Alle inzendingen over die je bewandelt

Liefde is een heldentocht en een held bewandelt een edel maar moeilijk pad…

Liefde is een heldentocht en een held bewandelt een edel maar moeilijk pad.…

jouw vaagheid betekent niet dat je ondoordringbaar bent zolang je met gepaste tred de paden bewandelt geeft zij zich langzaam bloot…

jouw vaagheid betekent niet dat je ondoordringbaar bent zolang je met gepaste tred de paden bewandelt geeft zij zich langzaam bloot…

Ieder mens bewandelt zijn eigen gedachten, naar een weg die door God is bedacht.…

Ik slenter speels door de wereld van mijn gedachten in een veld van duizelingwekkende herinneringen opgeborgen in mijn sarcofaag van stormende beelden , om te ontwaken in de ochtend van een nieuw leven gestreeld door de vroege dageraad die mijn huid bewandelt...…

Hij bewandelt de gulden middenweg en er is nauwelijks tot geen sprake van pech. Genot is wat zegeviert, terwijl alles in en om hem heen welig tiert...…

elke ochtend de weg die iedereen bewandelt naar het dorpse plein een markt te bevolken voor de inwendige mens voor het uur van de haan het beest geslacht en gepluimd met de nodige groene vulling genieten van het goede leven een mens onder de dieren neemt wat hij maar wil zonder rekenschap voor wat dan ook de wereld een uitgedoofde vulkaan…

Jij hebt je afspraak met God jij bewandelt paden die voor mij ontoegankelijk zijn. Jij, mijn mooie stille jongen hoe mensen ook kunnen leven teruggetrokken, traag zoekend in harmonie met jezelf toegankelijk voor de Zuidenwind onbereikbaar voor de Noordenwind.…

Hij bewandelt het pad van het slachtoffer, de zelfverklaarde regenwormentrapper.…

Een heldere gloed omlijnt zijn gezicht Geaccentueerd worden zijn ogen door zijn lieflijke blik Bemint door ieder ander blijft hij waardig in zijn persoon Keert de rug naar arrogantie met een stralende lach Als een rustige golf bewandelt hij het leven Soms wat schuw laat hij de wereld tot hem komen Behandelt hij een ieder vol liefde en respect…

wil geven en zo volkomenheid schenken ik word door onbaatzuchtige passie gedreven wil jou met een pauwenstaart zwaaiend in mijn richting wenken waar ik het pad alvast met rozenblaadjes heb gestreeld opdat je vrijelijk voort kan schrijden en gratie wordt toebedeeld om omzichtig tot rijkdom te leiden toch geraakt nog eer je die weg bewandelt…

men moe is bedroefd, be-roerd is Het oog opent bij een stille trom Aan de koningslach herkent men bewaarkracht Want één zijn is niet alleen zijn is in een cirkel wonen van wit licht Wanneer de tijd vraagt om gulden tranen beperkt te dragen dan opent zich, versterkt en lovert zich een nieuwe zin En zoals de mier een bladnerf bewandelt…

Het pad wat je in deze tijd bewandelt is niet duidelijk, best wel vaag. Maar blijf wel lopen op het rechte pad, dat is van mij aan jou de vraag. De levenslessen die je hierdoor mee krijgt zullen je rijpen als volwaardig mens. Als buitenstaander zie ik je nu lijden, ik wil je helpen, dat is mijn wens.…

zwevende hitte klinkt het zachte ritselen van een krant Erachter glimt in de brandende zon een met waterparels bedekte bronsbruine huid Ze heeft bijna alles behalve de krant uit In het zand schuilen de speelse vingers van haar hand, die als een jonge loopse hond met vijf pootjes hunkerend in haar duinen springt en haar gang bewandelt…

O, wandelaar die zijn eigen pad bewandelt, zonder zoeken, zonder zien, is al verder dan de angst, de weg heeft hem verlaten. Beter is het antwoord van de echo dan de lokroep van een verre reiger, want de echo heeft allang gehoord, de vraag die nooit werd gesteld, zoals een blad de wind kent voor hij waait.…

Zijn eigen weg bewandelt hij al die tijd. Ten koste van mij zonder spijt. Alles doet hij voor anderen. Maar voor mij wil hij niet veranderen. Het hoeft niet zijn karakter te zijn. Daar hou ik juist van, zijn karakter is fijn. Maar zijn manier van doen en laten Ben ik naar verloop van tijd gaan haten. Anderen gaan altijd voor.…

Met haar gekleurde wangen slentert zij langs afgevallen bladeren Kastanjebruine ogen kijken mij vol vertrouwen aan Door lege takken ziet zij grijze luchten ’t weerhoudt haar niet om de zon te voelen Doorlopend wikkend en wegend maar zelf vederlicht bewandelt zij haar levenspad om onbaatzuchtig haar medemens de schouder toe te wenden Haar ranke…

Want het is ~Wereld Fetishdag~ geen mens kijkt er van op als u de straat bewandelt met een G-string om uw kop.…

Deze bos astrale bloemen is beslist voor jou, want ook mijn ziel bewandelt soms eens vreemde paden, spontaan, niet doordacht en niet volgens de boeken. Misschien dat ik dan nog meer van je hou.…

Op het doosje een berglandschap een houten huis rook uit de schoorsteen en op de voorgrond een man die een pad bewandelt naar ons toe. Mijn broer bespeelde The Echo Harp La Paloma of schoot met het pistool wanneer hij niet tekende, schaakte, las of al het andere waar hij goed in was.…

Kon ik maar de weg zijn die jij bewandelt, het pad dat jij beleeft zodat het zand onder je voeten je kan dragen en elke stap die je zet goed voor je is je het dan ook bewust wel weet. Maar ik ben de weg niet ... je wilt ook de richting niet vragen. Ben ik jaloers op de paden die jij betreedt?…

Kijk, mijn tranende ogen huilen lieve kleine woordjes die jouw lichaam zullen bestrooien met juweel van een regen Een rivier is ontstaan, doorkruist mijn wangen, bewandelt wegen en glijdt langs je huid om uiteindelijk haar bestemming te bereiken: jouw hart.…

Kijk, mijn tranende ogen huilen lieve kleine woordjes die jouw lichaam zullen bestrooien met juweel van een regen Een rivier is ontstaan, doorkruist mijn wangen, bewandelt wegen en glijdt langs je huid om uiteindelijk haar bestemming te bereiken: jouw hart.…

Het leven kan me nog genoeg schenken, maar geluk zit niet op een grote kluit. 2004 De paden die je in het leven bewandelt zijn vol met mensen zoals jij en ik. Afhankelijk is hoe je ze behandelt, want dat geeft uiteidelijk die klik. De vrienden komen en gaan soms weer, de schaarse echte vrienden zullen blijven.…

Mijn voetspoor in het zand is de weg die ik bewandel met angst te verliezen zonder het lef te kiezen en het slaan van wonden ik zoek jouw hand slechts een streling is genoeg die angst te overwinnen…

Hij roept me Ik kom dichterbij Een warm gevoel Met elke stap Ik voel het in de stroming Elke herinnering gaat langs me Als de zachte lentewind Die grassprietjes doet kietelen aan je kuiten De stroming wordt sterker Ik word zwakker Hij kijkt naar me Ik ga steeds langzamer Grote stappen zettende, met zware benen Als beton word ik naar benden…

Mijn Firefox is Goddank gere-set Voordat ik dit had uitgevogeld kon ik Niks zien door al die pop-ups van Softonic Zo door en door vervuild is internet We haalden binnen waar we nooit om vroegen Het tegengif is een modern genoegen…

Als twee lieve ogen vragen: Help mij, want ik heb zo'n pijn Mag je dan, omdat je voelt dit is het einde, Egoïstisch zijn? Als je bij de dierenarts hoort: Dit komt nooit meer goed En hij krijgt steeds meer pijn Mag je dan, omdat je hem niet kan missen, Egoïstisch zijn? Als die twee trouwe ogen zich sluiten, voorgoed En je zonder hem naar…

Als je s’ avonds weemoedig nog naar buiten gaat, en In de stilte naar de maan omringd door sterren staart. Is er altijd wel iemand die jouw gedachten raakt, dit moment tot een hele intieme ervaring maakt. Zeker wanneer de wind een beetje waait, het dan voelt alsof die iemand zachtjes over je rug heen aait. Wil je het liefst de ogen even sluiten…