Alle inzendingen over buste

er niets over en niets te draperen met mijn oor op de buste schrijf ik haastig naaister van woorden ------------------------------------------ uit: 'Het geschonden aangezicht', 1955.…

zij is van steen al kijkt ze teder bedeesd weg ogend over haar schouder en borsten heen voelt koud aan als mijn hand de wangen streelt ook al vormen de lippen een zwoele mond de pose is haar tot last ze staart onveranderlijk in de diepte naar een dragende grond…

Hoe veel jaren al Heb ik deze deur, Deze sleutel In dit huis Aangeraakt, En als ik er niet Meer ben zal ze Me nooit gekend hebben - Maar deze steen, Gevormd naar mijn hand, Een gezicht gegeven Door mijn aandacht, Door mijn tijd, Zal voor altijd Een indruk geven Van wie ik geweest ben…

toen ik haar kuste niet op de mond maar op haar buste blies een vleugje lucht gelijk een zucht 'wel te ruste' ------------------------------------------------------------------- Uit de bundel 'voor jou, van mij' van Josefien en Wim Niesten.…

Deze farce is waar de buste regeert! Veters rijgen de plooien uit mijn waan.…

Schoonheid in steen gestold Bevroren beweeglijkheid Pracht kop Lief oor Vorm gegeven voor altijd…

Maak mij een beeldhouwwerk een herinnering gelaten gevormd in brons zoals het was niet als het is mijn hoofd ontoonbaar zonder bedekking nee, ik wil geen hoofd laat maar mijn armen zo broos als breekbaar zijn kan gelijk de benen niet meer van mij maak mij een beeldhouwwerk een buste van brons met borsten als zijn ze echt gebleven…

Ze was "het meisje" volgens Helmuth Kohl, maar toonde wilskracht, sloopte oude muren. Als kanselier heeft zij beslist allure. Ik wist niet dat er zoveel in haar school. In Oslo bleek uit haar decolleté, dat zij méér sterke punten heeft; wel twee.…

Zal ik jouw haren vlechten klinkt het vragend terwijl schijn bewegingen borsteloos langs rood en weelderig gaan glimlachend kijk ik haar aan en vraag om een spiegel zodat wij samen een buste vormen vervlochten met eerder gedachten gaan terug naar de vorige eeuw waarin het elke dag vlechten een dagelijkse strijd was en wapperende…

't Is Michael Jacksonnieuws, wáár je ook kijkt: Zijn hersenen zijn terug na een autopsie Een vriend neemt op zijn kind een bio-optie En dan dat borstbeeld dat zo op 'm lijkt... The King of Pop is voor de grote horde The King of the Cucumbernews geworden…

Hij heeft ook een kasteel met zijn buste op een console. Een villa met veel grond. Daardoor trekt hij het jaar rond en drinkt elke dag een verse cocktail. Hij waant zich in het paradijs. Doch wordt hij misschien niet oud met al zijn grillen en vereis krijgt hij het vlug koud. Kan hij de ballen niet meer tillen.…

Zwartgekleurde zilverdeeltjes omgezet in sepia Een ruïne onder wolkendek op ruige, vormeloze grond Hoewel amorf, glooit soms gesteente heel bescheiden als jonge buste koersend op 't mooi gewelf Sepia qua kleur maakt herfstig zon verlicht opeens veel minder waar contouren zich scherpen De binnenplaats wordt streng bewaakt door een gebeeldhouwde…

van Uw natuur Gaan bewerken Om beitelend en Vijlend natuur om te Vormen tot kunst En er dan achterkomen Dat de door schepping Gevormde steen indrukwekkender Is dan welke kunstuiting ooit ------------------------------------------------------------- Gedicht geschreven naar aanleiding van het door mij voltooien van de natuurstenen buste…

prangend met boemel dagend koel en zwoel getoond heel eigen geest doorkijkbloes blauw violet haar roos ontloken uit pioen sterrenbeeld de schorpioen zij-van-het van flirty-jet-set gesprongen in de lamborghini hups vrije vrouw met kloten haar zin in wil besloten slank sexy chic in minimini stuk dynamiek gaat plank gassen steelse buste…

Ik bekeek zijn buste en mijn hart brak opnieuw. Hij had zichzelf namelijk zo ontzettend uitgestoten gevoeld door die brave burgerlui in die elitaire stad, dat het absoluut een grove leugen is, dat hij juist in die stad ter grave werd gedragen. Uiterst paradoxaal. Ik heb dan ook zwarte, bedorven olijven op zijn graf gestrooid.…

druipend open een deining van kleuren valt in de lucht en spreidt zich trillend lossen de strikken om de einder de grassen ontvouwen zich tot vers gesteven weiden En de horizon schuift uit elkaar van het blazen de warme adem wenkt de gordijnen opzij mensen vegen vensters door de bedampte ramen ontwaren parels van water op haar gulden buste…