Alle inzendingen over bries

Ik heb je laatste adem gezien mijn schat misschien heb je besloten jouw adem in de wind te blazen mij straks in mijn verdriet als een koele bries zal doen verbazen dat jij het bent misschien om zaden te wijzen waar te groeien hun bloemen prachtige kleuren bloeien heerlijk geuren zoals jij misschien stoeien vlinders straks zacht strelend…

Opkomende bries populieren ratelen altijd bijdehand…

Wolken drijven hoog de bomen ruisen zachtjes in een lichte bries…

ze fladderen landen heel zacht op de korrels zand van het strand een kleurig bewegende rand aan de zee die om het zout was verkozen wij te midden van de opengevouwen vleugels toch aan de teugels op de bries van blauw op de klapwiek van stilte spreekt schakering zijn spel van verzameling ongelijke delen die toch als kameleons…

Door de stilte geheel omringt vergezeld van een lichte bries die voor mij iets zachtjes zingt waardoor ik mij in slaap verlies. Duurt dit slaapje wat te lang de bries wordt even strakker, je luistert niet meer naar mijn gezang dan blaas ik je wel wakker.…

Kronkelend beekje beroerd door een zachte bries vuurrood is de kim…

Rimpelloos water weerspiegelt de volle maan een bries breekt het beeld…

Een bruin blad valt neer op een nazomerse dag door een zachte bries.…

lange zinnen slepen zich eentonig langs een wollen woordenbrij hypnotisch star zit ik de zinnen uit en hoop op stilte na 't verbaal proces een frisse stilte zachte bries die door mijn haren speelt verkoelend overkomt mij dan een rust die nooit verveelt de lijst, het schilderij de duisternis, het licht verzengend heet, en koelte de…

die ploegt en zwoegt steeds verder weg van vreugde en vrijheid jaargetijden worden terzijde geschoven kantoren kennen slechts één klimaat Buiten verkleedt de natuur zich alles raakt losser de wind krimpt en ruimt naar hartenlust ik beweeg mee en laat de bries mijn gang bepalen.…

Laat ons als vogels vliegen in de bries van de wind Laat ons elke keer genieten als de nieuwe dag begint…

Een dromer heeft toekomst. Hij leeft in zomerweelde alle wolken zijn verzwolgen door de oceaan. Zijn ogen zijn wagenwijd open gegaan bij het besef hoé de dingen beginnen. Hij zelf heeft het niet bedacht maar is een speler in dat grote spel dat “leven” heet Het harnas heeft hij afgeworpen, onbevangenheid is zijn troef De vrees…

De zwoele bries verwaait de verloste letters; sommige op drift geslagen, het stuifmeel achterna; andere voorgoed verzonken. Het boek waait de zomer lof toe Het baadt in een gloed, een zomerend boek.…

het lichtje in mijn hoofd en hart is gevuld met smart een bries van pijn en verdriet doet veel warmte teniet maar mijn lichtje blijft branden door alle uitgestoken handen een bries liefdevol gegeven dankbaar ontvangen zodat ik mag blijven leven want het lichtje in mijn hart en hoofd heeft die liefde ditmaal…

Op het water dreven zeilen tussen oevers wuivend riet toegezwaaid door wilgen spiegel van blauwe hemel die vertelde in een zachte bries van nog vele dagen zonneschijn.…

Gaande weg was De liefde ontsnapt De liefde die ons Samen had gebracht Zoals de koude Zich warm waant Werd de bries Een orkaan…

de storm geluwd wrakhout rest puinruimers maken overuren een milde bries het land moet droog de zee had weer eens kuren…

Grenzeloos gekleurd door windvlagen langs het hoofd als een zachte bries gaat elk herfstblad zuurstofloos alleen zweven door drijfveer.…

Winter hangt nog aan takken Vorst haakt al aan knoppen Hoorbaar van lente:het kloppen aan de deur nog geen geur Voelbaar de bries die van lente spreekt.…

ik ken de wind zijn allerdiepst verlangen de storm van binnenuit zijn volle bolle wangen ik heb zijn kracht ervaren bij reizen overzee maar ook de bries vernomen van zachtjes doch gedwee…

lelieblank genot in dit dal vol bloesemgeuren, duinen vol kippenvel een zachte warme bries verlaat mijn lippen wanneer ik nagloei als na een hete zomerdag…

Vorm en lijn onverstoorbaar in de zoele bries. Geluk fladdert in mijn hart als prille berkenblaadjes.…

Ga niet slapen, jij wilt graag liefhebben, durf het -- en ga niet slapen!…

Geen zuchtje ontsnapt zijn bleek geraamte wit drukt zwaar op z'n schouders Diep geworteld hoopt hij op een warme bries die hem weer laat opbloeien…

De wind is een warme bries vandaag en er is geen reden tot klagen vandaag. Alleen over andere koude gure natte dagen. Tjonge, daarover alleen al kan ik uren aaneen klagen.…

in zachte vlagen laat de wind je gedachten razen in mijn hoofd als een zachte bries geurt het gras naar eerst lief, droom droom mij mijn rozen fluweel donkerrood…

De dag begint met zon belooft zo veel een azuren blauwe lucht met melkwitte wolken een zachte bries door kleurrijk lover de dag eindigt in purpergloed beïnvloedt mensenleven.…

Wij leefden, grazend als de dieren in het stille dal van een duinpan, spelend in het licht en zon en met elkaar om steeds een eerste bruiloft te vieren, beschut tegen raadselen van de toekomst en de wind, wie van ons het ruisen van de golven, het spel van elementen wilde zien, besteeg het helmgras naar de top, tuurden naar de kim en verder…

nauwelijks voelbaar is de aanraking van jouw huid met die van mij gelijk een lichte bries die mijn naakte lichaam streelt op een zoele zomeravond nog net voelbaar zacht zo zacht… jouw huid tegen die van mij…

De sterke bries van Greenpeace’ demonstratie? Wat is er toch voor prettigs aan de hand? Een feestdag! Drank en joints, geslachtsverkeer! En woeste kreten: Harmsen is er weer!…