Netgedichten

netgedicht (nr. 59.871):

In rechte liefde

De engel sloot de ijzeren poort
Ik kon nog net naar binnen glippen
Mijn vrije geest, vormden mijn lippen
Geluidloos, maar hij keek verstoord

Eenmaal terug in ’t paradijs
Zat ik nog even na te hijgen
De slang begon mij dood te zwijgen
Hij was het waard geweest de prijs

Toch zou ik voortaan binnen blijven
Het was echt voor de laatste keer
Wel was ik een ervaring rijker

Ik zou die aanstonds gaan beschrijven
Een brandgans schonk mij al een veer
Een doornenkroon en kruishoutspijker

... Titel ex J. Cats Houwelick ...

Schrijver: Anneke Haasnoot, 27 mei 2016

annekehaasnoot

hotmail.com

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: liefde

Liefde

3.0 met 3 stemmen

141

Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:: Anneke Haasnoot
Datum:: 1 augustus 2016; Sankar Chatterjee, verbonden aan Texas Tech University denkt er nu uit te zijn. “Dit is waar we allemaal naar op zoek zijn geweest: de Heilige Graal binnen de wetenschap.”

Naam:: Anneke Haasnoot
Datum:: 1 augustus 2016; Kom nog even terug op je reactie. De mens zelf maakt inderdaad een hel van het paradijs. Zolang niet iedereen zich dat bewust is/wordt, blijft het 'aanmodderen'. Laatst hoorde ik een theorie die tot nadenken stemt. Wij zouden net als alle leven na de dood weer van diep uit de aarde te voorschijn komen. Daar zou het wonder/de oorsprong van het leven liggen. Het was het idee meen ik van een wetenschapper. Ik probeer het nog te achterhalen.

Naam:: Ton Hettema
Datum:: 30 juli 2016; Dank voor de duiding. De portee van het verhaal van Adam, Eva, de slang en de Engel is me na een halve eeuw nog steeds duister. Leven wij mensen niet nog steeds in het Aardse paradijs? En is het niet onze zelfbedachte 'kennis' (aanname) van goed en kwaad die ons (in de geest) uit het paradijs verdrijft? En die ons door zelfkastijding (vanwege door anderen bedachte moraal) met doornen kronen en spijkers van schuld en boete, door het leven doet gaan?

Naam:: Anneke Haasnoot
Datum:: 31 mei 2016; De vrouw verontschuldigt zich tegenover de engel door met haar lippen (komma achter geest!) de woorden te vormen dat haar vrije geest haar weer eens parten speelde en dat ze daarom een affaire had buiten het huwelijk met 'Adam'. Ze glipt toch weer het paradijs dat een huwelijk zijn kan binnen, maar is beschadigd. Een verhouding buiten de deur zogezegd, brengt in haar geval pijn. Vandaar de doornenkroon en de spijker van het kruishout voor altijd in haar hart en ziel. Ze zal ermee moeten dealen om er een gedicht van te maken.

Naam:: Ton Hettema
Datum:: 30 mei 2016; hierbij heb ik echt een gids nodig
ik kan deze raadselen van verwijzingen
niet vatten.
Is vormden in zin 3 niet vormde?
De context ontbreekt mij.

Geef je reactie op deze inzending: