Alle inzendingen over bestuiving

er ligt stilte in een enkel woord leven als de wind door pollen stuift omringt door lelies zingt een trillende schemering nieuwe bloesem schrijft de maan omgekeerd je naam hoop ik te zien het hart als liefde door te gaan…

een drijfblad op de vijver je gave rand hartvormig ingesneden je blik gestrand met gele wimpers te midden van oogwit je bestuiving ontroert je groene stilte.…

Rijpend aan de stengel hangt een hemels lint getekend franje van overrijp zaad dicht aan een gegroeid natte dauw druppels spiegels van je liefdesdaad verrukking zaait geen kleur zo warm zo mooi je opengaande bloem.…

het komt maar zelden voor dat men een geriater ziet behandelen door een psychiater hoewel dat nou juist zou leiden tot bestuiving van elkanders kruis…

aangevoerd afgezet en gevormd door bewegingen van de wind een toonladder van luchtwervels bespeeld op witte toetsen bestuiving van muziek die zich neervlijt in een dichtmaat voor een uitgelezen vervoering luchtstromingen boetseren laag na laag het landschap waarin alles is wat het wordt…

toeven in uw licht is schaduw schuwen toch voel ik me zo vaak diep naar binnen gericht o ja, daar is de stilte gepaard aan liefde toch leidt die weg evenzeer naar kilte waar het hout zich kruist spijkert zich de adem zoals lijden en hoop mijn ziel bestuiven daar woon ik, mens, die ongevraagd in het aardse huist…

zucht-zicht verspringende zinnen ongerepte poppen van vlinders Maagdelijk schoon zuiverend van schuld snelheid van het licht kleurschake-ringen Eland in vernieuwende geweien grazen in zondagse paden hinde die het water las Jeruzalem in een maagdelijk blad licht dat vlees geworden was bestuivende bijen was…

Bloem bestuiving Bijen fladderen en dalen zachtjes als dauw neder op bloemen. Roze wolk Kringelende lucht opstijgende rookdraden wat een heerlijk spel. Nachtgedachte Ik denk aan een ster die in jouw ogen vonkelt als een hemelslag.…

licht ronddwalend in schemeruren waarin honden van rondom de nacht aanblaffen de dagwarmte zich rept naar de onvindbare slaapstede en een vroege ster binnensluipt Juist dat late licht vindt - zonder enig zoeken - achter uitdovende dagdromen en in de onkuise hoeken van mijn zevenkantige cirkel steeds de verborgen weelde om die kleurig te bestuiven…

Uit een nachtmerrie is het perspectief te zien uit de winterslaap dat de rups ontpopt in kleur en de bloesem de vrucht leidt. Een rode appel bloeit als de verboden vrucht die verleidelijk in het dagelijks leven pronkt dat door de wind wordt verspreid. Het intiem proces om het voorjaar te duiden…

voorzichtig kleurde stilte haar vocalen in kleine perkjes medeklinkers op de grote groene wei veelkleurigheid en een walhalla van geur schiep hier de hemel voor tal van bestuivers vaak onbewust ook in rust kunnen hoofdzaken tot een prettige bijkomstigheid raken als rijpende vrucht…

uit samenvloeien mocht ik groeien bloeien tot volwassenheid maar nog was ik niet rijp voor het boeket des levens pas toen jouw bloem frivool bleef wuiven mocht ik haar bestuiven tot vrucht gekomen wisselden de dromen verwelkte de kleur wij konden nirwana bereiken waar ons jong leven al vaste voet aan wal probeert te krijgen…

Nauwelijks ontwaakt laat de wijdte zich genadeloos geselelen door een striemende ooster, en laat zich gedwee bestuiven door wit bevroren water dat poriën vult en alle details doet vervagen.…

Nauwelijks ontwaakt laat de wijdte zich genadeloos geselen door een striemende ooster, en laat zich gedwee bestuiven door wit bevroren water dat poriën vult en alle details doet vervagen.…

ik drink je als je fonkelt in het glas door zon gerijpt in warme handen je komt later pas heel sterk bij me binnen ik zag je als een lentebloem we groeiden samen op doorliepen liefdevol de lange warme dagen tot aan het oogstseizoen ik plukte niet je gaf me alle kleuren we mochten samen geuren in het bestuiven van elkaar er fonkelt…

gewassen met warmte van zonlicht op een vroege sprankelende lenteochtend en daarna jou gedroogd met het subtiel geparfumeerde bloemenkleed dat zich opent voor jou alleen samen hebben we een zomerdag geplukt in een wereld vol mystiek met magisch betoverende vogelgeluiden tussen het gave gezoem van talloze insecten die met bestuiven…

Onder het bestuiven van de mooiste bloem vlecht jij jouw vingers in die van mij Ik zag je eerder gaan van kelk tot kelk jij vioolde met klanken balanceerde met je vleugels als een frivole vlinder op de rug van een jonge hinde maar bij mij vouwde jij je vleugels klein danste lichtzinnig op je beentjes rondom die van mij Wij paringdansten…

Zachtzoete nectar parelt in de zon Flirtende vlinders vieren de lente Gefladder rond een vlinderstruik Eendagsvlinders in mijn buik Bezige bijen bestuiven het zwerk De koningin verlaat haar nest Feromonen vullen de lucht Verleiden darren in volle vlucht Tot een fatale liefdesdans: Hen rest geen tweede kans.…

meer liefde en warmte schenkt dan lichamelijke passie ooit je zachte stem die zingt van verlangen in een melodie van hunkering naar liefde elke vezel van mijn lichaam meer en dieper streelt dan een hand ooit reiken zal het houden van nooit uitspreken enkel af en toe nippen aan de beker van liefde en met de druppels mijn hart bestuiven…

toendertijd was mijn sterven ver ongekend het eeuwige schaduwrijk verlangen zocht enkel de mooiste ster ik was onderweg naar gelukzaligheid kom dan toch x ik rekke mijne tonge tot vele ellen lang met zoet zal ik haar bestuiven wees niet bang, kus mij toch immer; mateloos en ongedwongen x het is ook zo spoedig binnenkort…

De zomeravond valt zwoel over de groengezegende zomertuin mystieke flora snakt naar regenwater groente wortelt dieper in oorsprong van eenzaam plantaardig bestaan onder de begieting van de mens honingbijen bestuiven zoete bloemen geur van weemoed omringt het licht van een volmaakte volle maan ik wandel langs de borders van het tuinpad…

de wind fluistert je naam in het ritmisch bonken van mijn hart het scandeert de woordenpracht in het maanlicht voortgebracht het is nu leeg op het warme strand dat wacht op de koelere nacht die de liefde zal verzwelgen als de golven uit de zee die de lucht zal bestuiven als de vlinders om mij heen die de bloem zal ontsluiten voor jouw…

De kinkajoe helpt bomen met bestuiven Totaal verzot is hij op zoetigheid Hij kan zijn lange tong in bloemen kwijt Die lekker smaken en verlokkend wuiven Zijn snuit zit vol met minuscule zaden De voortplanting van menig balsemboom Heeft hangend in zijn vacht een toekomstdroom Van groei na een zich virtuoos ontladen Het regenwoud heeft onderlinge…

vlinders nemen dagactief veld en schapenzuring voor lief mits de zon schijnt minstens in spleetjes herstellen ze met kleine beetjes het evenwicht in de waardeplant zelfs indirect het zand onder de naam zuringspanners op zich niet zo heel bijzonder hun effect gelijkt zoals dichters weten op dat van gewone vlinders in buiken waar ze zuren bestuiven…

Nu voelt men warme geuren om zich walmen, En warmte door de koele bomen wuiven, - De snelle vliet schijnt moede voort te schuiven, En in het matte schuiven nog te talmen; Op de' akker buigen zich de blonde halmen Ontzenuwd, en beschutten met haar kuiven 't Viooltje, dat geen vlinder komt bestuiven, En dat de hette tussen 't graan voelt dwalmen…

wel dansend de nieuwe dag beginnen met uitgestrekte rituelen we kunnen onze obsessies uitvinken en samen schreiend het bed bevlekken met de lust die in ons nog telkens de evenaar hervindt we kunnen vechten tegen de grote woorden die ons trachten uit elkaar te drijven, ze ontkrachten van hun vrijbrief, maar bovenal kunnen we dit leven bestuiven…

stormen jagen water op tot onstuitbare krachten tegelijk en niet alleen in herhalende nachten komen dromen de ziel bestuiven vol met opspelende wenken snellen mijn cellen voorbij zonder te groeten, te wuiven of aandacht aan mijn ego te schenken alsof ze samenspannen om dwaze geesten uit te bannen en slechts doelgericht naar onbevangenheid…

alle schoonheid zijn ontloken hebben volwassenheid begroet en maken met de jongste loot de toekomst wereldgroot in de familieborder blijft alles hopelijk in conditie en bloeit volgens traditie met een klein tikkeltje ambitie ook volgend jaar weer groot maar achteraan staan wilde bloemen steeds te wuiven wachtend op jouw zacht bestuiven…

elkaar al hadden verloren omdat wij de zonnegang niet hadden verkend in onverlichte treden deze af te wegen, de blik gericht op de fixatie van de horizon, de slinger van de levensklok dreunt onverminderd door in de carrousel van kwetsbaarheid, in je ogen lees ik wijzers van glittergoud om mijn gemoed in de gevoeligste periode te bestuiven…

vlam in de pan hard en stevig ‘n eigen hartendame voor de pluk in bramentijd op de Bloedberg* daarna de zee bespatten met liederlijk schuim de hartendame bezwadderen beklinken haar betoasten welriekend bestuiven in een pannetje in duin bij avondzon als honnepon z’n eigen duinmargriet -----------------------------------------…