Hij zat daar, altijd
Elke dag opnieuw, zat hij daar
Je kon er niet komen, of de plek was bezet
Iedere dag weer zat ie klaar
Voor zich op de grond, zijn pet.
Hij speelde wat deuntjes op een harmonica
Iedere dag opnieuw
Alleen 's zondags zag je 'm nooit
Geen idee waar ie dan zat.
En ineens zat ie er niet meer
Meteen viel het me op
Hij is overleden, de arme man
Viel van een trap, zo op zijn kop.
Schedelbasis was de diagnose
Familie was er niet
Zo werd alras besloten
Aan apparaten ging ie niet
De stekkers werden losgetrokken
Voor ze 't wisten was tie weg
't enige wat op zijn kist lag
Waren zijn harmonica en pet.
Leeg is de plek nu, waar ie zat
Stil is het er ook
Ik betrap me op het muntje in mijn hand
Wat normaal met een boog
Belandde in zijn pet,
Dag speler, dag pet.
... De speler ...
Schrijver: Johanna, 9 april 2015Geplaatst in de categorie: individu