Alle inzendingen over compositie

En wat is er met de compositie? De compositie is origineel. En de etsen van Gerrit en Japik zijn mooi in zwart wit verdeeld, gevoelig van lijn, hun droge naalden zijn als fluweel. En wat is er met de compositie? De compositie is origineel.…

En wat is er met de compositie? De compositie is origineel. En de etsen van Gerrit en Japik zijn mooi in zwart wit verdeeld, gevoelig van lijn, hun droge naalden zijn als fluweel. En wat is er met de compositie? De compositie is origineel.…

een kleurenpalet in het hemels onbereikbare, de wind drijft de wolken in dit constant veranderlijke doek, openbarend tegen de achtergrond blauw, naar ongekende vergezichten, van licht transparante sluiers naar donkergrijze massa's. en ik, ik ben slechts een stip, aan de grond genageld, kijkend naar dit atmosferisch wonder. want het…

Vergeet voor even de waaier wiens vlagen je horizon liet driften, het spiegelbeeld fluitspelend op herinneringen. Ik vorm je in de groei van nevelig licht dat valt in de stilte van een deuropening. Open je mond vol lach, luister naar mijn veelkleurig stem- geluid - dat beeld geeft aan je donkere omlijsting - en kus onze poëzie…

grijsheid is niet uit jouw gezicht te vegen toch blijven de denkrimpels intact ritmisch klap je in je handen onverstoorbaar alsof je nog daar bent, daar waar muziek nog muziek was men groot werd gebracht op de tonen der liefde nog schuilde onder moeders rokken, een spelend kind nog gewoon was, tezamen at aan grote tafels die netjes waren bedekt…

heb je de schoonheid van glas laten zien breekbaar fragiel blinkend en transparant als je ziel geleerd kleur en pigmenten te mengen in compositie warmte en hart tot leven te brengen mag ik je houwen uit het eeuwenoude graniet zal dit stuk rots jouw trotse leven ooit willen prijsgeven…

Zoekend naar de harmonie verborgen in de tijd tel ik een vierkwartsmaat vooraf beroer de wit en zwarte toetsen breng vanuit de chaos een melodie tevoorschijn die ik nog nooit gehoord heb…

oogopslag de ander totaal van stuk konden brengen door het subtiele samenspel waarvan jij als kunstenares de regie hebt met twee uitgangspunten waarvan basic en sprekend verbinden voor zichzelf spreken eigenlijk had jouw werk in de lijst der loftuigingen bovenaan moeten staan net als jouw regie over het lijn en kleurenspel in deze compositie…

De dove kei leeft in het presto van de negende. Verticale speren trillen - mogelijkheden en mythen - in de krater van het oor. Het moment in een Bachcomputer. Kolibri's in zeepbelhuid hangen roerloos in het brein. Parthogenese. Con- en destructief. Schelp en schroot. Hummingbirds. Brain-hovering. Plausible near realities. ---------------…

Er speelt een virtuoze tinteling Op de toetsen van mijn gestel Graag zou ik het vatten Maar het is overal en te snel Een prachtige compositie Met een ritme ongekend Afkomstig uit de hemel Waarin ik jou heb herkend…

Dirigeren is de juiste slag te slaan de juiste toon te zetten met de compositie met de uitvoerenden met jezelf met en voor het publiek met ieders ziel, zaligheid en kundigheid Dirigeren is elkander raken!…

van deze slopende ziekte fluister mij voel mijn genezende wil samen zoekend naar een compositie met helende noten…

een schaduw vooruitgeworpen op het licht besneeuwde pad in een compositie van teder wit en blauw krijgt het landschap iets kwetsbaars zoals op het delfts blauwe bord met het winterse tafereeltje van weleer…

Ravel herschreef Moussorgski's expositie Als een tentoonstelling van schilderijen Waarin zijn eígen klankkleur kon gedijen 't Werd een pinacotheek als compositie Van Promenades langs de Tuilerieën, Door Catacomben en de Poort van Kiev…

mijn ingesnoerde leest kon je niet verleiden mijn snaren vaker te beroeren gespannen wachtte ik op jouw vaardige vingers maar jij bespeelde liever háár g-sleutel in een zinderende apotheose fiedel ik haar mijn compositie uit ik laat me niet kisten als tweede viool…

zingen voor mij een liedje van jouw eenzaamheid zingen voor mij een liedje van jouw verlangen al ben je ook de noten kwijt al kruipt de melodie nauwelijks door de regen van de liefd-lies leg uw wenen hart naar mijn eigen compositie het neurien hetzelfde beklagen deun…

Gulzig drink ik van de stilte. Contrasterende tinten staren mij aan, waanzin in de meervoudige betekenis van het woord. Ik waan mij in een netwerk van zorgvuldig gecomponeerde buigingen en strekkingen. Stelselmatig poog ik concentratie te verheerlijken. Gevoelens beneden het vriespunt, doch hittebestendig. Hijgend…

Arthimeo, Arthimeo, laat ons gaan Beëlzebub is een duivel uit de cirkel van het rondgemaaide graan dansend in een gloeiende spiraal vlamt hij het vuur aan de schenen vloekt en spuugt withete taal Arthimeo, Arthimeo, laat ons gaan Beëlzebub is een duivel uit de cirkel van het dolgedraaide graan weer zal hij onzichtbaar landen het vuur van…

om een gedicht te schrijven over weemoed en duisternis ben ik naar de Harz gegaan doch wat opviel waren de kleuren naar weemoed heb ik vergeefs gezocht en bij duister stak ik in de avond gewoon even een kaarsje op...…

Haar compositie is als een ruig landschap; woeste schoonheid, adembenemend mooi! Ruige stilte is haar beloning!…

En wat heb ik nodig als kijker, tranen in mijn ogen door de ontroering van een twee-eenheid, gepassioneerd bewegend in alle toonaarden van de compositie!…

Hij schreef het voorwoord: zij lag stil, haar ogen keken hem voorbij, gebroken licht zonder menselijke activiteit; toch lag ze ijselijk mooi; ver te zoeken vers van onalledaagsheid, een compositie met flarden eigenzinnigheid.…

- Over Adagio voor piano, KV 540 - Geen licht, geen uitzicht meer. Muren. Muren die niet wijken. Een hemel die zwijgt. Ooit een weg, honderd wegen naar het licht - alles loopt dood. Wat ooit bevrijdde, heelde, verzoende - krachteloos. En maar roepen, zoeken, en maar strelen, beuken, wanhopig, tegen beter weten in blijven…

Het knoestig gerucht van takken binnen de hoge spiegel, in de korte zon de schaarse, grintloze stappen de parketvloer het kille stof het potlood de dag die hij vol potloodstrepen trekt ---------------------- uit: 'Uithoek', 1991.…

Waar een manneke groot in kan zijn: de geschreven noten,zijn muziek en klein blijven in zijn toelichtende woorden: "niet vergelijken, wel spiritueel, niet liturgisch, wel ritueel" slacht, smoort elke emotionaliteit van de toehoorder z'n eigenheid te vinden in deze moderne vorm op oervormen van de klassieke diener Bach recensiegedicht…

Langzaam groeit in mij de ander die in niets op mij lijkt en toch alles in zich heeft van mij die hem baren moet dan rijst het doek dat me scheidt van mijn tijd die nu gekomen is de zaal opent zich veelvuldig gespiegeld vlees en bloed even is het alles stilte wachtend op het eerste woord dat het schouwtoneel de wereld tot leven…

Pas na zijn laatste compositie mag het licht weer langzaam aan.…

Zoals een geïnterpreteerde compositie. Ik omring jou als jouw dynamische parfum. Welke expeditie biedt ons synchronie?…

De voet van de toren steekt diep in de mythe. De spits prikte ooit in het vlies van de hemel. Er lekt nog wat licht uit het gaatje De treurwilg verbeeldt zich fontein. Zij heeft meer weg van een paard. Er slapen doden onder haar manen. Hier woont de man met de schaar, hij knipt de wereld in stukken en lijmt haar. In zijn domein bevraagt…

laat ik mij ooit nog door hekken bekeren of laat ik kaders wijken, omarm ik hier lucht zoals ik toen loze orde in ongewis liet verkeren een eindeloos moment onderwierp aan tijdige tucht…