Alle inzendingen over bloemknop

huisjesslak viert feest gulzig snoept zij de bloemknop van eerste narcis. joz. le bruyn…

opeens knijpen mannen in haar billen pakken haar borsten omdat ze dat willen vriendinnen zeggen "zeur niet zo" als dat gebeurt zij wordt bepoteld daarna verkracht voelt zich nog jarenlang verschroeide bloemknop .…

De wind wil jou dragen als het ritme van de dag geen pas meer geeft De zon zal jou warmen als in de bloemknop geen vrucht meer leeft De herfst mag jou kleuren als het gelaat meer treurnis kent De kern van de zaak is dat je voor eeuwig bent…

nu is het stil wind weet van geen richting meer bloemknop blijft gesloten vogel strijkt geluidloos neer heel de schepping weet… het voorhangsel gescheurd de band is weer hersteld de sleutel omgedraaid morgen zal het anders zijn dan komt de dood tot leven…

Onze handen verstrengeld zo willen wij de tijd tot stilstand brengen dat laatste moment waarop ogen de waarheid herkennen die monden vergeten zijn maar als jouw blik een glimlach opent, teer als de bloemknop die het zonlicht herkent, wijken mijn lippen uiteen en fluisteren afscheid…

Het gedicht ontvouwt zich als een bloemknop in een zee van duizenden bloemen waar in kleuren, tinten en tonen de woorden wonen die ontleend zijn aan het oog van de menselijke ziel Zij spiegelen zich aan het eeuwig licht en zo verbindt de mens zich aan zijn lot ontvouwt het zijn plot en ontdekt zijn ware aard Het gewicht aan waarde…

nooit zal ik je diep genoeg kunnen begraven omdat ik je als onvoltooid zie jij voor immer in mijn leven hoort nimmer verloren geurend treurt midden doods…

Ik zag slechts het begin van het ouderlijk gezin, een bloemknop van een vrucht een vogel op haar vlucht. Iets wat traag ontwikkeld wordt ook gestaag groeiend niet verdort. Ik zag slechts het begin van het ouderlijk gezin.…

Gebroken glas Bloemknop geknakt Ik ben, jij was Je bent niet meer Ik dertig, jij vier Toekomst afgepakt Jij daar, ik hier Leven doet zeer Je leven liep dood Voetstapjes uitgevlakt Je zusje op mijn schoot Haalde jouw adem weer Gaf leven nieuwe zin Zij is, jij bent Daar geloof ik in…

Daar waar het blad de boom vertakt de wind een volle bloemknop knakt gaan dromen soms verloren En als de bodem leven voedt de Aarde al het goede doet in stilte niets zal storen Bent U met mij, mijn goede Vriend de Kracht die al mijn fouten ziet en in mij blijft geloven Het leven desalniettemin en iedereen die ik bemin zal ik mijn goud…

Soms wil je begrijpen of begrepen worden Zoals na eb de vloed komt en de zon de maan verdrijft Soms wil je enkel voelen als een bloemknop die ontluikt geurend zacht als fluweel strelend door je hart Teder en oprecht bloeiend en groeiend Soms wil je vluchtten in oases vol met rust Jezelf zijn en dromen in armen vol liefde versmelten in…

je wortels tussen monarda en kardoen vertraag de hartslag van de aarde mijn ranke juffertje-in-'t-groen Schik dan het blad van de accantus als een groen deken om je heen en laat je geuren me bedwelmen je pracht voor mij alleen en ieder jaar zal ik je zoeken maak ik de grond vrij waar je stond en zal ik heel geduldig wachten op elke bloemknop…

Ik zag eens stralen zonneschijn in tederheid een bloemknop raken waardoor er broze blaadjes braken uit een donzen bedding van satijn daarin lag stil een kind te slapen duimend dromend vertederend zoet haar glimlach zweemde blij gemoed na het zuchten van ontwakend gapen toen zij zacht begon te zingen voelde ik een barend leven in natuurlijk…

, fluister ik, maar jij schudt je hoofd mistroostig en staart eindeloos naar de hemel alsof daar het antwoord te vinden is In een kortstondig ogenblik verdrijft jouw warme stem de verwelkende lente Toch wegen je woorden zwaarder dan mijn arme hart dragen kan Vervolgens keer ik voorgoed naar binnen slenter richting de geknakte bloemknop…

soms wil het net niet ontstaan dat op eigen leven gericht gedicht een bloemknop die zich niet opent een kuiken tikt zich door de dop een weg naar buiten aanschouwt nog net het daglicht en dat dan toch alsnog zwicht soms hebben de juiste woorden even in je gedachten gehangen je was net niet snel genoeg om ze op papier te vangen of je…

- Een lente zonder nachtegaal, Een bloemknop, waar geen dauw op druppelt, Een beek, waar geen koeltje* huppelt, Hoe doods en kwijnend allemaal! Maar o!…

Mijn broeder, ons verlangen is sterker dan de wil de strijd is als 'n bloemknop om 't verlangen het dunne hulsje houdt 't gloeiend blad gevangen, dan breekt het uit! en in de zonne stil bloeit het omhoog! omhoog!…

masculien de liefde op mijn huid maak van mij jouw Zonnebruid Maar als mijn lokroep aan jouw naaktheid raakt de Dageraad de droom ontwaakt wordt jouw naam slechts tot een echo En als ik je smachtend zoek in de streling van wat was vind ik slechts mijn huid zo koud sterft het lover in de knop ebt mijn hartenklop zo eenzaam, broos dat de bloemknop…

Eenmaal buiten groet ik de prachtige blauwe lucht er huist een torenvalk net aan de rand van de schuur, vlak onder het balkon geniet ik dit uur van de fellere zon ik rust daar uit zie hoe een bloemknop zich ontsluit.…

Zij voeld' het led zacht opzwellen en dee De oogen dicht, dat het niet breken zou Voor 't zonlicht als een bloemknop voor den dauw. -- Maar zooals kinren en ook menschen zijn Hun droefheid is als 't kind dat moeder pijn Doet als ze 't baart, en dat toch sterft -- zoo ook Ebde haar leed weer heen.…