Alle inzendingen over dicht bij mezelf

om dicht bij mezelf te blijven heb ik de kloof gedicht de kamers van mijn hart gevuld met warmte en mezelf welkom geheten getracht mijn woorden toegankelijk te maken voor andere ogen kortom ik heb een nieuw gedicht geschreven in louter zuinige woorden…

Wie ik was Ben ik stil aan Vergeten Wie ik ben Weet ik al Helemaal niet meer Altijd zo dicht Bij mezelf gebleven En elkaar toch Uit het oog Verloren - Slechts één regel Nog vat alles samen: Ik besta, wij bestaan…

ik heb in mijn leven nooit echte vleugels gekregen wilde het aardse ontstijgen om elders dicht bij mezelf te blijven ver weg van de heersende meerderheid met hun democratisch gelijk gelukkig kan ik ontkomen aan hun dwingende macht met mijn geesteskracht waarin ik leef en lach in de vrijheid van mijn zelfgekozen dromen geketend…

Dicht bij mezelf.…

Diep in mezelf heb ik vrede gevonden zonder symbolen van verre gezonden langs lange lijnen van leugens gehouwen uit vette woorden tot bijbels gebrouwen. Dicht bij mezelf heb ik liefde ervaren weg van die stenen, groteske gebaren in zachte, warme soms droevige ogen vér van die keiharde preekstoelbetogen.…

op mezelf binnenshuis "uitzichtloos" het leven van vandaag zachtjes zingend op weg…

Mistig en kil Ik ben wakker en zo helder Scherp is nu mijn geest Gedachten zet ik op een rij Dat is lang niet zo geweest Ik kom nu dicht bij mezelf Voel hoe ver ik ben gegaan Grenzen verloren in liefde Mezelf zoveel tekort gedaan Het is tijd om te beseffen Dat je mij niets meer kan geven Wachten heeft geen zin meer Jij hebt nu je eigen…

twijfels passeren gelijk de wind ik dicht er mezelf een vers van een nieuwe morgen ruimte, kansen en zomerzin maar weet, de herfst staat in de wacht er komt een slapeloze nacht waarin ik geen antwoord vind enkel muizenissen……

Heer, vergeef me mijn dorst naar het leven op momenten dat ik meer wilde dan U mij had gegeven.…

-ik vroeg aan mijn droom waar hij van droomde en hij antwoordde “dat jij mij nooit verliest”- vergeef me mijn waarheid wanneer ik je naam dicht bij mezelf houd ik, die nooit in het geluk geloofd heb of in de kleine beweging van een golf volgestopt met zout met zwermen vogels op de vlucht die nooit meer waren dan een vage…

Het is mijn droom der dromen. Een eigen woning voor mij alleen waarin ik mag wonen. Het werd en is geregeld, op aarde als in de hemel. Het is mijn verdienste na vluchtelinge voor eeuwen almaar voortvluchtig te zijn geweest. Het is, waar ál het kwade, wat donker duister was en scheen... door mijn goede inborst gezuiverd gaat worden! Hier…

Ik dicht mezelf niet zoveel toe ik dicht je liever bij me. Als al mijn letters kussen waren niet één viel doelloos op de grond. Ik gaf je ook mijn laatste letter mijn laatste letter op je mond.…

je, Ga door het licht, Er valt een ster uit mijn droom Ik ben stil, Sluit mijn ogen, Er valt een blaadje van de boom Ik voel je, Zwijg de woorden, Er valt een streling uit mijn mond Ik ben blij, Keer naar de zon, Er valt een traan op de grond Ik mis je In de stilte van de sterren In het zacht gekleurde licht Ik mis je … in mezelf…

als ik voor de spiegel sta dan zie ik iemand die ik niet ken maar als ik dan naar buiten ga dan weet ik weer wie ik ben daar zijn mijn vrienden ze geven mij een goed gevoel zij kunnen het beste in mij vinden en weten altijd wat ik bedoel en als ik dan kijk in de spiegel dan zie ik mezelf nee ik hoef niet meer te liegen ik weet weer wie…

Ik weet het niet Ik zoek, in de duisternis van mijn weten Vind ik van alles Behalve mezelf Wie ben ik? Vraag ik elke dag opnieuw Staand voor de spiegel kijk ik mezelf in de ogen Maar ik zie niets Blind Je kent me niet Niemand kent me Een masker klemt Mijn hart doet pijn Breekt elke dag Wie ben ik? Niemand……

is dit dan het beste Op papier Niemand die me kan helpen Me kan troosten Behalve ikzelf Moet ik het daar dan mee doen Met mezelf Ik wil niet zo sterk zijn Ik wil dat iemand me omarmt Voor me zorgt Me beschermt Nog nooit was ik zo alleen Ondanks vrienden om me heen Wat moet ik met mezelf…

… ik wil leven beweging … iets doen veranderen … (sta) open niet storen, ik ben even in mezelf waarom haast toekomst is nu ga tegen de tijd in waar is onze menselijkheid…

Maar ik wil vooral mezelf zijn met jou.…

stellige scribenten fervente columnisten vervelende communisten soldaten in tenten presentatoren die alleen zichzelf horen tanks aan het front jeuk aan mijn kont ik ben even mezelf aan het beleven…

van zich horen ik weet het wel ik heb je wel gehoord het liefst houd ik mijn handen over mijn oren mijn handen voor mijn gezicht dan moet ik er niet naar kijken en toch houdt niets of niemand mij tegen - of het nu stappend of zittend is- verder te leven het dwingt mij mijn innerlijke rijkdom uit te breiden en verder te graven in mezelf…

Maar wat ik beter kan dan ieder ander is mezelf zijn. Uiteindelijk is dat alles wat je kan doen, toch? Goed werk doen door dat te doen. Goed werk doen door mezelf te zijn, jezelf te zijn. Dat is werkelijk alles wat ik van mezelf vraag.…

Als ik thuis ben neem ik plaats in mezelf en zoek daarvoor mijn mooiste plekje waarin ik heerlijk onderuit lig zo is thuis zijn dalen en landen in mezelf, is er geen ander en geen andere tijd.…

Ik ben soms een beetje blij Dat ben ik Niet jij Ik vind dat heerlijk Eerlijk Lekker mezelf bezig houden Lekker mezelf vertrouwen Op me eigen kan ik zeker bouwen…

niet dat ik iets zie of hoor, ik kan niets zeggen toon geen emotie…

ik ben op bezoek woorden worden niet gewisseld alleen gedachten…

het hoofd boordevol 'k vind de juiste woorden niet verdriet eist zijn tol pijn blijft binnenshuis gevoel zit opgeborgen veilig in de kluis…

loslaten opkomend afgaand langs de vloedlijn mee met de getijden wegebben gevoelens pijn verdriet komen en gaan drijven mee naar zee loslaten…

ik houd mijn hoofd boven water watertrappelen blijven drijven ik voel me langzaamaan verstijven ik houd mijn hoofd boven water blijf kouwelijk op mijn plaats ik probeer nog ben al veel te moe ik houd mijn hoofd boven water voel het leven langzaam glijden watertrappelen blijven drijven --------------------------------- (dichtvorm : rondeel…

kleine witte kiezelstenen zo zorgvuldig neergelegd bloemenkransen zijn verdwenen verstomd de woorden hier gezegd boeketje rode rozen enigszins verregend veel te vroeg verlept tonen de liefde van je gezin voor wie je trouw gezorgd hebt bladeren dwarrelen naar beneden bruin en geel dekken je teder toe verbloemen hoe je hebt geleden rust…

flikkerende sterren zie ik als ik mijn ogen sluit wriemelende vlekken dansen alle kanten uit priemende pijnen pesten mijn kloppende kop stenen stapelen stevig zich daarbovenop zoveel zware vrachten til ik met mij mee van alles om mij heen zie ik er minstens twee een wankelend evenwicht dwingt tot stoppen mijn mankerende maag kan niets verkroppen…