Alle inzendingen over cats

In de tombe roken zij een sjaffie voor een 4-3-3 getrokken troef Rijkaard, knipoogt naar Ten Cate Ronaldinho is Barcelona's mooiste boef…

De engel sloot de ijzeren poort Ik kon nog net naar binnen glippen Mijn vrije geest, vormden mijn lippen Geluidloos, maar hij keek verstoord Eenmaal terug in ’t paradijs Zat ik nog even na te hijgen De slang begon mij dood te zwijgen Hij was het waard geweest de prijs Toch zou ik voortaan binnen blijven Het was echt voor de laatste keer…

Hij heette Steven Demetre Georgiou en toen Cat Stevens, want hij werd een zanger. Maar in Amerika wordt men steeds banger en daarom laat men Yusuf daar niet toe. Met naamsveranderingen is niks mis, maar zou hij nu nog weten wie hij is?…

Een lief omaatje is het beste maatje voor (klein)-kinderen die 'nooit' hinderen zoals bij groot-"Vader Cats"! ------------------------------ ------------ Deze hartenkreet draag ik op aan de jeugdige oma Antoinette, spontaan ontmoet te IJ.…

Een winnend gedicht valt niet meer te rijmen Het product van de zwoegende rijmelaar gaat na drie regels in de versnipperaar en probeer het dan maar te lijmen Vergeet Cats en Vondel, mijdt alle rijm en lof zal u deelachtig zijn…

De wind heeft haast en raast over het land de regen stort en valt met bakken uit de hemel Een kat springt op en duikt weg ik hoor een klaaglijk miauw katten haten water maar zijn gek op kabeljauw.…

als geen ander kun jij dansen stevig vasthoudend laat jij je leiden door wie of die jij in de smaak valt jij kunt dansen met elke man als geen ander kun jij glimlachen je glimlacht ieder die het zien wil in het bleke licht van de volle maan jij kunt lachen met iedere man als geen ander houd jij de hand van menig man tot verleidends…

Welk land, welk volk, op heel deez' aard, Heeft ooit een tweede Cats gebaard? Dat kon ons land alleen. Rust, dichter-pensionaris, warm In 't Hemelrijk, in Godes arm, Wiens naam gij altoos preest; De laatste Nederlander sterft, Eer Jacob Cats zijn glorie derft En Nederland zijn geest!…

MARSZEIL De wind in de zeilen Om Baltische granen Met Fisherman’s tranen Nog honderden mijlen Schrobben en dweilen Blakte, orkanen Schuim, oceanen En koortsachtig ijlen Dan iedere gedachte Aan huiselijke nachten Wegspoelen in kroegen Met willige wijven ‘t Verlangen verdrijven Om dan weer te zwoegen Het fluijtjen weer op Naar Cats…

"why are you worrying said the cat on my lap you should be writing poetry instead" in dubio zakte ik langzaam af naar de krolse krochten van mijn ziel.…

Vorsend aan - Besluit mij te Vertrouwen, en zegt Met potlood schets Ik en vul het Daarna aan met Ander materiaal En terwijl hij dit Aan mij vertelt Zie ik aan z'n ogen Dat zijn denkraam Elk denkbeeldig lijntje Op het tekenbord heeft uitgeteld N.a.v. workshop beeldende technieken van illustrator Marijke ten Cate…

Met wapperende haren, handen en zo meer, op en over het groene (Ten Cate?) gras, zonder ene jonge-heer. Geen twijfel mogelijk let op; voetbalvrouwen go to the WERELDTOP! Mailt (Opa) Louis naar onze Guus, blijf jij die voetballers maar verblijde, ik zie het licht! Ik train voortaan mooi die MEIDEN!!!! J DE GROOT, 27 juli 2009…

Als het visje leit gevangen Daar het nooit te voren lag, Straks zo krijgt’et groot verlangen, Om te wezen daar het plach; Maar een ander, afgedreven Van de Maas of van de Rijn, Komt ontrent de fuike zweven, En begeert’er in te zijn. Wie heeft vreemder ding gelezen? Nooit en is de mens gerust, Is’et niet een zeldzaam wezen? Niemand heeft’er…

Vrienden, het zijn nutte zaken Dat’er aan het dorre strand Staat een hoog, een vierig baken, Dat gehele nachten brandt. Want als iemand komt gevaren Midden uit de woeste zee Midden uit de stoute baren, ’t Wijst het schip een goede ree. Dit is recht het eigen wezen Van een vroom en achtbaar man Die ten Hemel-waarts gerezen, Voor een baken…

Als de most*, te nauw bedwongen, Lijdt en worstelt, lijdt en zucht, Zonder adem, zonder lucht, Zie, dan doet hij vreemde sprongen; Zie, dan riekt de ganse vloer Naar de dampen van de moer*: Alle banden, alle duigen, Die het vrij, het edel nat Hielden in het enge vat, Moeten wijken, moeten buigen Voor de krachten van de wijn, Hoe geweldig…

Gij wenst een echte Wijf, gij wenst te mogen trouwen, Gij wenst (gelijk het schijnt) uw huis te mogen bouwen, Gij wenst en anders niet. Maar lieve, zeg een reis, Wie trouwt’er in de droom of in een dom gepeis? Het vrijen eist verzoek. Geen Echo zal der kwelen Dan als haar iemand vergt, en dat met luider kelen; Wel, tijd dan aan het werk; want…

Indien je minnen wilt, en dat met korte zwieren, En stelt uw zinnen nooit op al te jonge dieren; Te licht, helaas, te licht, en dikmaal op een sprong, Wordt iemand daar gezeid: mijn dochter is te jong. Een rijper dient u best, daar vrij je veel geruster, Doch meest indien u lief nu krijgt een vlugge zuster: Groen fruit is wonder taai, ’t en wil…

Il n’y a que les premiers amours* Als van twee gepaarde schelpen D’ ene breekt, of wel verliest, Niemand zal u kunnen helpen ­ Hoe men zoekt, hoe nauw men kiest ­ Aan een, die met effen randen Juist op d’ ander passen zou. D’ oudste zijn de beste panden, Niet en gaat voor d’ eerste trouw; D’ eerste trouw, die leert het minnen, D’ eerste…

Het minnen is een zeldzaam spel, Het brengt de mensen in gekwel, het is een los en loze vond', het is een wezen zonder grond. Al wat men aan de vrijers raadt dat dunkt de jonkers enkel kwaad, doch wat hun afgeraden werd daarhenen wil hun grillig hert. En wat men zo een linker biedt, dat wil hij toch zijn leven niet; en wat hem niet gebeuren…

Als de slakke komt gekropen, Hier en ginder, door het huis, ’t Is al met haar slijm bedropen, Niet een kamer blijft er kuis; Maar de middel is te vinden Om het vuil, het lelijk ding, Op te schorsen, in te binden, Dat het niet te ver en ging: Men behoeft maar zout te krijgen Dat men op zijn leden strooit, Straks zo zal het neder zijgen, Als…

Dank hebt, o wijngaard, oude stam, dat ik een reis zo verre kwam Dat ik mijn eigen wortel had, En zoog voortaan mijn eigen nat. Nu wil ik naar een ander dal, Waar ik mijn eigen wezen zal. De vrijheid is te grote goed, De vrijheid is te wonder zoet: Wat hangt hij aan een ander man, Die van zijn eigen leven kan?…

Beziet, het moedig dier de Leeuwe staat gebonden, Omdat men zijne aard ten leste heeft gevonden: Ach! Sampson is gevat, omdat zijn machtig haar Werd, door een ontrouw wijf, zijn vijand openbaar. Wil iemand in der haast zijn vijand overwinnen, Die lere zijne grond en aangeboren zinnen. Want zo hij dat geheim ten volle weten kan, Daar is geen…

Waar dat de Maagdom ligt, ging Els haar voedster* vragen, De min* dacht, zeg ik 't niet, zij mocht daar van gewagen Aan Ritsaart, dat's een boef, die zou 't haar doen bescheid. Dies sprak zij, neem dees doos, hierin de Maagdom leyt, (In 't dooske zat een vink.) De min was nauw vertogen, De doos was op-gedaan, de vogel uitgevlogen…

Daar is een vis van ouds bekend, Die blijft niet in zijn element; Want als een visser, of zijn maat, Op deze vis uit vissen gaat, Zo neemt hij nooit een listig net, Hij neemt geen loze fuiken met, Maar zet een fakkel op de snuit Van zijn bedriegelijke schuit, En komt zo vletten op de stroom. Daar krijgt de vis een minne-droom; Want als hij…

Wanneer het ijzer gloeit te midden in de kolen, Bevochten van de vlam, en in het vuur verholen, Dan buigt het als een was, maar raakt ’t in het nat, Straks* heeft 't wederom zijn harde aard gevat*. Hoe dwee* is ons de ziel, wanneer gewisse* slagen Ons treffen aan de geest, of in de leden plagen! Wij leven naar de tucht zo lang de roede slaat…

Vrienden, het zijn nutte zaken Dat er aan het dorre strand Staat een hoog, een vurig baken, Dat gehele nachten brandt. Want als iemand komt gevaren Midden uit de woeste zee Midden uit de stoute baren, ’t Wijst het schip een goede ree. Dit is recht het eigen wezen Van een vroom en achtbaar man Die ten Hemel-waarts gerezen, Voor een baken…

De netten van de spin, die in de vensters hangen, En kunnen maar alleen de kleine muggen vangen: De wespe met de bij, en al wat hoger zweeft, Maakt dat het broze rag op hen geen vat en heeft. Wat kan een moedig hart zijn goede weg beletten? Al wat de wereld spint en zijn maar boze netten. En acht, o waarde ziel! en acht geen losse waan, De…

Laatst ging ik in de hof, daar schreef ik op een linde, Ik sneed in een pompoen de naam van mijn beminde; Het schrift was eerstmaal teer*, men zag daar anders niet Als dat het groen gewas beschreidde mijn verdriet: Maar als* ik naderhand hier weder kwam getreden, Toen stond ’t uitgepuild* al wat ik had gesneden; Dies* riep ik…

Lestmaal kwam ik in een veld, Waar een ieder was gesteld Tot een uitgelaten vreugd Naar de wijze van de jeugd; Jonge lieden van het land Zongen, sprongen hand aan hand: Ieder maakte groot geschal, Ieder was er even mal. Doch van allen was er een Met een krom en krepel been, Met een plompe, stompe voet, Die had veren op de hoed, Die was…

Het is geen klein vermaak, te zitten met een boekje Omtrent een groene laan, of in een eenzaam hoekje, Te lezen enig werk, dat onze ziele sticht, Of God een offer doen, met enig zoet gedicht. Dit zou het leven zijn, dat ik me zou verkiezen, Ik wou mijn eigen zelfs met zo te doen verliezen; Ja wens alzo te zijn, tot aan mijn leste reis Om, eer…