Drenkeling*
Als de blik van haar ogen de weerslag
vormt van haar ziel, wat heerlijk is het dan
dat ik in deze draaikolk opgaan kan
en sprakeloos de woorden spreken mag
ondersteboven te zijn van haar lach.
Als drenkeling weet ik mij in haar ban,
waart zij als schip rond in mijn hersenpan:
redding gehuld in nevels van de dag.
Gaat zij nu onverwacht snel overstag
en ben ik vol van haar mysticiteit,
nodig is dat zij mij haar koers zien laat
en, niet meer door verlegenheid van slag,
met bakens van gemeenschappelijkheid
toont dat één vaarweg van liefde bestaat.
Inzender: Frank van Hassel, 27 maart 2012
Geplaatst in de categorie: liefde