Alle inzendingen over doodkist

De onafhankelijke geest gelauwerd en geprezen wordt in stilte gevreesd als gevaar voor de vrede Nagel aan de doodkist die geweten heet ---------------------------------------------------------------- uit: 'Zout', kwartaaluitgave KPMG december 2005…

De krans van roos en leliekelken, Gevlochten voor uw bruine vlecht, Werd op uw doodkist neergelegd, En zal verwelken. Gij zelv’, die neerligt in dit stof, Aan worm en made prijsgegeven, Verwelkte bloem van onze hof! Gij zult herleven.…

. - Laat, diep uit je hart vandaan, In de roereloze mist Langzaam 't vaandel opengaan Op die donkere doodkist: - Daar hangt het hoopvol over 't treurige water! Daar heeft het heel zijn kleuren-lachende schater- Opengestrooid - 't Dooit! Gebogen gaan ze over de brug. - Waarom zijn die gestalten zo stug In hun triestig verdriet -.…

De kamernood kan bijna in de doodkist Door zeecontainers, door het AZC (Zo goed als leeg na Balkenende II) En woningcorporaties van de Quote-list Met stip gezakt richt ook de koningin Op Huis ten Bosch studentenkamers in ------------------------------------------------------------ - Diverse plannen ter bestrijding van kamernood onder studenten…

Op zich geen grond voor nostalgie - zo ging het vroeg of laat met allen - maar het is vreemd nu ik de smalle doodkist in deze aula zie.…

en wellicht is het hout al gezaagd, Waaruit men uw doodkist zal maken!...…

De gehate Witte Potvis laat het schip Pequod van zijn belagers zinken iedereen verdrinkt alleen Ismaël redt zich klimt in een drijvende doodkist glijdt dagen en nachten over slokgrage golven niets dan zout water mag hem tot voedsel dienen haaien komen aangezwommen hun bloeddorstige kaken gaan begerend van elkaar de ranke kist dreigt…

Doodkist werd besteld, gemeten, afgebiesd met plint en lat. die, met zillever besmeten, krap, fataal en poenig zat. Zeven bidders wiegewankten in d'r grafgezanten vlijt met de kostbaar ingeplankte vieze dikke dooiigheid. Van de traphal naar de wagen, van de wagen naar het graf ...…

tot ik de doodkist van iemand word. en draag wat ik nooit los kon laten.…

" De moed zinkt weg; de knieën knikken En de ogen breken op de stond Waar, van de draagbaar afgeschoven, De doodkist neerdaalt in de grond. O 't dof gebons der vallende aarde, Weerschokkend in het broos gemoed!... O 't hooploos huilen van de kleinen, Dat aller tranen vloeien doet!...…