Alle inzendingen over borderline

Borderline voelt zich verdrietig, of toch blij, of was het nou boos? Borderline is impulsief en doet het gewoon als ze dat verzonnen heeft. Borderline doet aan zelfbeschadiging. Borderline is bang dat jullie haar alleen laten. Borderline is extreem in veel dingen.…

Als je borderline hebt, heb je met stemmingswisselingen te maken. Vaak ben je lief Plots, opeens weer depressief. Er zijn redenen voor, dat het zo is. Borderline een persoonlijkheidsstoornis. Soms gaat het van kwaad tot erger. Het vertrouwen is beschadigd, maar gelukkig zijn er ook stabiele perioden.…

Borderline 1 in je ogen lees ik onvoltooide verhalen.…

Onze huid is een fijne scheiding om met lijf en leden op te heffen en als we kussend één adem zijn zijn we ook nog één geest geen verschillende gedachten één hartstocht, niets dat ons scheidt eens met elkaar en met onszelf compleet in grenzeloos Maar waar ruimte is, komt aanwezigheid, stilletjes sluipen er gedachten binnen, hand in hand…

Verdrietig, bang en kwaad.. Een lachend masker wat ik draag.. Het leven is mooi, Het leven is een hel, Het leven hangt af van vandaag... Het uiterste houdt mij in stand, Of alles, of niks..Of dat, of dit.. Niet grijs, maar alles zwart of wit.. Van goed naar slecht, van slecht naar goed.. Ik lach, ik huil, ik haat, en snij.. Ik snij, en…

Elke dag.. steeds weer angst en paniek ik zie mezelf maar ook weer niet Elke dag.. leef ik in een waas ik wil vrij zijn, vrij van die gemixte gevoelens Elke dag.. is het soms meer overleven dan wat anders niemand die het ziet, die door mijn masker prikt. Elke dag.. hoop ik, bid ik dat ik geen mesjes nodig heb mensen niet onnodig kwets…

Wie was je werkelijk mam de moeder die me streelde terwijl je keek of het je niets scheelde of die vrouw die me aankeek als ik haar wat vroeg ik zag je denken ben ik wel goed genoeg soms in je armen kreeg ik het gevoel met vlagen dat ik jou vast moest houden en dragen wie was je werkelijk mam de vragen van nu zijn…

Altijd op het randje zweven Tussen goed en niet zo kwaad Nooit eens rust, ook niet voor even Leven zonder maat Onrust in je hart en hoofd In strijd met iedereen Boos, gekwetst of juist verdoofd Dat voelt toch heel alleen? Het gevoel dat je verdrinken zal In je eigen web verstrikt Het leven is een vrije val Het voelt alsof je stikt…

Een boompje dat werd geplant Ergens op deze planeet Het boompje staat nu vast in Nederland En vroeg zich af wat het daar deed Het voorziet de mens van zuurstof en kijkplezier Het wordt "gebruikt" voor hout De bladeren die als voedsel dienen voor het dier De boom nu volgroeid en houdt zich staande in het woud Het woud omringd door gevaar…

Leef mij bind je met mijn woord Leef mij voed je met mijn bloed Leef mij zied je met mijn toorn Leef mij teer je in mijn pijn Leef mij misbruik je al mijn kracht Leef mij zeg je zelfs niet zacht…

Vertrapt en achteloos laat zij hem liggen, leeggezogen, in haar dode hoek. Dit handelen voor haar, al zo'n gesneden koek. Al wenend, weent zij, opnieuw, ik ben zo alleen gewikkeld in een zwart voilen sluier om haar heen. Al het gelovig licht wat toehapt wordt vol verlangen, gevangen en vervolgens in haar schaduw vertrapt. Met droevige, verlaten…

ik ben gek maar heb alles in de hand weer klant in de snelle trein van borderline heb geen haast maar ik wil sneller dan licht verdwijnen in het zwarte gat van jouw gezicht in je lijf rondspoken ziel en zaligheden bij opbod verkopen een spiegel duikt plotseling op wij breken ik stop mijn ogen schichten verschrikt…

Als een nergens op passende sleutel Als een deel dat nergens van uitmaakt Mijn waarneming duister en zwart Het lijkt alsof het hele leven staakt Tegen mij, mijn zijn, mijn hart Mensen willen de clown, het lachende gezicht Ik kan het niet, ik ben uw geld niet waard Mensen blij maken behoorde tot mijn plicht Ik ben het omhulsel dat mijn moeder…

Dat noemt men ook wel borderline. Of simpelweg intens verdriet om de gedoemde eenzaamheid.…

Zij moet iedere dag een berg beklimmen om niet te verzuipen in ‘t zilte water wandelt zij eerzaam dwalend over zee en ook de vogels weten van haar falen in zang reeds voor een droevig later haar rugzak torst zij moedig mee in zielenstormen van eenvoud overal rond haar hoofd zwemt er een zoute wereld en klimmen er mensen uit de put.…

Onrustig en zoekend ijsbeer ik Op zoek naar kalmte en rust Een alles hatende blik Wat zal het zijn dat mijn woede blust? Mijn vuisten strak gespannen en alert Mijn gedachten die malen Hoe kwam het toch dat ik deze persoon werd? Ik heb geen zin meer dit te achterhalen! Ik kots van mijn gevoel, mijn zijn! Ik kots op eenieder die mij wil wreken…

alles lijkt op een gebed dat bi polair klotst en hopt in opkomen van de angst die boven dwars door komt de verse geur van warme schizoprut is weer ruiken want dan ga ik aan de struikelloop over mijn eigen benen vloekend in eigen woorden die gelukkig niemand hoorde of zag ze moeten nog geboren worden en zonder logica als de borderline…

Gekkenhuis hier vergeven van waanzin borderline narcistisch navelstaren en in- zichtloos ziek. Wie zal mij bewaren? Tikken, tikken, tikken, kreng decursus, dwang en drang en separeer en incidenten, pillenlijsten van gigantische leng- ten, je wilt er echt niet meer.…

welbespraakte langharige engel een klikosjouwer met een sixpack als trouwe intermediair een nerd of een zwijgzame zombie een werkeloze dorsvlegel een doordeweekse katvanger gediplomeerde hondentrimmer op hol geslagen driftkikker een binnenstebuiten quasi dyslectische getatoeëerde rapper een doorgedraaide pijltjeswerper een dartsgooier met borderline…

5. Kijk ik naar de wereld reeds vergaan verlies ik de greep op de diepste lagen van mijn bestaan vlucht ik in beeld 6. Mens geheel van beige stoffelijkheid kwetsbaar en verwoestend mens geheel van subtiele verlangens en rauwe lusten mens geheel van hebben en zijn strijd 7. Droef beziet zij in spiegeling…

8. Opgepakt door een hand van grijsgeel korrelzand onrustige wandelgang het licht van de nacht wijst mijn weg terug 9. Ik vond mezelf op het dak van de wereld in afwachting tot ik mijn vleugels kreeg…

1. Spelend met ontgoocheling verlies ik balans resten er slechts kluwen krachteloosheid ik figureer in mijn transparante werkelijkheid 2. Vanuit mijn schuilplaats tuur ik de nacht in onschuldig ogenblik vervlogen de maan werpt een verwijtend schijnsel over mijn gezicht verwrongen hunkering…

3. Rood van schaamte vraag ik je waarom ben jij mijn min of moeder niet? strijk je warme hand door mijn haren zie mijn bestaan 4. mijn blinde vlek is wat je ziet als je naar me kijkt voor mij onzichtbaar grijs gebied voor jou donkere nis schatkamer?…

Mensen zien me, maar kijken net niet ver genoeg.. Ze houden van de buitenkant, en stoppen hierdoor veel te vroeg! Daar binnen heb ik iets verstopt, een chaos heeft zich opgehoopt.. Het zijn gevoelens door elkaar, die ik heb opgekropt.. Dus wat ze zien is maar een beeld, ver weg van de werkelijkheid.. Wat ze zien is slechts…

Zwarte leegte, koud en stil... Wat kan ik zeggen als spreken niet wil? Koude stilte, leeg en zwart... Als ik zwijg, dan schreeuwt mijn hart...…

Het hart lijdt, tergt, slaat, vertrapt, grenst af, stelt teleur, keer op keer. Niet verwerkt, het verlies van dierbaren. Afgewezen door het zijn, de persoonlijkheid. Open vlees bedekken afgebeten nagels. Diepe snijwonden kerven beide armen. Frustraties gevangen, bedekt in een net van grenzen, op het bleke, tere lichaam. Ervaart iedere…

Ik zou zo graag leven zoals elke mens is gegeven maar door mijn ziekte.... helaas kan dat niet Ik zou zo graag leven zoals iedereen maar soms, nee altijd... voel ik me alleen Ik zou zo graag leven gelukkig willen zijn maar door wat ik heb.... helaas kan dat niet Zelf kan ik er niks aan doen het is me overkomen maar met een goed medicijn…

Onrustig en zoekend loop jij heen en weer Op zoek naar kalmte en rust Een alles hatende blik Hoe word jouw woede geblust? Je vuisten strak gespannen en alert Wat gaat erin je om? Hoe kwam het toch dat jij deze persoon werd? Waar is de liefdevolle blik? Ik zit gevangen in een web, wil niet met je zijn! Wil mijn leven weer leven. Jij…

Chaos in mijn hoofd, uit zich in mijn huis, Ik wil hier weg, maar ben ook graag weer thuis. Wat gebeurt er in mijn hoofd, soms is het heel druk en soms lijk ik wel verdoofd. Onzekerheid is een struikelblok en daar zit een laag zelfbeeld bovenop. Dit wordt mij verteld en daarna door mijn hoofd duizend keer versneld. Kids, werk…

Volgens de psychiatrische wetenschap ben ik als borderliner in mijn babytijd verwoest door een mislukte moeder-kind-hechting, wat mijn latere, extreme ontsporingen verklaart. Die verklaring heeft mijn intermenselijke eenzaamheid niet echt opgekrikt en sinds ik anti-depressiva slik dreigt mijn echte ik er hard op achteruit te gaan, waarvan…