Hartenkreten

hartenkreet (nr. 44.769):

Dronken van wat was...

Hoe een blik spoorloos weerspiegelt
het stil bewegend samen weven
in een streling, ontastbaar haastig,
bijna huiverend over de rimpeling van onze huid.

Ondenkbaar waar
veroorzaken we elke zucht bij elkaar
in dat ene warme onontwarbare wezenlijke moment
van duizend keer samen zijn,

tot de stilte hoorbaar de nacht verlengt
en onze adem
dromend het getij van onze hartslag luistert,
roerloos, bijna onbereikbaar, ondenkbaar glijdend
naar een wereld die nog niet werkelijk is ...

Weifelend staat de tijd stil
dronken van wat was....!