Alle inzendingen over blaasbalg

Een blaasbalg is soms nodig om aan liefde te werken. Want vanzelfsprekendheid is taboe in liefde en oorlog Dus is een blaasbalg soms hard nodig om het vuur te doen oplaaien.…

Ik bekeek mijzelf als een stapel oude kranten, waarop ik als redacteur zijn stem en z’n zegen rust, de tijd verslaat op het hete aanbeeld van de waan, daar gloeit in nachten de blaasbalg van het nieuws weer aan.…

jij smeedt je eigen leven blaasbalgt lucht door antraciet tot ijzer witheet kleur kan geven hamert op het soepele metaal plet wat rond en zo onbuigzaam was koelt met water weer de vorm vast je handen maken goud zelfs ijzer wordt weer staal jij chroomt in meerdere dimensies jouw levenskunst heeft schoonheid als pretentie…

Daarachter de donkere krater - tong- en tandeloos de huig weggerukt de amechtige blaasbalg - waarin ik zwijgend schuil. Weer es een andere hij treedt op in weer een andere taal. Dieper weg vlucht ik dodelijk gewond als een steppewolf huilend.…

Brechtje Blaasbalg slingert heen en weer tussen kwaad bloed en koudvuurspoor ze zal geraakt worden door de knoet van het luid klappend volk zij rekent niet meer in dagen of nachten tot de oogst aan haar voeten ligt zal zij wagen om dit godvergeten land van man en macht te ontschragen het vuur in haar ogen ontvlamt de gerst vogels verschrikken…

Ik bekeek mijzelf als een stapel oude kranten, waarop de smid met zijn hamer en de zegen rust en de tijd verslaat op het hete aanbeeld van de waan, daar gloeit in de nachten de blaasbalg van het nieuws weer aan.…

wat gisteren in mijn onmacht lag te sudderen rijpt nu als een aambeeld onder de hamer van een uit de toon geraakte smidse vanachter de blaasbalg lief ik jouw muziek die ik als mokerslagen onthaal in het voorportaal waar alles samenkomt soms wens ik gisteren terug wanneer de dag traag als verwaaide as zich verspreidt over talloze nukkige…

Melkzuur in de benen, blaasbalg in de keel. Storm blies tranen over de wangen, schelpengruis knapte onder onze banden. Wij trapten ons achteloos een weg. Groen, blauw, wit namen we voor lief; zintuigen werkten vanzelf, op volle kracht.…

Geen vrolijkheid slaat botter op dit uur dan het gekletter van de koperslager dat mij benoemt tot onbezoldigd klager, een blaasbalg blazend zonder gloed of vuur. De warme smid, de onverdachte drager van licht en warmte in mijn winterschuur, versmoort de kilte van dit rillend uur en maakt de armoe voelbaar minder mager.…

De nacht trekt zich als een blaasbalg open boven het donker deinen dat haar zoekt. Haar sifon zoekt de horizon waar zijn vloed ontbranden moet. Tot zijn hoogte trachtend zich vergewissend van zijn kracht haar geulen klaar voor dieper water toont ze hem haar strand dat wacht. Een nonnengift, roze gekapt ligt teer neer in 't zand.…

De nacht trekt zich als een blaasbalg open boven het donker deinen dat haar roept. Haar sifon zoekt de horizon waar zijn vloed ontbranden moet. Tot zijn hoogte trachtend, zich vergewissend van zijn kracht, haar geulen klaar voor dieper water toont ze hem haar strand dat wacht. Een nonnengift, roze gekapt ligt teer neer in 't zand.…

de nacht viel over je gebronsde huid die naast me uitgespreid lag op het laken al tastend trachtte ik je aan te raken de duisternis stond bol van het geluid we ademden als blaasbalg in en uit ik sperde bij je rode mond mijn kaken en proefde van je lippen, onder 't slaken van zoete zuchten, sap van oosters fruit de spanning bouwde op, de…

het vertrouwde ritueel: voordat de reus met vlammende ogen dreigt ze te brandmerken en de kinderen joelend de smidse uithollen zijn ze de halfduistere magische ruimte binnengedrenteld langs de geblakerde muren tot bij de zwoegende blaasbalg tot bij het vuur tot bij het aambeeld waar het gloeiende ijzer vorm krijgt tot bij het sissende…

Met dank aan Maris voor de snaaksche inspiratie & Hil voor het ontberen ________________________________ Hoe brengt een prins gekust tot snode kwaker Zijn naakt gesnaak weer terug in het gareel Het bolgewas der blaasbalg ruist teveel In 't rieten pompeblad der kinderkamer Zijn valse klanken laten oren trillen Met donderend geraas…

Opgezwollen lijk 'n padde, wrocht de blaasbalg en hij spoog, dat de vlam, in blauwe bekken, door de wijde kave vloog. Langs de strate, half bedeesd, in 't zomerzand, op hunne knien, zaten jongens, naar de krinkels van het dansend vuur, te zien.…

tot een zilv'ren blaas, dan rijst een toren als van Babel onder druk tot broze hoogte breekbaar, zonder veel geraas, die groeit en groeit en zich ontbolt laag voor laag in purpergoud, in teer lichtrood en groenig waas glimmend zich in glans ontvouwt, kleuren smeltend in melkander rijzend aldoor, soms weer dalend wijl de blaasbalg…