Alle inzendingen over beklemd

Ben beklemd mijn gouden belofte na kneuzing klemring mijn broeksriem kleding zuurstof buiten zijn met gesloten voordeur beklemd.…

jong en beklemd vinden handen elkaar sprakeloos en onberoerd blijven de lippen voorlopig foto: sybe bakker http://bit.ly/pd0723…

Bang voor onheil en gevaar, Voor iets onbepaalds en raar En je neemt een beklemdheid waar. Maar het bangst Ben ik voor ongefundeerde angst.…

en soms als dan ineens die ijzeren band beklemd zo onverwacht mijn hart omsluit voel ik me zo geremd de angst die ik niet toe wil staan niet in mijn leven wil ik voel me eenzaam dan alleen en soms zo koud en stil...…

Tsaar Iwan is zijn allergrootste Held En Stalin is een goede nummer 2 Hun massamoorden stemmen hem tevree Hij kickt op bloed, op macht en ook op geld Zijn dinges zit zo nu en dan beklemd, dan staat hij in het Kremlin in zijn hemd…

Omdat hij nog moet vliegen en een zwarte regel zijn in een blauwe lucht maar hij rust ook uit op lantaarnpalen zoals reigers vaak doen en dan bedenk je dat ook hij beklemd zit in een regel en niet eens in een helder blauwe lucht.…

Beklemd tussen vier muren in het geraamte van de tijd... Iedereen ademt zwaar en de leegte tussen de botten is als verzuring in de nerven van bladeren. Langzaam, maar zeker sterft ieder wezen, de ziel krimpt eerst ineen en ieder ding waar zoveel waarde aan werd gehecht verandert in steen.…

Het koele grijs van de hemel daalt zacht op eikenbos neer wil het najaarsgrauw verspreiden over dicht lover dat zich hangend samentrekt de late zomerwarmte binnen zijn takken klemt om haar langt te bewaren.…

Omdat hij nog moet vliegen en een zwarte regel zijn in een blauwe lucht maar hij rust ook uit op lantaarnpalen zoals reigers vaak doen en dan bedenk je dat ook hij beklemd zit in een regel en niet eens in een helder blauwe lucht. het was bewolkt vandaag en het stormde met veel regen…

Hardnekkig trekken zij, beklemd, het klimop over hun dood blad omhoog dat groen en ongestorven in ranken naar beneden hangt.…

wilde kamperfoelie klimt in ons bos slingert zich vast om heggen kreupelhout die naar zeggen dan het loodje leggen fout eten gaat van beklemd gewas los ze sluiten wel in voor hun feeërieke pracht fataal tappen ze teveel licht en draagkracht…

Torenhoge muren Onstuitbaar verdriet Beklemd tussen twee vuren Het gevoel hypocriet Diepe valkuilen Bewust bedriegen Schaamte doet schuilen Verlangen doet liegen Irrationele uitleg Ongecontroleerde razernij Vluchten is de uitweg Een einde aan tobberij…

een fraai gezicht in ruimtes en in gangen zorgvuldig uitgelicht en opgehangen maar lopend langs het kleurgewoel ervaar ik een beklemd gevoel in deze zalen want chroomgeel kobaltblauw en cadmiumrood is dat geen gif? zware metalen? en zwart uit roet en wit gemaakt uit lood hier hangt de ingelijste dood!…

De leugen houden zij in hun houding mooi Slechts om de waarheid te verbergen Uit angst schromen zij Bang voor hun innerlijke Echt beklemd tot-en-met Zij leven leugens tot EERLIJKHEID zegt STOP Vanaf nu gaat recht zegevieren Van angst schreeuwen zij Slechts bang voor gerechtigheid In waarheid ingebed…

Heb de kronkels uit m'n kop geschud raak nooit meer beklemd nu ik de put zélf heb gedempt.…

oh heer en meester vergeeft mij mijn zonden ik bega gekweld zij die kwellen een groot schuldig geweten ik onderga daden mijn ondeugd onheilsgebaren beslecht uw paden ik loop genadeloos vlam ik vuur mijn vingers tot blaren beklemd de dag des oordeels ik neem verantwoording geteisterd mijn ziel want toegestaan mijn voordeel…

In deze wereld van zand water en lucht waar kamikazemeeuwen schreeuwend duiken naar een indringer van het vasteland een rakelings scheren over hoofd en tentje een man wacht beklemd op dingen die niet komen in deze voortslepende tijd bewogen buigt hij het hoofd voor de mythische goddelijke wind in deze wereld in dit verlaten land…

Ontploffing van emoties door verlies van datgene wat dierbaar is Verloren in diepe oceanen waar de romantiek het donkerst is maar ook het meest intens Door geweten betast Door gevoel aangeraakt Voel de drukkende massa die ons illusies voorhoudt Immer beklemd zal ons het dromen niet geleerd worden Omringd door de grootste illusie…

en alweer was hij daar nooit meer fluitend en vaak uizichteloos gestaar het moeten beklemde hem steeds meer meer met zichzelf dan de rest in de weer ja het geld de poen dwong hem zijn gevoel te onderdrukken het huis eten en de rest dwong hem te bukken En nu ... nu is hij zijn eigen weg gegaan en heeft hij een ieder verbaasd laten staan uiteindelijk…

Wat is daar toch beneden Dat mij zo beduusd maakt Ook al ben ik zo nieuwsgierig Het omvat een schild Met verborgen kleuren Zo puur en toch zo melancholiek Nee, het is geen bekwaamheid Om in deze uitgestippelde wereld Zo trots en onbegrensd te leven In deze beschilderde nachten Het is allang geen beklemde tralies Meer waar het hart zo…

Een parel puur, diep van binnen, beklemd onder het verdriet...…

Temidden van walmende uitlaatrook raak je geïrriteerd, een gevoel dat beklemd. Je wil wel wegrijden door rood licht. Er wordt opgetrokken, gas gegeven en geremd. Jeukende handen grijpen naar de versnellingspook. Ziehier de utiliteit van een rotonde. Een verkeersrotonde stimuleert de doorgang. En het mooie is, je hebt er altijd voorrang.…

Socrates sloopt naar Agora Speelt elenchus apiora Preekt vragen als geloof Defineert een filosoof Vooraf zijn helden gekken Wijzend door bestaande hekken Idolaat in avontuur Borst beklemd op dodenkuur Gewoon is de duivel van de logica Woordelijke vorm bij esthetica Volgers zingen hun geweten Het is moeilijk niet te weten Ik schop Nietzsche…

Bevrijd uit benarde positie van steeds beklemd gevoel klinkt mijn lied als compositie van uiteindelijk bereikte doel.…

als het groen uit winterslaap ontwaakt geluid de stilte overstemt het licht de avond intrede doet nog door voorjaars kou beklemd lente trekt de mensen voort in buiten zijn en bezig wezen de stilte van de buurt verstoord door zagende mannen en zingende mezen geen seizoen zo fijn om aan te beginnen als lente met al zijn pril geluk alles…

Laat dromen niet waar zijn waarin mijn ziel bekneld ligt tussen angst en pijnen mijn hart geen uitkomst vindt mijn gedachten zijn beneveld mijn handen zoeken angstvallig houvast en steun mijn voeten zullen de aarde niet verlaten help mij met woorden die ik zoek en verdrijven mijn angst en pijnen troost dan mijn beklemd gevoel dat ik…

Donkere nevel geeft beklemd gevoel van onzeker geprevel in ongekend doel energie gekregen vloeit weg als zandkorrels in de hand gelegen zee van zoute borrels het woord gesmoord in stille noodkreet die geest verwoordt in angstig verborgen leed hoe, waarom en schuld het noodlot dat jullie verguldt in eigen complot denk dan maar…

’s Avonds als het koel is stroomt het hart leeg in de donkere tuin beklemd door vrees. Het lichaam met koud zweet overgeleverd aan het oordeel dat wacht in de door de nacht verhulde stad. Ontheemd en vreemd voor het eerst wetend dit is zonder wederkeer. De tuin bergt de bomen zwaar als een gesloten droom.…

Geplaatst stek tegen schutting scheidingshek even breed als lang heen praatje weer geen belang rijtjeshuizen tuinen deels beklemde vlinderboom -tussen hek en open deur- prijkt soepele boomtakken boven begrensde tuinen diep lila pluimen gekleurde vlinders komen en gaan citroentje koolwitje dagpauwogen burenogen genieten gaan staan…

Gedoog, dat ik mijn handen vouw, Ik voel mijn hart opeens beklemd, Ik werd gedreven in het nauw, Daarom ben ik nu zo ontstemd. Zo klinkt mijn lied wederom gedempt, Gelijk een zachte zang van rouw En weder is de glimlach flauw, Terwijl het bloed thans schijnt gestremd.…