Alle inzendingen over eerste sneeuw/hagel/gladheid weer

ogen want glad, liep dan stram de kleurige lijsten van bootjes met blauwe dekzeiltjes spiegelend in het kanaal bruin loof tussen groen gras bevroren autoruit bij school schone van juffen het bordje brugflat zag ik op brug ook een buschauffeur daar stoppen om meisje op fiets iets te zeggen ‘k ging op haar af, voelde hoe glad, kwam weer…

heb de herfst van me afgegooid met storm de bladeren weggeblazen kaal en knoestig is wat blijft met trots draag ik het eerste ochtendrijp ga weer het spel met regen sneeuw en hagel aan de winter is nog niet gedaan maar als de lente lonkt schieten zo de nieuwe scheuten uit mijn oude stronk…

Wanneer na regen zonneschijn komt Wat komt er dan na hagel en sneeuw?…

De gladheid is weer bestreden, voor iedereen een vrije baan, RDW heeft weer bewezen, dat het zijn mannetje staan kan. Sneeuw is gesmolten, ijzel verdwenen, schoon is de weg, weer vrij, voor de benen. Genoeg zout is er gebruikt, om veilig thuis te komen, vermits je het lef had, om de straat op te gaan!…

nu eerst witte ijsbloemen op transparante ramen een uitgestrekt sneeuwdeken over kale velden witte wilde zwanenparen in laaggelegen polders vele witte sneeuwklokjes in de bladerloze bossen en langs bevroren beken het is niet donker het wordt niet grijs stralend is de winter met sneeuw, hagel en al het ijs…

Ik heb getracht de zin van het bestaan te zien en ook die van de mijne Maar ik zag veelal donkere wolken, striemende regens, hagel, sneeuwstormen, ijzel en gladheid met heel veel vallen en weer opstaan En dan de wind, die winderige wind zowel uit oost, west, noord en zuid snoeihard lang m´n hoofd razen Maar ook soms een spatje zon voorafgaand…

nu zijn we de sneeuw met alle ontberingen vertragingen, gladheid en kou een beetje zat nu verlangen we naar de lente mooie lente kom maar gauw...…

De kou zit in mijn botten de kachel staat nu hoog Het sneeuwen lijkt niet te stoppen maar is een lust voor het oog Buiten slentert een man zijn kraag hoog opgetrokken Wiebelend door de gladheid een schim tussen de vlokken Stralende lampjes langs de ramen kerstbomen weer in de verkoop Het jaar loopt bijna ten einde van lief en leed vol…

De kou zit in mijn botten de kachel staat nu hoog Het sneeuwen lijkt niet te stoppen maar is een lust voor het oog Buiten slentert een man zijn kraag hoog opgetrokken Wiebelend door de gladheid een schim tussen de vlokken Stralende lampjes langs de ramen kerstbomen weer in de verkoop Het jaar loopt bijna ten einde van lief en leed vol…

De kinderen van 't mannetje uit Ukkel knijpen soms ook in die pukkel waarop de zon begint te schijnen, verliefde paartjes in de parken vrijen, de bloemen weer gaan bloeien, jonge dieren in de weide stoeien, sneeuw en hagel weer verdwijnen. Joechei, 't is in de meide.…

we bladeren de bomen kaal jij geel en bruin en ik rood nog een laatste blad in groen de storm is heftig na een vol seizoen nog winteren we geen kou en vlagen in een speels begroeten hagelen soms af en toe in eerste wit ontmoeten strakken nog geen blauw in de noordooster zoeken maar sneeuwen al in dromen op sloten zal de ijsvloer…

het is tijd om weer te dwalen door sprookjes en verhalen met lange reepjes zon de zomer terug te halen de kleur en geur van lange dagen mag nog niet vervagen want de koude is nabij sneeuw en hagel wachten op het keren van het tij warm je aan het mythisch vuur van sagen en legenden tot koning winter weer de lente als prinsesje…

weer brandde geestdrift zijn heilig vuur trok vitaliteit zich niets aan van jaar en uur ik speelde als kind met hagel en sneeuw wind liet ons dansen in een wereld van voorheen het tijdelijk wit had alles begraven waar wij eerder om gaven het voelde zo een in samen smelten warmde eeuwige jeugd kou deerde mij niet wist dat de zon…

Tussen sleedoornwit en meidoornwit ligt een maand met sneeuw en hagel mei staat voor de deur de rododendrons bloeien in een gul gebaar zo koud de nachten de lelietjes-van-dalen gifgroen beven nog…

woorden vallen langzaam in de ochtend het is november een maand om niemand te vergeten ik zie haar in de open buik van het verleden we fietsen de dag tegemoet langs weiden die dauw dragen leven en ademen het licht zonder aarzelen het sneeuwt vlinders En vlokjes Langs twintig lente Seizoenen ook dit jaar ga ik stil voorbij…

Ik keek naar de sneeuw die verdween in een grote plas water. Maar even later verandert het in kleine bolletjes. Venijnige hagel die striemt me in het vlees; Ik bedenk bedeesd Het is nu vast Pasen…

ik lees de wind die stormt in de regen die vlaagt met hagel als ondeugend kind ik wil stilte zien in dwarrelende sneeuw zachte vlokken die mij rust geven misschien ik ben haar moe in eeuwigdurend langs gaan wil weer vertrouwde lucht de veranderingen langzaam laat me mezelf nu zijn bedaar, ga liggen en rust uit je wispelturigheid…

En liggen er geen blaadjes op de rails Dan ligt er wel een pak sneeuw Wat net zoveel wil zeggen dat elke keer Er roet gegooid wordt door het weer, We kunnen toch nergens meer tegen?…

ook vandaag wil de sneeuw ons wassen ontdoen van of bedekken welkom sneeuw zolang je ons goed doet…

Hagel, sneeuw of harde regen voor mij is het enkel een zegen. Iedereen binnen, ik lekker buiten regendruppels, hoor mij eens fluiten! val maar neer en maak mij nat het kan me niets, het kan me wat!…

De sneeuw dekt alle woorden toe en laat hun ijdel pogen zien om weer te geven wat het is in stilte te vertoeven. De sneeuw hervindt de luchtigheid om toe te dekken wat ons deert terwijl de eeuwigheid niet rent maar smelten durft in ieder vlokje.…

Hagel, sneeuw en regen de winter komt eraan zullen we het straks beleven dat er een sneeuwpop in de tuin zal staan ? Muts en sjaal weer uit de kast gehaald de schaatsen uit het vet strooizout en sneeuwschuiver alles is weer klaargezet.…

Een heel klein beetje lente komt langzaam aangetreden, met storm en regen, hagel en soms nog even sneeuw, maar onweerstaanbaar breekt door- heen de zwarte aarde het jonge groen dat heel voorzichtig alles groet,...ons ook opnieuw heel blij doet leven.…

mag ik toch wanneer je afstand neemt in nacht en bij donker even de warmte vergeet die wij samen delen de morgen voor je openen liefst zon maar hagel sneeuw en regen het is me zo gelijk als jij maar straalt weet dat ik in het nieuwe licht van iedere dag nog altijd bij je blijf…

water valt als druppels neer onder meer als regen al sinds een ver verleden verdampten zij tot een wolk naar de toekomst en het heden water neemt mee wat mensen vergeten verbergt veel meer in zich dan we ons beseffen en ooit zullen weten het eeuwige water de druppel die verdampt kom je ooit weer tegen als sneeuw hagel of regen water is…

water valt als druppels neer onder meer als regen al sinds een ver verleden verdampten zij tot een wolk naar de toekomst en het heden water neemt mee wat mensen vergeten verbergt veel meer in zich dan we beseffen en ooit zullen weten het eeuwige water de druppel die verdampt kom je ooit weer tegen als sneeuw hagel of regen water is als…

Verwoestende hagel, sloeg hard tegen het jaargetijde in. Mijn tuin met de glimlachende scheutjes, verdronken in de modder. Bladeren van struiken, doorpriemt met gaten. Het ijsballenspel vernietigde alles wat het tegen kwam. De aarde sleepte zich tot aan de afvoer, om daar zijn verstoppend werk uit te voeren.…

Niet alleen de plotse hagel bleek zo haastig maar meteen ook wij…

Verwoestende hagel, sloeg hard tegen het jaargetijde in. Mijn tuin met de glimlachende scheutjes, verdronken in de modder. Bladeren van struiken, doorpriemt met gaten. Het ijsballenspel vernietigde alles wat het tegen kwam. De aarde sleepte zich tot aan de afvoer, om daar zijn verstoppend werk uit te voeren.…

als gras zich opheft na jouw barrevoetse tred en gladheid strandt in lieflijkheid vang ik jou dodijnend op…