Alle inzendingen over drenkelinge

Zij bewaart haar kalmte en buigt zich over de drenkeling, doordrenkte lompen. Haar stem blijft echoloos hangen. Knarsend klinkt zijn dank in vele talen.…

Zij bewaart haar kalmte en buigt zich over de drenkeling, doordrenkte lompen. Haar stem blijft echoloos hangen. Knarsend klinkt zijn dank in vele talen.…

waar de liefde strandt ontbeert droevig drenkeling rede en verstand…

Zo de donkerkoele bruisende branding stroomt over een sneeuwwit strand hunker ik de gloeiende zon te vloeien tot een zwak scharlaken schemerlicht Ik verlang de lucht zinderend haar krekelgeluiden te mengen met het steevast bulderen van gepassioneerde kleurenpracht als peluw van de nacht zodat ik mijn schaduw kan rusten alleen gelaten…

het schuim op mijn lippen is zee het zout op mijn huid zijn tranen haar ogen de oceanen waarin ik langzaam verdrink het haar in beweging is duin de wind om mij heen haar adem de afstand nog slechts één vadem waarin ik telkens verdwaal haar lichaam in ruste is strand de hand uitgestrekt een baken die hartstocht weer doet ontwaken…

Het erbarmen smeekt de wereld nu ten einde. Als alles anders zal zijn blijft weer dezelfde hoop. Jezus wil nog wel roepen maar God is al verdronken in een kil wiel bij Leerdam vlakbij mijn vaders dood. Ik heb altijd het gevoel dat ik toeschouwer ben niet redden kan uit angst hier zelf te zullen sterven.…

Uitgekotst door golven was jij het strand waar ik aanspoelde voelde de warmte waar op ik lag aanvaarde de dag een naam geboren sporen getrokken in het natte zand.…

Ik was aan boord op je schip Geweldige koersen gevaren Maar opeens had je besloten Om me achter te laten Ik dreef op zee Bedwelmend in je golven Tranen niet zichtbaar Door zeewater bedolven Al happend naar adem Spoelde ik aan op land Jij was de horizon al voorbij Al in een andere haven gestrand…

Wie zo ernstig is beschadigd kan het litteken weerspreken slechts door falen en gebreken is de dichter begenadigd wie van woorden is verzadigd mag de blinde vlekken lezen want door vragen, stom gerezen is de dichter begenadigd wie zich tot drenkeling verwaardigt beschouwt het leven als een stunt als water naar het laagste punt is de dichter…

Vanmorgen vroeg werd je gevonden door wandelaars langs de zee. Er is een einde gekomen aan een zoektocht. Het is zeer verdrietig als je zo jong bent en het leven moet laten. De zee is prachtig maar zo sterk daar is geen mens tegen opgewassen. De zee heeft jou tot zich genomen, het is helaas waarheid geworden.... Ouders,familieleden…

Als drenkeling weet ik mij in haar ban, waart zij als schip rond in mijn hersenpan: redding gehuld in nevels van de dag.…

misschien ben ik morgen alweer te oud, mijn dorst zijn golven die onderhuids wegrollen op de kiezels van het libido, open zenuwcellen van een gewond dier dat voor een streling strijdt, want als je mij niet toestaat, die wens na te komen die de dood mij geeft in de zelfgekozen tijd, om in jouw bloedbaan te stromen, waarin ik mijzelf als drenkeling…

Met het water Tot aan de lippen Of zelfs daarboven Door tegenspoed Of ongeluk Bleef ik In mezelf geloven Niets of niemand Kon mij breken Maakte dat stuk Leven Op het randje Of zelfs daar overheen Ik was het gewoon Zo aan gewend Als een tweede natuur Op den duur Niets anders Zo gekend Om hulp vragen Is zo moeilijk Dat doe je…

Beeld van een dood blond jongetje aangespoeld op 'n Canadees strand duwt mijn hart in m'n keel het staat voor 't drama van de Titanic Dorpelingen ontfermen zich over hem begraven hem, onderhouden zijn graf Niemand meldt zich, niemand treurt om hem alsof het kind nooit heeft bestaan Zijn beschrijving past bij mijn zoon ik verzink in 't leed…

Je geur prikkelt mijn zinnen je stem streelt mijn gehoor je handen tintelen op mijn huid ik verdrink in je ogen heb je voor deze drenkeling een reddingsboei misschien?…

Roep mij en ik hoor je, schreeuw om mij ik geef mijn hand, ik zal je altijd redden als een drenkeling optrekken van de waterkant maar roep mij, zodat ik weet, dat je mijn bestaan erkent. Ik hoor je altijd!…

De man zag enkel vogels en geen mensen, Omdat er ook geen straatnaambordje hing, Wist hij niet waar hij was, de drenkeling, Maar wat had hij op zo ’n moment te wensen? Hij is gered en veilig op het strand, Het zal hem worst zijn waar hij is beland.…

op het scherpst van de taal sneuvelen woorden als bij een schipbreuk de dichter als drenkeling klampt zich vast aan lettergrepen in luttele zinnen vangt hij een versje voor eigen gebruik hij spreekt het zachtjes uit en het blijkt nog goed voor een glimlach…

de dichter als drenkeling klampt zich vast aan lettergrepen in luttele zinnen vangt hij een versje voor eigen gebruik hij spreekt het zachtjes uit en het blijkt ook nog goed voor een glimlach…

Op de grens van lucht en water, ontbindt zich de drenkeling. Ooit een mens vol diep verlangen, is hij nu een chemisch ding. Onbetreedbaar trekt de wereld waar hij wandelde voorbij. Als hij langs komt, vraag hem dan of hij Daisy heeft gezien.…

Niet als de dronkaard; als je drenkeling. Niet als de viller; als je levend gevilde. Niet als de bezitter; als een bezetene zal ik je liefhebben en vluchten, lieveling. ---------------------------------------------- uit: 'klacht van een grootgrondbezitter & 20 andere gedichten', 1985.…

En voor zo’n lange noodkreet is weerklonken Ben je als drenkeling allang verdronken.…

ik houd mijn hoofd boven water watertrappelen blijven drijven ik voel me langzaamaan verstijven ik houd mijn hoofd boven water blijf kouwelijk op mijn plaats ik probeer nog ben al veel te moe ik houd mijn hoofd boven water voel het leven langzaam glijden watertrappelen blijven drijven --------------------------------- (dichtvorm : rondeel…

De vrouw viel geheel onverwacht in een bocht van d'r fiets in de gracht. Het bleek 'r ongunstig te stemmen. Aan wal stond een kerel. Hij wilde graag weten, waarom ze zo gilde. Ze antwoordde: 'Ik kan niet zwemmen!' 'Ik óók niet,' verklaarde de vent. 'Kalmeer toch en wees zo attent om goed op m'n woorden te letten. Het feit, dat ikzelf tot…

In halfslaap deinde een zee mijn kamer binnen (de vierde wand ontbrak) in iedere golf hield zich een mens verborgen, die pas in de branding zijn hand opstak. Red mij! Ik wist precies wie het waren, hun namen gladgeslepen door het vergeten (elk verdriet droogt zijn eigen tranen); jaren hadden zij in het gelid van hun leven gelopen tot zij hier…

In een onrijpe kleur rust de oceaan uit van eerdere onstuimigheid de spiegel draagt het vlot vol geelgehelmde schipbreukelingen door de draaikolk van emoties zijn ze tegen de wand geplakt ze dagdromen - nachtenlang - van onbereikbare stranden alleen mijn ingehouden adem stuwt ze voort met meeuwen als loodsen naar reddende ogen elke…

De dronken drenkeling Krijgt kennis aan haar zoon, lalt: Lieveling! Tot er iets bewolkt en zij begint te gapen Zij leeft genoeg om wakende weer in te slapen.…

Zo traag de nacht verschuift naar avond zonder morgen laag voor laag lijkt leven dood in eenzaamheid waar tijd gehavend door het stormend zijn als drenkeling verloren lijdzaam in vergeten drijft maar toch… hij blijft en ik grijp me aan zijn flarden vast vlecht ze tezamen tot een beeld dat was als vlucht…

drenkeling naakt zonder vinnen en schubben, filter de woorden met de kieuwen, om het zuurstofrijke vocabulaire uitzicht te vernieuwen. elders, een landschap al weet ik niet waar dat ligt als ik het rijmen kan met de mond en ogen dicht.…

The Last Ship slaat niet aan bij fans van Sting Maar musicalfans willen wat vertrouwd is Waardoor het scheepje bijna wrakkig hout is En Sting, als maker, haast 'n drenkeling Publiek, dat aan tragedie zeer gehecht is Geeft nimmer thuis als de Titanic echt is…