Alle inzendingen over bloeitijd

~~~ kortgelokter dan tevoren verdronk ze in zijn aandacht niet langer van plan zich achter een rookgordijn te verbergen ze schudt zonder vertraging de druppels weg achter haar oren lonkt openlijk in zijn zonnebril en ziet zich dichterbij groeien ~~~…

Nu is de lucht met blauwe denkbeelden overtrokken, de avond koel als een avond werkelijk is: licht, koel, hulpvaardig. Ik strijk je over je haar. Je haar is veilig: bloemen zijn overal aanwezig. Je handen zijn overal aanwezig. In de stoel lees je me als een krant. Je legt de krant weg: adem die je inhoudt, uitademt, inhoudt; vormt. Wèl…

Jij bent nooit winter Jij brengt nooit grauw Niet hier en niet ginter Geen ijstijd met jou Jij bent steeds zomer Jij brengt steeds blauw En mij maak je dromer Van bloeitijd met jou…

heerlijk is het ontwaken met een zon die al in je ogen schijnt we gaan er een mooie dag van maken en zoeken naar wat ons hart verblijdt de schoonheid van de zomerse bloeitijd laat ons in vreugde en in rust ontladen ’ t is zomer! Heerlijk is het ontwaken…

Als de lente is gekomen En de bloeitijd breekt weer aan, Als de bomen wachtend staan Op de nieuwe levensstromen, Als ontdaan van winterdromen Al wat leeft, wil bloeien gaan, Als de lente is gekomen En in bloesems uit wil slaan, Laat ook mij dan zonder schromen Van het winterkleed ontdaan Door Uw stem, die ‘k heb vernomen, In Uw kracht…

Bloeitijd Bloesem en blosjes op je gekleurde wangen geven de toon aan. Hittegolf De zomerse gloed die het weer niet kan keren verschroeit de aarde. Yellow haiku In de felle zon lijkt jouw gele bikini wel bijzonder klein. Hoogzomer Haar bloes half-open haar borsten witter en bleek mijn hart staat in vlam.…

Laat de Ouderdom de lokken Met rijm en sneeuw belaan, De Liefde blijft er groeien In vrome Jeugd ontstaan: In stramme borst besloten, Nauw merkbaar voor het oog, Toeft zij op schoner Lente En Bloeitijd — hier omhoog!…

Ik las een epitaaf in het Ionisch de verzentaal van Sappho en Homerus het klinkt als een cliché maar 't is iconisch voor 't leven voor de bloeitijd der Atheners Het grafschrift was gebeiteld in gesteente een zuil, een jonge vrouw in lang gewaad toont ons nu en profil haar schoon gelaat kijkt wat omlaag, en staand op haar gebeente spreekt…

terwijl zon en land elkaar omarmen geuren en tinten het leven verwarmen nieuwe dag, alles vergeten over vroegere winters Doolhof van het leven, wit en zwart dansende vlagen van vreugde, immense blijheid waarin alles wordt gestart alsmaar hoger in zomerse volheid trekt de zonnewagen, boog van bruisend hart, azuren koepel openbaart zijn bloeitijd…

Ik zal dan voorgaan om de poort te openen En laat jou dwalen door de tuin der liefd’ Om dan, samen, het lentefeest te vieren, Maar wacht nog even tot de bloeitijd, alsjeblieft.…

zoveel betekend rouw geassocieerd symboliseerde de roos langere bloeitijd wordt later.. herinnering wordt de dood realiteit...deels aanvaarding in schoonheid ingebed in allerhande teksten en pronktuinen...…

Wij beiden voelen ons zeker Zo sterk als ’n leger Want vaster en trouwer dan de wacht aan de Rijn Zal onze vriendschap zijn ------------------------------------------------- primula veris: gulden sleutelbloem, bloeitijd van april tot juni…

De hemelen glimlachten toen altijddurend als de glimlach van de Mona Lisa; onder de wegwijzers en hun gerechtige arm blonk de spiegeling van lantarens in de poel met boomstammen, en altijd was ’t de bloeitijd van de distels, lasteraars leven hier niet, sprak het hooiland; later staken ze de weg neer; zoete moederkoek van de daken, polsstokken…

De bloeitijd is april en mei. Als een geneeskrachtige en heilzame plant, wordt hij in verschillende talen aangeduid met de stoere naam Leeuwentand. Hij helpt bij verschillende kwalen. Reinigt het bloed, bevordert de spijsvertering, geneest jeuk, huiduitslag en puisten.…

Kom dan tot mij; kom, zoals vroeger, Geliefde, die in volle bloeitijd Mij werd ontroofd! Kon 'k met mijn hartebloed u 't leven Hergeven, u de zonnige ogen Weer op doen slaan; Of in mijn armen door het duister Der stille dodengangen dragen, En met u gaan. 1887…

vrolijke kleuren lachen uit dat wat HIER is, geen bestaan… bloemen met zonnenkleuren groeten de regenbogen van verdriet en tranen op een hemel waar regendruppels aankondigen HIER, de ziel van hun dochter armen van één moeder en één vader blijven in eeuwige omhelzing met hun kind dieper, dan dag en nacht kunnen gaan voorbij bloemen, haar bloeitijd…

't Glinsterend smalt* der weide Wordt een vale heide Voor de ouderdom; 't Koor der Filomelen*, Hoe ze om bloeitijd kwelen, Blijft voor 't harte stom. 't Mondje, toverend blode* Dat tot kusjes node, Wekt geen wensje meer. 't Oog, dat lustjes teelde, Vochtig eens van weelde, Zinkt verlaten neer.…

De bloeitijd in z'n tuin geeft aan, dat tijden kunnen groeien, doordat er vele klokjes staan, die in z'n tijdperk bloeien. Soms laat men hem niet in z'n waarde, doordat men naar 'm scheldt. Zo noemt men hem het slijk der aarde en roept dan: 'Tijd is geld!' Een goed bezette drankentent zit vol gezelligheid.…

Of, als wij 't dierbaar oord begeven, Dat onze eerste kinderlach, Dat onze eerste bloeitijd zag, Om dieper in te treên in 't leven; Dan staren wij 't weemoedig aan, En 't droef Vaarwel spreekt door een traan! Maar gij, vooral, gevoel van liefde! Uw alveroverende tocht Wekt stromen van dit balsemvocht!…