Alle inzendingen over blokkades

Terwijl leeuwen en beren zich in onderling wantrouwen bezig houden met blokkades is zij naarstig op zoek naar een sterk edelhert om in vertrouwen te nemen uiteindelijk gezeten op de hertenrug komen de blokkades dichterbij beren grommen leeuwen likkebaarden maar met een grote sprong zweven ze over alles heen de relatieve vrijheid tegemoet…

vrouwen met opvliegertjes en overwicht die de overgang stipt bewaken geven wellicht meer stopseinen voor blokkades op doorlopende lijnen…

Waar modder wordt Uiteen geslagen Blokkades opgeheven Adem die stokte Weer wordt vrijgegeven Stolsels verpulverd Als waren zij er Nooit geweest Alles stroomt in mij In handen van Hem Die in mij alles Goed maakt en geneest…

teveel verdriet hangend in de lucht altijd gemengd met resten tederheid als onvervuld verlangen naar meer dan matheid als onverwerkte blokkades afgeremd door onzekerheid in een ver verleden lonkt nog immer ongecompliceerdheid als fluisterdun ideaal…

Winter is het in zijn hoofd de hele zomer lang nevelflarden blokkeren de warmte van haar zon zijn helderheid van denken dagen alweer korter lijken nog steeds eindeloos nauwelijks lichter dan de schaduw van de nacht…

Van bladeren bouwde ik een fort een spiegeling van broze idealen dat reeds bij de eerste tegenwind verwaaide als een luchtkasteel meer en meer vult de slotgracht zich met alle oude bladeren tot het laatste idee verstikt in een massa rottend blad wie niet worstelt komt niet boven wie schrijft blijft meestal nog drijven al is het soms als…

Als droogbloemen hangen gedachten op betere tijden te wachten inspiratie voor zinnen en woorden lijkt iets voor verborgen oorden Als zoeken naar oases in een woestijn negeren helpt niet want leegheid doet pijn in afwachting van de geest in de pen dit rijmend breekijzer als broedhen…

Blokkades opgeheven Stolsels opgelost Het stroomt weer In mij, althans Vandaag Voel ik het leven Door mijn aad'ren Stromen Niet wetend wanneer De volgende Bottleneck zich Zal aandienen, Wanneer de stroom Weer tot stilstand Zal komen…

’t Kan hem niks verdommen De doden, puinhopen, de wanhoopskreet Hoe groot en diep voor Gaza ook het leed Hij werpt blokkades op, moordt uit met bommen Terwijl maar één ding nodig is voor vrede: Het wapen van de menselijke rede…

Hij werpt blokkades op, moordt uit met bommen. Terwijl maar één ding nodig is voor vrede: het wapen van de menselijke rede –…

ik voelde hoe jouw vingers mij raakten en in contact een ander mens van mij maakten leeg had ik mij voorbereid blokkades geëffend en de wegen geschoond van eigendunk en dwarsheid overweldigend was jij binnen gekomen nog virtuozer dan ooit in mijn stoutste dromen jij had het format dat mij doorhad…

Ze doen het zélf…Ik kan er niet meer tegen! Ik hoor 't gepruttel van het Motorblok en ieder noemt de ander zondebok Bewogen ego’s die maar niet bewegen Ik roep, gekleed in stemmig hermelijn: 'Kom schielijk langs, ik woon op Drakensteyn'…

Meer en meer verschijnen als krachten van de zwaarte de fluisteringen in je hoofd alle keuzes vol met twijfel verplichtingen als lood hoger en dikker zijn ze geworden in de loop der tijd en je weet het pas als je begint met het slopen van de blokkades zet je de eerste stap om de weg te verlichten naar een nieuwe realiteit maar…

heb geluid buitengesloten ben alleen met mijn dromen zacht zingt het bloed met pulserende stromen in warme melodie vloeit ontspanning tot in de verste delen om blokkades te helen jij regisseert al lang zonder te spelen beeld en decor ook licht en muziek komen uit jouw harmonie maar ben ik dan de marionet waarbij jij aan de touwtjes…

stemmingen peilt die de balans van emoties in een kamer bepalen nooit breek je in maar opent met een vrij entree om dan in meegaandheid de diverse bronnen te lokaliseren om hun invloed te bepalen te vaak zijn de settingen al bekend tenzij er nieuwe instroom is die zich in terughoudendheid laat kennen zonder echte blokkades…

geteld tot de aks bleef steken in de knoest van je leven in voortdurend klieven kwam de sleur met stapelen en spaanders zij heeft jouw noeste arbeid gestopt met onneembare weerbarstigheid weg met de botte bijl benader haar met liefde zodat splijten overbodig blijkt leg haar jouw vuur na aan voeten en schenen in hartstocht zijn blokkades…

Schaterend schieten, stapelgek geworden proppen blokkades in de achtbaan van vaten. Scharlakenrood vloeiend eau de vie, stollend op het moment suprême. Pijn en angst vervagen in de tijd. Het beest dat niets ontziet, heelt alle wonden, van vlees en verdriet. Vogels in de morgen. Huilend van geluk en hartzeer, naast haar.…

zacht trillen energieën om me heen in een harmonieuze balans zo voelt leven zonder storing eeuwenlang een feest van warm samenzijn waarbij blokkades zoals pijn en minder functioneren voor altijd uitgesloten zijn een cohesie waarbij info delen is en het geheel rijker maakt met velen in omvang naar een toekomstig perspectief de…

vorst aan de grond doet pijn aan mijn voeten Mijn lichaam staat sterk doch stram en verlegen naast jou in de regen Verdragen de krachten de machten der liefde ons ongekend zacht Integer vervagen de nachten, de dagen Gedachten die vragen om springbron te worden Van innerlijk weten en uiterlijk schijnen Van ongeremd leven blokkades…

verbrijzeld ons pad weer geëffend beseffend dat we anders niet door konden gaan we gingen voor maan de zon en plukten de sterren die voor ons schenen van verre stenen blokkeerden de weg je hebt het gezegd zij kenden gevoel hielden gedachten gegijzeld we waren vertwijfeld jij bereikte ons doel het pad is nu recht en de grootste blokkades…

Op het hoge ros gezeten 't lichaam star en recht met koele waakzaamheid immer berekend op gevecht Benen omklemmen straf de flanken van het paard 't vizier aldoor gesloten in aanslag het puntig zwaard Het harnas schuurt pijnlijk dat wat diep geschonden is doch nimmer is geheeld bij gebrek aan vergiffenis Wat zacht en kwetsbaar is…

Blokkades op wat eens domineerde met liefde en lef. Veel suggereerde voor een voelen in wederzijds besef. 't leven liet niets meer over voor een liefde in een retro expressie. Verbrak de beelden met een verleden levenssessie.…

eeuwen met weinig vooruitgang wonnen zij nauwelijks terrein bezochten de aarde door bliksemontlading en verbleven in verre magnetische velden pas met de huidige elektrische en radiografische stromen zijn zij overheersend tot ons gekomen zonder openlijke manifestatie manipuleren zij al volop het geleidingssysteem van de mens de blokkades…

Stop op tijd je zekerheid, werp geen blokkades op! Luister naar de oudsten, hoed je voor schouderklop van vleiers; sta open voor oprecht gemeende raad Indrukwekkend was het afscheid; net eventjes te laat Wondenlikkers stamelen: Jan Peter, nog bedankt! Hard lachen Henk en Ingrid, zacht heb ik lang gejankt…

Warmte wat nooit bevriest, zoekt zijn immuniteit in het bloed, wie dat vindt dat resistentie bestaat even alleen in woordenboeken, wat ik lees is lopend vuur sterk geïnfecteerd dat het zelfs de dood ontdooit de grenzen vallen weg staan als blokkades weer op waar mensen gaan, de haat verbleekt, is even weg, bladeren die al gestorven…

Luchtclusters lichten op ontrafelen de knopen van eeuwenoude blokkades als ziel van mens in mens meegedragen... Donderende hartslagen die op gesloten muren hameren, muren generatie op generatie opgebouwd blauwdrukken overdragend in de doos van Pandora.…

reinig maar het houdt me in zijn greep want hoelang overleeft het virus in mijn stukje zeep Een vijand zonder voorkeur, zonder vrees en zonder vlag zonder uniform of vaandel, niet gebonden aan gezag die niet vecht voor voedsel of voor goud of voor soldij die niet kiest voor natie, niet voor kleur of voor partij De hekken zijn geplaatst, blokkades…

We bliksemen onze blokkades. Zwart is de zwaan die zwierend voorbij vliegt. Doña Marquesa zingt het lied van Mama Sirena; een stem uit de Andes, een anjerklank die afkomstig lijkt uit de gevleugelde verten van de Pleiaden.…

D’r zit een kind in mij Kind dat wil spelen Van vroeg tot laat Vol energie, vrij van blokkades D’r zit een kind in mij Kind dat wil fantaseren Dat het niet zal vervelen Steeds te proberen Om lucht groen te laten zijn Vol magie, vrij van façades D’r zit een kind in mij Kind met behoeftes Kind met verlangens Bang, kwetsbaar en klein…

Voorbij lagen van verdediging, Angsten, ego en blokkades, Hoeven wij elkander niet ontwijken.…