luchtkasteel
Van bladeren bouwde ik een fort
een spiegeling van broze idealen
dat reeds bij de eerste tegenwind
verwaaide als een luchtkasteel
meer en meer vult de slotgracht
zich met alle oude bladeren
tot het laatste idee verstikt
in een massa rottend blad
wie niet worstelt komt niet boven
wie schrijft blijft meestal nog drijven
al is het soms als schipbreukeling
die zich krampachtig vastklampt
aan wrakke zinnen
met wat woordenflarden
die moeten varen
naar het reddende geheel
maar vaak koersen
naar onbewoonde eilanden
om kort of langer te verblijven
of raken meer en meer
verstrikt in zinloze zinnen
in een plastic woordenbrij
tot ze uiteindelijk
toch worden gered
door een toevallig
voorbijkomende gedachte
dan kwakt een storm
de zinnen op papier
volgt de woordenstroom
een hele eigen weg
fluistert in de luwte
een nieuw gedicht
Geplaatst in de categorie: kunst