Alle inzendingen over dronk

Het begon met een glazen plafond daarna kwam het hek van de dam Toen vloog het behang klapwiekend door de gang gevolgd door de deurmat met in zijn kielzog het bubbelbad Oja, er was ook een versnellingspook maar wat die daar deed … vraag het aan ’t tafelkleed Misschien heeft hij ook gezien wie of wat nou iets teveel gedronken had…

Ben in de drank verdronken, proef de smaak niet meer voel me diep gezonken pak altijd die drank maar weer... De geur ruik ik ook niet meer, zoveel heb ik geroken waarom heb ik mezelf alweer In die drank gestoken? Mijn benen worden zwaar, ze tillen mijn gewicht niet meer ik loop van hier naar daar en val uiteindelijk neer...…

verward tik ik op vingers poeslief ligt toch wel op mij gedurende de nacht de alcohol vervliegt goedemorgen, poezenkind ik ben wakker, koffie met suiker en melk vandaag vraagt om een dronken (3)…

zoooo dronken dronken dronken dronk als dronken maar kan zijn je zuipt je lam en zuipt je klem zo zat je maar kunt zijn en waggelt waggelt waggelt wacht er iemand op je thuis dan zwalk je zwalkje zwalk je zwalk je `s avonds dol naar huis zoooo dronken dronken dronken dronk als dronken maar kan zijn je zuipt je lam en zuipt je klem al…

Sorry ik ben dronken, van liefde, geschonken door jou. Stop nooit meer met schenken, ik wil geen kater meer nou.…

Een dorstige man in de tropen Zou in een groot vat zijn gekropen Dat zat eerst vol wijn Maar zou nu leeg zijn Ik weet niet, maar 't klinkt wel bezopen…

De avond drinkt volle wijn teveel knielt zijn ogen rood dempt de pijn verdraagt geen felle hangt gordijnen over vergeet haar beweging vergiftigd wordt denken badineert heldere taal de dronken man de wrede nanacht…

Een draaikolk Trekt me onverbiddelijk omlaag Draaiend en draaiend Rond en rond Weerstand bieden is zinloos Zoet water in m’n mond Sneller en sneller Omlaag en omlaag ‘k Zie ’t oppervlak verdwijnen En alles wordt snel vaag Totdat ik, dronken en hulpeloos, Maar eindeloos gelukkig verdrink In de prachtige poelen van haar ogen…

Mijn nevelige toestand niet te wijten aan alcohol, door hooikoorts loopt mijn neus zo vol dat een waterige blik, mijn zicht vertroebelt.…

onzeker zoeken, de jeugd in een notendop pinda's pellen en zoete Spaanse wijn, de vloer kraakte het maakte niet uit of het smaakte, naar meer, dat dan weer wel wat over blijft is de terugblik, halve liters…

Een oude vrouw uit Nieuwegein, was vaak dronken door de wijn. Ging dagelijks naar de kroeg, maar niemand die haar vroeg of ze lopend was of met de trein.…

Weifelend staat de tijd stil dronken van wat was....!…

mijn werkelijkheid mijn eigenheid mijn ik, mijn zijn, mijn leven zij willen mijn werkelijkheid niet kennen dus pak ik veel alcoholische dranken omdat ik heel heel dronken wil zijn!…

Waar eindigt het als ik me dronken voer aan jouw lippen. Haveloos bezwijkend. Jou heb ik bemind gevraagd en zelfs toen was het antwoord kort. Ver weg uit het zicht begroef ik een droom. Woorden huilen zich los scheuren mijn lichaam open. Wanneer is liefde eindeloos vroeg je. Ik wist het antwoord maar stierf opnieuw.…

Dronken dat ik was dacht ik aan haar Dat ik niet dronken was Wilde haar vertellen Dat ik niet dronken was Dronken dat ik was.…

Dronken van liefde Dronken van vrijheid Dronken van wijn Verschillen zijn er niet Katers volgen sowieso…

De diepste zwarte gaten, die mensen graven, graaf ik zelf. Het zijn duistere gedachten, die ik denken moet. Moedwillige angsten zijn het, die me trouw beschermen. Machtige gedachten zijn het, die niet beogen willen, dat ik dood zal gaan, want ik leef. Menselijke gedachten zijn het, die dieren niet denken kunnen. Te druk met waarachtig…

Ik was dronken toen ik je ontmoette Ik was dronken toen ik je verloor Wat kan er nog een hoop gebeuren Tussen twee dronkenschappen door ----------------------------- uit: Rijk Verleden (1999)…

Een dame die gaat drinken zonder plassen Denkt: “Kijk, ik sleep hier een Nintendo binnen” “Natuurlijk kan ik van het water winnen” Maar dan voelt ze het water in zich wassen Ze denkt: “Er is iets mis” en ze roept “Wat?!” “Ik dacht dat ik nog veel meer levens had!”…

Er was eens een zuiperd in Beilen die dronk z'n biertjes uit teilen was net 'n vergiet en dronk hij 's niet liep-ie zat door de straten te dweilen.…

de winter Drager is van ' t Dikste ijs dat Maar te bedenken is, In voor- en najaar Vol water staat En leven geeft aan Zo veel nieuw leven En nu droog staat, Geen druppel vocht Meer te bekennen, Alleen spinnen nog En mieren wonen er En vormen samen De plek waar de Chauffeur een Zachte landing Maakt nadat hij In dronken…

Door de gordijnen somber licht Blij voor zo-even in het donker Ogen sluiten in de schemer Achter dubbel glas de stilte Rook en as, de zoveelste sigaret Wazige gedachten, troebel zicht Lege fles Whiskey, zwaar hoofd Hanenpoten op grijs papier, te dronken…

dronken van verliefdheid wil ik wakker worden aan de verkeerde kant van een vreemd bed weer en opnieuw wil ik ze weten en voelen van passie van de vlinders in hoofd hart en lendenen naakt en onopgemaakt de vlam van de drift die nuchter het verstand met het hart verslaat weer wil ik het zijn zo dronken en smoor weer de liefde voelen…

Tot hij strontlazarus onder dat tafeltje kroop hij kon niet meer opstaan zoals het scheen Het geraamte klepperde bij elke stap buiten in zo’n onverwacht opgestoken wilde wind Maar ach, die knaap was toch niet te stuiten en zijn dronken harses weende als een kind Heb je dan zelfmedelijden mijn beste Hein?…

Deze dichter is zat en dronken. Dit zijn alleen maar woorden. Alleen maar dricht.…

Een schreeuw om aandacht van een dronken man. De stilte wordt abrupt verbroken. Paniek, vallende mensen, benen gebroken. Een schreeuw om aandacht was hier de oorzaak van. De dronken man was tot zijn spijt, op de verkeerde plaats, op de verkeerde tijd.…

de vrouw gehuld in scharlaken haar lichaam bekleed met puur goud dronken van 't bloed van de kinderen en de Man die harten van mensen zou raken zijn lichaam geslagen aan hout om haar de eeuwigheid te verhinderen dronken beiden uit dezelfde beker…

beneveld sluiert het weiland in de herfstzon dronken van de nacht…

De bij duizelt weg van nectarzoete bloesem lichtelijk dronken…

amper belicht wentelt het noorden rond mijn schaduw strekt zich, lacht zich een stuk in de open winternacht waar de leegte galmt met woorden maar de vrieskou wreekt zich toch niet als de vorst nog bloed laat stromen en mijn grijze ziel de verloren dromen bewaart en ik bij zinnen ben nog waar stemmen éénparig klinken zoals de glazen…