Alle inzendingen over bde herseninfarct hsp taal

Ik heb de natuur tot vriend gemaakt ga ook vandaag met haar in gesprek. Haar stilte spreekt ook nu boekdelen haar werkelijkheid spreekt mij wel aan. Ik zag de dood zomaar weer doodgaan haar bestaan vermalen en verteren. Werd ook ik al verwacht na haar, men schalde een naam meer toch niet. En al zal ik ooit lijfelijk sterven als deel van…

Iets in jou is gestorven vele dagen terug Onmachtig moest ik zien gebeuren. Ergens tussen toen en nu zijn wij ons verloren.…

synchroon de tijd in alles samen tegelijk leven wij ondeelbaar handelend van tel op tel zijn wij steeds elkaar van het ene moment op het andere echter is het anders vandaag een stap vooruit lijkt de een de ander in alles wat wij doen een slikt al koffie als nog de ander zijn beker pakt lopen scheren wassen steeds een stap vooruit…

Te vaak vergeet hij aan te trekken Zijn pas ontdekte spiegelkleren Waarin geen mens hem kan bezeren Omdat die hem totaal bedekken Gevolg is dat zijn hersencellen Belaagd door andermans problemen Het filteren niet op zich nemen Hem met teveel aan prikkels kwellen Zijn arme brein wordt overladen Hjj is een volgezogen spons Die niemand…

Een bloem bloeit open teder gekust door de zon wederkerigheid Hoe vroeg in de morgen mijn aandacht wordt gevestigd op de wolkenslierten in allerlei tinten en in verscheidenheid verenigd een opklarende hemel voorstellen en vormgeven op hetzelfde moment laat een zon zich van haar beste kant zien. Bovendien adem ik de verschillende zachte…

Twee weken collectief een BDE In 't grootste ziekenhuis in Gaza-stad... Wordt duivel Adolf Bibi dat nooit zat? De halve wereld schreeuwt hou op daarmee Dus Coenraedt, Nico, Overweg en Bart Het is een gek, geen fatbike die ons tart!…

Hiermee stel ik mij open met heel mijn hart na mijn herseninfarct met de hevige pijn zeg stilletjes vanuit mijn eigen hart dat ik niet bang wil zijn Dankbaarheid dat ik er ben een nieuwe start.…

Ik heb mijn ouders geraakt altijd kunnen achten, dat is het geen mij nu na jaren nog steeds heugt terugdenkend aan soms ook verdriet naast vreugd echt altijd kunnen achten vele dagen en nachten. Deze maand herinner ik mij ook de treurwilg weer deze metgezel uit een van mijn vele verse dromen, welke ongevraagd vol met beelden langs komen, als…

Kris - Kras - Kris - Kras - Op bevroren sloot en plas, glimt ijs als zwart glas Kris - Kras - Kris - Kras - De noorderwind pal tegen Schaatser Jan kromt de rug De ijzers kerven korte halen In stug ritme almaar door Kris - Kras - Kris - Kras - Langs dijk of boerderij Een berijpt paard briest Dor riet kraakt en knakt Wie schaatst, ziet…

We laten de dingen zoals dingen zijn, alles is wijn, tij ontwikkelt ranken steeds zoals reeds is gebleken al vele weken, het is zoals gras aangroeit en gemaaid weer groener oogt, elke dag verfraait. We hebben geen angst dat alles vergaat ook de zomer straks niet in haar volle glorie opstaat en graan als goud zo fraai verhult, we betrachten…

Nog maar heel even, dan ga ik ECHT leven, Kleinkind geboren als oma herboren Zaken opzij gezet nu telt alleen hét Een herseninfarct keek om de hoek waarom kwam hij bij mij op bezoek De tranen stromen over mijn wangen waarom word ik daardoor gevangen Ik wilde nu toch gaan genieten ik kan dat "kreng" wel schieten Had ik maar eerder beseft…

wat er nu voor of achter ’nadat’ volgt waarom beginnen met lange zinnen en kort eindigen? het zicht is geheel aan mij wie bepaalt de regels? zij die soms niets delen doch alleen incasseren zoals reacties onder poëzie zoals ik, die toch graag deelt want lezen is gelijk uit een bundel zoals de Bijbel de Thora of Koran waar kan ik reageren…

Ik ben bij jou gewoon mezelf met al mijn fouten en gebreken. Bij and'ren stop ik "haar" vaak weg en meermaals is dat terecht gebleken. Jij voelt mij aan en tast mij af, weegt jouw woorden op een gouden schaal. Anderen die "gewoon" hun zegje doen, zonder af te wegen kwetsen diep verbaal. Ik ben "te soft" "gebutst…

Als de wereld overweldigt en je het telkens niet meer weet dan wil je soms gewoon niet meer de hoop is ijdel die ik meet aan woorden die ik snel verteer Eén huidje maar heb ik te weinig gewoon een huid als iedereen daarvoor blijk ik niet geboren, want ik mag alles zien en horen Heerlijk dat alles binnendringt, in theorie heel wijs en mooi…

Jij opende mijn ogen, mijn hart, en een vat vól emotie ... en was daar zó door overdonderd dat je niet merkte dat ik in één onoplettend ogenblik jouw zorgvuldig gemetselde muur om trapte !…

Ik ken niets anders dan die taal van mijn stem, soms veel te zacht. En die woorden zijn soms nodig ookal komen ze "onverwacht". Ik loop óver van gevoelens zichtbaar voor wie mij werk'lijk kent!…

Bij hem zagen wij al zo vaak stil die dood in ogen, wilden hem niet welkom heten ons niet bewegen nabij dat naderende gevaar. Sterrenstof waarin iets anders 't vertrouwen bood steeds verhaalde ver weg te blijven bij deze dood. Die stofdeeltjes brachten ook toen al veel aan het licht, onverplicht waarbij steeds de dageraad weer opstond, welke…

Een mannetjeskat, noemt men meestal een kater Hoe noemt men een mannetjesrat, soms een rater zo heeft het NEDERLANDS verschillende kwalen Niettemin is en blijft het, DE TAAL DER TALEN.…

De tijd baart rozen, zeggen ze, verstekeling klimt aan boord, container vol relieken, taal en nog eens taal, een ansichtkaart, een brief, een boek, muziek - mazurka van Chopin, die mis van Haydn, strakke Bach op achterplaats in Calzadillo - ook veel verzameld daar: eikels, kastanjes, allemaal bermspullen, een stoel en nog een stoel, een stugge…

De tijd baart rozen, zeggen ze, verstekeling klimt aan boord, container vol relieken, taal en nog eens taal, een ansichtkaart, een brief, een boek, muziek - mazurka van Chopin, die mis van Haydn, strakke Bach op de achterplaats in Calzadillo - ook veel verzameld daar: eikels, kastanjes, allemaal bermspullen, een stoel en nog een stoel, een…

op de bodem van de diepte lag als een oester een weerbarstig woord onderzeese stromingen kwamen en gingen bleven haar beroeren gestaag schuurden ze over en langs het gesloten fort ze werd weker minder stug een trage transformatie met het verstrijken van de tijd herrees ze aarzelend uit haar as de wedergeboorte van een woord…

sist en gist vertrekt en verdwijnt met pen en papier zwiert ze over de aarde speurend naar de lezende zielsverwant gaapt en slaapt vloekt ze vlucht voor vergetelheid zoekt licht in zwaarte tast met talige vingers naar een andere werkelijkheid…

Waarom heb je er nooit over gesproken? Ze zouden denken, dat ik gek was op de operatietafel stopte mijn hart geen zuurstof meer in de hersenen mijn lichaam kwam los ik zweefde en zag alles duidelijk ineens was er veel licht en heldere kleuren een heel groot universum opende zich opgewonden werd ik door deze ervaring er was nu bewustzijn buiten…

* [Volgens Simon Stevin, anno 1587: is Nederlands een ideale taal tevens binnen de wetenschap en valt af te leiden uit het grote aantal eenlettergrepige grondwoorden waardoor volgens Stevin onze taal oorspronkelijker is dan en van het Latijn afgeleide taal als het Frans.…

Slijp mijn nachten met de pennen van ieder uur het ongeduld gescherpt door slijpers ziel, omvat het lopend vuur op papier verguld een opkomende dag, waarop de verzonnen tranen van een bejaarde zon al zijn opgedroogd en waar de inkt gedoopt werd in verwaaide as,in de taal als evoluerend en kloppend instrument.…

Het vloeken neemt de overhand ‘t cijfer der Nederlandse taal zakt in triest te weten immers want: de taal is mooi, zeker zonder Krachttermen!…

in trage uren gist de taal in het duister later na het rijpen in de zwarte nacht lijkt wat ze zeggen wil zomaar uit het niets aan te waaien ze ligt voor het oprapen woord voor woord maar haar klank loopt vast zie haar ontsnappen fanfare zonder muziek hoor haar knarsende ledematen achter de huizen in een doodlopende…

Mijn matineuze mediowissel Marchandeerde meerdere malen Met mammons Marginaal markante manuscript Manoeuvrerende manifestanten Maakten machiavellistisch Malafide malversaties mogelijk Meer manco maar minder maniakaal Moesten mannequins Mantelwetmatigheden Manu propria memoriseren Minutieus minuscuul Memoreerde men mij Modus vivendi mijn…

niet alleen bijna iedereen met terugwerkende kracht weet dat je op jouw manier erom lacht vaak hoorde ik het al van verre meteen zomers tussen de middag door op het terras rond de zoutsteeg waar jij woonde vanavond zie en hoor ik je weer hoe het was na beroertes en hoe men je bijna onttroonde hun spijt van het ondoordacht oordelen een herseninfarct…

terwijl hij uitkeek op de hoge witte blinde muur zag hij het mangrove moeras de reflectie van de vurige zon op het water hij zag de adelaar in het grijze licht de wilde haas in de verte het glooiende land het wisselende wolkenspel erboven geen ijdele woorden maar pure poëzie waarmee hij de zieke uit zijn bed bevrijdde…