Alle inzendingen over beetje zichzelf

waar banden zijn gestrikt die elastisch zijn geweven voor een lang en rekbaar leven waar tijd zijn eeuwig ritme tikt waar levens reeds zijn ingedikt door wedervaren vormgegeven in een wonderbaar samenkleven waar men respectvol is en ingeschikt daar is ten hoogste een opmaat bereikbaar tot ultiem geluk dat wat afgescheiden blijft dat…

Maar nu alles weer een beetje beter gaat En het geluk mijn hart weer groter maakt Maak ik plaats voor de laatste zin in deze reeks, Ik hou niet meer van je, maar mis je nog steeds.…

Langzame wolken drijven donker in zichzelf -- brommen een beetje.…

Een beetje meer gemoedelijkheid, een beetje minder nijd, een beetje meer verdraagzaamheid, een beetje minder spijt. Een beetje meer tolerantie, een beetje minder haat, kortom een beetje méér liefde da's toch heel wat meer waard.…

sterven doe je niet ineens maar af en toe een beetje en alle beetjes die je sterft 't is vreemd, maar die vergeet je het is je dikwijls ontgaan je zegt ik ben wat moe maar op 'n keer ben je aan je laatste beetje toe…

Een beetje verloren een beetje verlegen een beetje verliefd en altijd maar een beetje verloren een beetje verlegen een beetje verliefd…

Ik ga nog snel een ditje kopen En weet je wat Een datje ook Ik wil nog snel een blauwtje lopen En weet je wat, Een wit voetje ook. Ik wil nog snel een beer verkopen Voor ie geschoten is echt waar Maar al die spontane dingen vallen me zwaar op de maag en dus: Laat ik het maar!…

Dit is mijn zijn, dit ben ik en dat wat was, was maar een beetje....…

Iedereen probeert te zijn zoals hij denkt dat een ander hem graag ziet Daarom is niemand wat hij eigenlijk zou willen zijn: zichzelf. Want dat accepteert men niet…

pasgeboren kind Dat al heel snel De ogen herkent Die hem vertrouwend En met liefde zoeken, Elke dag opnieuw, Dat in die zoekende Ogen hen herkent Die hem als geschenk Door de liefde kregen - Dat zich hecht Aan die liefdevolle Blik die hoort bij Mensen die deel Van hem zijn, Hechting aan hen Die zorgt voor Veiligheid in zichzelf…

Zeker en onzeker Het wisselt zich af Maar vaak trouw Trouw aan jezelf Een sterke ik Of zeer eigenwijs Niet anders kunnen zijn Dan jezelf Die behoefte Zie mij hier Wie ik ben En heb mij lief Het is puur En eerlijk Een bladzijde gelezen Blader ik graag verder Altijd zal Wie je bent Gezien worden Door die ander Door diens…

Zwijgend loog hij Zwijgend bedroog hij Zwijgend leed hij Zwijgend vermeed hij Hij plaatste zich als een pion in het spel van Hoe Het Hoort Zo heeft hij zichzelf elke dag een klein beetje vermoord.…

Terugblik op een tijd geleden In een kwetsbaar wankel heden Verledens zijn verdreven Functies uit functies ontheven Vanaf gisteren is het mooi geweest Viering van een levensfeest Een scherpe blik, een gulle lach Vanaf morgen is er weer een dag! Toekomst is verheven Doel en doen verweven Gevoel ontmoet verstand Ze schudden elkaar de…

De hele wereld, aan de buis gekluisterd, Zag hoe Saddam zichzelf gedwee en laf En haast een beetje zielig overgaf Zodat nu zijn imago is ontluisterd. Maar als de man ooit wordt terechtgesteld Dan wordt de lafaard straks alsnog een held.…

Ik leg mijn vinger op zijn dik Behaarde bovenlip en schrik Hoezeer we lijken op elkaar Alsof ik in een spiegel staar Ik monster ogen, voorhoofd, haar Vertrouwd en toch een beetje raar Zijn in zichzelf gekeerde blik Die man, mijn opa, dat ben ik…

Verscholen in mijn jas waar het lichaam zichzelf bestiert loop ik in een sukkeldraf naar het einde van de pier De toren ga ik niet beklimmen het water lijkt me diep genoeg een beetje zwemmen verzet de zinnen daarna haastig naar de kroeg.…

klein beetje minder meer ………

meer dan wat je vroeg wil ik zijn. vandaag in een beweging naar morgen adem je Mahler of ik bij je was. gisteren een beetje gek wist ik het weten minder. wil ik van je weten het antwoord in een wolkje. dichter naar je toe zag je me wenen in een druppel. meer dan wat je vroeg gisteren. wil ik zijn vandaag een beetje…

Sterven doe je niet ineens, maar af en toe een beetje en alle beetjes die je stierf, ’t is vreemd, maar die vergeet je, het is je dikwijls zelfs ontgaan, je zegt ik ben wat moe, maar op een keer dan ben je aan je laatste beetje toe.…

'Ik mis nu een beetje,' zei bruin, want hij was na een ingreep een ruin.…

Met een beetje geluk kom je iets verder. Kom je iets dichter bij je doel. Met een beetje geluk wast het licht van de sterren het verduisterd hart naar een beter gevoel.…

Als ik je beetje bij beetje laat gaan blijf met beide benen op de grond staan Je hebt dat al bewezen door jezelf te wezen Ook raak je mensen in hun hart want ze wachten op je met smart Als ik je beetje bij beetje laat gaan beloof me dat je voortaan jezelf altijd zal blijven en je het kwaad zal mijden Dat je belevenissen met mij…

Met mij deeld zodat ik niet hoef te gissen Want als ik beetje bij beetje jou laat gaan Sta jij volop in je leven voortaan Ik zo trots zal zijn op jou Omdat ik eindeloos veel van je houd En zal ik je al mijn kennis geven En sla je gade in jouw leven Als ik je beetje bij beetje laat gaan…

ik droom de paardenbloemen tot zon draai blad per blad naar het licht een beetje schuin in de wind het is geen dag van steen vandaag, niets lijkt vreemd of in zichzelf al hoor ik het raadsel van de stilte en de speelbal waardoor ik Van Gogh ben in het diepst van mijn gedachten…

Je staart me in de ogen, ik zie de tranen op je gezicht, die daar glinsterend vallen in het felle ochtendlicht. Je gebroken blik, eenzaam en alleen, even zou ik willen vragen, gaan we samen heen? Maar je draait je om, ik laat de spiegel staan, ik zal weer met dat meisje, mijn weg op moeten gaan...…

'k Ben als een speler, maar die zo goed speelt, Dat hij zichzelve niet-te-spelen schijnt, En zich eerst schoon vindt in zijn eigen spel; En zich in 't leven met zichzelf verveelt, En zich op straat met de gedachte pijnt: Hier ben 'k mijzelf niet, - op de planken wél.…

in dat laatste woord past alles de stilte en het tegenlicht de verwarring van poëten door het telkens nieuw geluid van rivieren en rotsen onder het gedichtendak van een kathedraal waarin vrijheid duizelt om de duizend kreten, de tweestrijd in hem of haar om het zwijgen van de stenen en de eindeloze ogen van de minnaar en…

En altijd hoorde zij weer dat lachen Bepalend voor de rest van haar leven Dat gehoon tijdens de pauze op het plein Maar nu, bevrijd van dit psychische juk, Kon zij eindelijk zichzelf zijn…

WIE KAN SPAREN, SPAART ZICHZELF…

Hij zoekt zichzelf kan z’n zich niet vinden In de dingen die hem daarbij hind’ren vindt hij dat wat hij niet zoekt Het blijkt een kwestie van plussen en minnen die je gewoon tegen elkaar afboekt…