Alle inzendingen over binnenzee

op kousenvoeten verdween het licht uit de haven heel even hield de tijd zijn adem in dan groeide hij traag terug in de duisternis wie weet van het vissersgezin van de man die met zijn houten botter de Zuiderzee bevoer van de vrouw die negen kinderen baarde ademt iemand nog de diepste lagen van het zoute verleden toen…

het onbedoelde teken dat niets vraagt het behoedzame hert ongewis tussen de bomen de onverwachte dichtbije stilte zeldzaam zacht het onvindbare woord dat geen ruimte behoeft de onstilbare tijd die ons tikkend naar de afloop draagt…

de laatste happen keileem van de binnenzee zij moest verdwijnen de vlaggen van de botters wapperen halfstok vissers zonder zee…

Gericht nadert mijn lans haar binnenzee die kabbelend op een stormvloed wacht van slechts gesproken woorden heftig-vruchtvol tot eenheid getransformeerd op haar binnenzee vaart de ferry terug heen-en-weer, heen-en-weer, opnieuw terug...…

langs de vloedlijn van mijn binnenzee liggen diep kobaltblauwe veren kon ik engelen plukken uit de werkelijkheid dan zou ik het zeker weten: deze liefdevolle kleurrijke veren passen bij het engelenkoor van Cherubijnen…

De aarde is een eiland die drijft in de zee van materie zij drijft cirkel rond mysterie in de oceaan van dit geheel heelal zee van het bestaan binnenzee de melkweg en wij liften mee als stokers op zee de eeuwige rivier zwem of verzuip het is een oneindig oud gebruik…

(een plakboek voor later) ik heb, denk ik, mijn binnenzee uit de lucht gegrepen dat moet de reden zijn dat ik niet meer weet hoe het voelde zonder de kramp van wat eigenlijk?…

langzaam verder vaart blijft de drenkeling navelstarend achter geheel omringd door bovendrijvende gedachten zwemt hij richtingloos rond klemt zich dan vast aan zijn levenstaak lijkt niet te beseffen dat ook dit een gril is van weer voorbijgaande aard dat er nog genoeg tijd over is om niet zomaar weg te kwijnen in deze zelfgekozen binnenzee…

langzaam verder vaart blijft de drenkeling navelstarend achter geheel omringd door bovendrijvende gedachten zwemt hij richtingloos rond klemt zich dan vast aan zijn levenstaak lijkt niet te beseffen dat ook dit een gril is van weer voorbijgaande aard dat er nog genoeg tijd over is om niet zomaar weg te kwijnen in deze zelfgekozen binnenzee…

Zit ik rustig aan de oever van mijn stille binnenzee komt een scheepje langs gevaren met aan boord mijn liefste fee roept de stralende gestalte van de kleine boot mij aan loopt het tegen hoogtij, vraagt ze anders moet ik verder gaan.…

Zo vaak al is het kolkende water Over me heen gespoeld - Terug naar hoe het zo veel jaren Is gegaan, misgegaan, onder water Geduwd door anderen en door het Lot dat het leven mij had beschoren Wil ik niet, wil ik nooit, hooguit Heeft psychiatrie me de riemen Gegeven om voorlopig op eigen kracht Verder te peddelen in deze veilige binnenzee…

de emoties botsen met elkaar als de golven onder het staketsel in mijn hart baart een woeste binnenzee van bittere ongezouten woorden de vuurtoren knippert zijn licht over het strand aan uit aan uit mijn omega maar ook mijn alfa mijn voeten zijn verankerd in deze wereld met een zekerheid die onnatuurlijk lijkt maar het wel is de…

Water met een oerverleden tussen wildernis en binnenzee door kille zakelijkheid doorsneden gelijk een drama dat wordt stilgezwegen als de dood die zich herhaalt op grijs gereden asfalt snelheid is vandaag een zegen jaagt men op seconden winst dus ogenloos voor ‘t water vanwaar het kwam waarheen het ging hoe het zijn loop verloor…

midden in de wiede leegte drie kolken langs een pad getuigen wat stormvloed vermag teweeg te brengen drie dijkdoorbraken slepen een peilloos diep gat kolken bleven bomen er omheen ankerplaatsen voor vogels, mensen in de uitgestrekte kleilanden van de wiede leegte bij Midwolda vertelt na de binnenzee die de Dollard was de mensen…

Hij is een jager die het goede moment kent, weet wanneer het in een winkel druk is, want hij leeft van oeverloze verhalen, dus nog mooier als de kassa stuk is en hij zich in de rij langer kan onderdompelen in een binnenzee van geluid en misschien wel even verdwijnt in andermans huid; dagen waarop hij meer dan anders beleeft, blij naar…

Houwingaham middeleeuws dorp dat onder water kwam toen de Dollard haar armen uitstrekte tot een langgerekte binnenzee het viel niet mee later op het water teruggepolderd land Houwingaham is voorbij onder 1 1/2 meter klei resten van huizen, kerk teruggevonden sterk dat vandaag borden precies zeggen waar ze stonden het Bos op Houwingaham…

Op keukentafel en de dunne deken schept zij een binnenzee van linnen, zij laat het ijzer stoomschip worden in haar handen, stuurt het van kant naar wal, van verlies naar gemis zoals zijzelf, langzaam eenzaam allang uit koers geslagen is. ---------------------- uit: 'Opaal', 2006.…

(met dank aan Scientias voor de foto) __________________________________ Op een zomerdag zeg ik je alleen maar dit Zeg mij geen gedag ...de herinnering leeft in de binnenzee langs de savannegroene rivier waar het universum antwoordt met de stem van het leven... Zing van de man Leef!…

als laatste restant overleefde dit eiland de woeste binnenzee die de Dollard uitsleet een veenbult met klei overdekt noordelijk van de Oude Geut Munnekeveen, hooiland van het klooster Palmar vanuit zijn kwelders werd gevist, op zeehonden gejaagd gejut, alles wat maar van de rampen overbleef aanspoelde op het eiland de verdwenen dijk van…

water is goed en het draagt je het wordt weer als vroeger ik voed je met mijn bloed ik kleed je met mijn huid binnen mijn heupen bouw ik je huis vanzelfsprekend heb ik je lief als mezelf zijn wij naakt voor elkaar en kennen elkaars binnenkant mijn naaste naaste ik wil je sparen zacht neem ik je mee vaar met mij in mijn binnenzee…

Mijn bad is zowel een wilde rivier, als een spiegelveilige binnenzee. Ik weet niet wat ik hoor, en ik kijk mijn ogen uit. Aandachtig stevig droog ik me af. Ik voel het gloeien van mijn huid. Levenslang was ik onderweg, op zoek naar het bijzondere.…

magnum opus is niet achterhaald Van oorsprong was 't bedoeld als een roman Of om precies te zijn Bildungsroman Nog specifieker: Weltbildungsroman Het wereldvormend wezen is de man Hoho, niet steigeren, 't gaat om 't idee Bij Peter doet de vrouw net zo goed mee De mens als sferenhabiterend wezen Al sferenbouwend in zijn "binnenzee…

wijde laagte stormvloed vaagde een landstreek weg het zeewater kwam helemaal tot Onderdendam water sleurde alles mee Reiderland werd binnenzee kloosters, dorpen, borgen verdwenen onder het slib wat losse stenen eeuwen lang en eeuwen later polderden Groningers het water terug tot de norm de Dollard in zijn huidige vorm achter de zeedijk…

Terwijl de sidderaal zich schoolt in tijgerhaaien temmen Dan: duisternis, een blauwe vinvis werpt zijn schaduw neer Enorme stormen, wolken zand ontregelen 't verkeer Te midden van dit groots krioelen wordt de taal geboren Althans de conductieve zingtaal van sirenenkoren Atlantis, het verloren eiland, de verzonken stad Leeft diep in onze binnenzee…

Baltische Zee, ‘binnenzee’ tussen Zweden Finland, Polen, Duitsland, Denemarken en de Baltische staten, het ijs is gebroken, gesmolten, je tosend krachtig gewoel bedaard. Onder de oude christennaam ben je geboren, je eigenwijze trots bewaard, zo onverloren.…

vroeg voor dag en dauw Toog 't tweetal in de trekschuit langs het jaagpad Desanderendaags in hermandadse kleren Dra hoorden zij vier parlevinkers spelen Michiel, piet hein, jan-joris en corneel Ditmaal wou hekkeran zijn naam niet noemen En moekemee zei ook geen moekemee Prompt wilden zij de vecht de rug toekeren Naar ruwe bolster blanke binnenzee…

De golf van brandende emoties barstte vol uiteen haar binnenzee een stille beproeving van gedachten. Zout, stil, vol bitterheid voelden de slapeloze nachten. En jij mijn volle helle maan, wilde jij van sterven leven? Terwijl omringd met sterren de branding jou het vraagt het kwellen en de pijn heeft jouw emoties uitgevaagd.…