Alle inzendingen over belagen

zullen ze ons ooit belagen de donkere dagen de dagen zonder golfslag zonder zon de dagen van uitgeloogd verdriet de dagen dat we vroeg gaan slapen zonder ons af te vragen waarom zullen ze ons ooit belagen…

Ik zou je willen vragen Dat je naar me hunkert Zonder te belagen…

hoe grondig de kraaien het zaaigoed belagen de akker weer zucht onder het zwarte juk…

Versnel me, vertraag me Beantwoord me, bevraag me Verlaat me, belaag me Prijs me, beklaag me Verdraag me Daag me . . . Uit.…

grijze wolken belagen voortdurend de lucht dulden haast geen zomer horen niet waarom ik zucht en brom dompelen mijn hunkering naar de zon in eindeloos doorweekte dagen…

Altijd waakzaam Altijd gespitst Bang voor wat komen gaat Voor diegene die opeens voor me staat Is de kust veilig Kan ik mijn stulpje verlaten Of komt er iets mij plots belagen Gelukkig is daar de redding Een pil Maar is dit nu iets wat ik voor altijd wil?…

Hij had geleerd een vliegtuig te belagen Hij hoefde enkel nog te exploderen In naam van Allah dapper detoneren En dan op weg naar de beloofde maagden Er was een held die dit niet wilde pikken De terrorist kan zelf zijn wond niet likken…

Jaren sleepte hij zijn ziekte als een zware last waar hij moeilijk mee leven kon en die hem bleef belagen na uiteindelijke acceptatie vond hij de kracht het niet te slepen maar te dragen mijn kind met Parkinson…

Nu de vader nog, maar déze wrede blagen kunnen het Iraakse volk niet meer belagen.…

De laatste tijd werd er gespeculeerd Of Beatrix al snel zou abdiceren Maar door opzettelijk verkeerd chaufferen Is nu het tij voor lange tijd gekeerd Door onze Koningin flink te belagen Wordt zij daarna veel hoger aangeslagen…

De streaker werd ervan beschuldigd dat hij onze majesteit wilde belagen, maar gaf als antwoord op gestelde vragen dat hij niets tegen onze Bea had. Met zijn verstand is het dus écht niet pluis: wie heeft er nou niks tegen ’t koningshuis……

Die gasten blijven ons constant belagen. Kort na Jaaps uitleg waren er veel vragen. Men vond dat “camouflagepak” maar raar. “Soms schreeuwen ze me na”, zegt Jaap van Dissel. “Dan wordt het tijd dat ik van jasje wissel”.…

Hij is terug boven de velden waar jonge benen in regen en wind of door zon beschenen de keeper belagen DE VELDPARELMOERVLINDER hij kwam terug een dezer dagen ----------------------------------- (Gedicht voor voetballende kleinzoon in de lente)…

Het grauw heeft het op intellect gemunt Het zoekt een zondebok voor alle plagen Begint zelfs journalisten te belagen Omdat Corona het geen pretjes gunt Het is zijn eigen vijand, ziet dat niet Half Holland is gewoonweg kierewiet!…

Herfsttijd bleef zijn hart belagen dat heimelijke pijnen had te dragen, hem onderdompelde in droefenis. Ikzelf ben nu één jaar melancholiek maar dát komt door Trumps creepthroatpolitiek.…

Vervloek me, vliespotige krijsende engel, belaag me. Hoe walgelijk ook het slijk de einder moet bereikt. Het wassen begint er, het beter tij. Van kindsbeen, van huis uit is mij ingefluisterd: op water lopen kan, voor wie bereid is om de zee te drinken. --------------------------------------- uit: 'Verschiet', 2001.…

‘Het is alleen maar pure Jodenhaat Die wij beloofden nooit meer te verdragen Wij laten ons niet langer meer belagen Bescherming is de staat van onze Staat Wij zullen tot het eind der tijden zweren De haat de wereld uit te bombarderen’…

Misschien is het wel om problemen vragen, Wanneer je in een open auto staat, Zodat echt ied’re boze onverlaat, Je zo vanaf de zijlijn kan belagen. Al rijdt ons staatshoofd dan ook vaak stapvoets, Zij zit tenminste veilig in een koets.…

Vochtige ramen boven rode ornamenten weerspiegelen de wereld in een waas IJzige sidderingen blussen vurige tongen die gretig likkend het fort belagen Overeind gehouden door resistente muren waarachter de inhoud gereinigd wordt…

laten we dan liefste vanavond in de donkere straten van het verdriet als struikrovers de tijd belagen laten we de tijd in ons ten onder laten gaan en tijdeloos enkel maar in blauw vanavond vonkenschietend samen verder gaan…

De wind blaast hard tegen mijn lijf blijft mij belagen er is geen reden voor wind heeft alleen te maken met warme en koude lucht drukverschil in lagen ik word gezocht door de wind geselt mijn lijf je moet beschikbaar zijn fluistert de wind ook al voel je pijn.…

Het vuurwerk klonk alweer in overvloed Zoals dat tussen kerst- en nieuwjaarsdagen De trommelvliezen steevast komt belagen Wat in diverse kringen opgeld doet Zo'n knalfeest is decemberhelden eigen: Onzichtbaar èn ongrijpbaar aandacht krijgen…

O kerstdag, schoner dan de vele dagen dat we gourmetten en ons continu vol vreten bij buffet en barbecue en onze magen mateloos belagen… O kerst, ik kniel tjokvol eerbiedig neer, want u brengt ons nóg méér, nóg meer, nóg meer……

in de woeste bezeten kop teistert het spookhuis van zijn kindertijd blokken basalt houden onwrikbaar de wacht onstuimige kleuren spatten uiteen vermengen zich met het wijde water golven slaan in dikke klodders op het strand woeste verfstriemen belagen het doek…

opgestoken, voortgaand in vlagen zuigt zij mij mee vandaag, doorheen de witte abelen, de ratelpopulieren langs kerktorens en haantjes grijpbaar boven het malse koren zij rust even uit in een oude eik zuigt zich vol en waait verwoestend door de hagen, waar slierende mussen mij kwetterend belagen, schelden we naderen de zee waar westenwind…

Om hoger te rijzen dan de wolken en argeloze simpele zielen te belagen. Door ontvolkte oevers te bevolken en dromen met daden te verjagen.…

nee, ga niet weg nu mijn vel nog tintelt van ons afscheid je weet hoe de regen hier zal binnenstromen het dak begeeft muizen, spinnen en wespen mij belagen het wordt al donker de honden huilen de melken maan vol hallowenen geraamten voor het raam blijf nog even verdrijf met mij de duivels uit mijn huid…

nee, ga niet weg nu mijn vel nog tintelt van ons afscheid je weet hoe de regen hier zal binnenstromen het dak begeeft muizen, spinnen en wespen mij belagen het wordt al donker de honden huilen de melken maan vol hallowenen geraamten voor het raam blijf nog even verdrijf met mij de duivels uit mijn huid…

in de woeste, bezeten kop teistert het spookhuis van de kindertijd basaltblokken houden onwrikbaar de wacht aan de dijk onstuimige kleuren spatten uiteen gaan over in het wijde water woeste verfstriemen belagen het doek golven slaan in dikke klodders op het strand alle remmingen kwijt…

Ik blijf jagen Blijf mijn prooien belagen. Niemand houdt mij tegen. En zal mijn hele leven alles geven Geen prooi zal aan mij ontsnappen Geen prooi zal ik laten lopen Want ik zal altijd in mijzelf blijven geloven Ik ben DE jager De enige echte belager.…