oog geopend in hun winterslaap nu nog naakt en in…

de statistiek is decennialang de meetlat geweest voor leven en bestaan klein groot dik en dun intelligent of dom beoordelingen staan bol of krom synthese van wat zij te zeggen hebben kunnen we helaas niet geven is enkel op het lijf geschreven ieder is regelmatig door de stofkam gejaagd consultatie- bureaus hebben daar echt werk…

jij hebt noten laten lopen marcheren en dansen in voorkomende maten hebt ze de melodie voluit laten dragen in de synthese muziek jij kende het spel dat geschreven staat in balken met mollen en kruisen proeft hoe daarin nog verborgen emoties huizen tot op de dag van vandaag het oeuvre is gewikt en gewogen nu breng je eindelijk…

ging het soepel Zat ik in een tunnel klem Crashte ik, want had geen rem Sprong ik braaf door ieders hoepel Jouw hang naar de blauwe koepel Donker zwijgen, mijn woestijnstem Leidden niet tot carpe diem Onze levensstroom werd troebel Nu we aren leerden lezen Alle soorten vruchten proefden Zijn we weer in 't paradijs Ja, de zuivere synthese…

stroom mee in de getijden van het bloed, ruisend bladgoed van synthese die na de storm is gaan rusten, slechts een woord met vleugels houdt stand in het stof van tegenwind. een opmaat tot het nemen van de laatste hindernis om het schoonste wat ik bezit in te lijven en een blijvende honger stilt.…

Ongeschreven synthese laaft aan het kloppen van een natuurlijk hart, tonen van synergie, ritmisch wit getooid in ijsblauwe stilte schaart zich in ongerepte aarde ongeroerd in winterrust waaruit de lage zon hem baarde waaruit ook de purperen mist lijkt op te staan, in een laatste stadium de gelijkenis te vinden in het patroon…

Bewegingloze symfonische synthese van beider lichamen Ons laatste ballet grimeert de poëzie, metafoor van ultieme bewegingen. Een universele mobiliteit…