Alle inzendingen over ego's

De ego's van nu gevuld doorregen en opgediend als warme happen in een slechte snackbar eenvoudig weg te doen in plastic bakjes en te overgieten met kleffe bende hun thuisfront hun ideaal hun passie om gevreten te worden zonder ooit te aanschouwen wie hen verorbert of wie hen uitkotst…

Een trumper is een aanhanger van trump Maar ook betekent het bazuingeschal Als synoniem voor machotaal, gebral Van ego's die ik haat en 't liefste dump Zoals Ooit in het Westen, lang geleden Het Goede Slecht was, met Duister verleden Als in de westerns van Sergio Leone Op muziek gezet door Morricone…

in woorden las ik je gelaagdheid je raakte aan verleden tijd voelde als een deel van mijn omgeving verbaasde met vertrouwelijkheid je maakte altijd deel uit van mijn leven, groter dan in dit geheel je bent een van die honderd ego's die met mij de hemel deelt zeven levens om te zoeken wie er van de appel at, wie er…

Onze ego's zijn onsterfelijk, want ze hebben nooit bestaan.…

het is de laatste zondag van de windstilte eikels ketsen met geweerschoten op blikken daken, op holle voeten tegen aangekoekte ego's tot aan inwonend buitenleven kikkers en spinnen schuilen in warme huizen. De ramen moeten dicht, hermetisch de echo slaat een deuk in de nacht iemand lacht, beent bij, aanwezig vergeet te slapen…

De wereld is veranderd Een beetje in de war Zeg maar: van de leg Toch niet de eerste keer Dit spierballen spel Van kleine jongens Met grote ego's In lichamen die veronderstellen Volwassen te zijn Maar dat zijn ze niet Nooit geworden Ze kennen geen verantwoordelijkheid Geen empathie Geen compromis Alleen het eigen ego…

weet mijn vrijheid werd geroofd niet omdat ik in iets geloof maar omdat ik blind en doof politici vertrouwde die geschiedenis herkauwden tot een ondoorzichtige brij terwijl zij mijn "ik" verbouwden tot een onherkenbaar "wij" weet mijn stem werd verspild door ego's die onbezwaard en kil en blijkbaar zonder eigen wil als elkaar…

Ego's van mensen sterven. Boeken sterven niet. Boeken bieden mensen troost. Vrouwen zijn goddelijk. Kinderen zijn kinderlijk. Boeken zijn heilig. Mannen nooit.…

Ook zij uiten gedachten in lyriek gevoelens in verbeelde woordmuziek ik mis hun speelse pen en plein publique hun scherpe meningen en hun kritiek Ik hoop op massa's poëzie in brieven aan onze ego's, heus, wij zijn geen loeders snelsonnetteurs zijn állen mannenbroeders Maar laat je door hún woorden niet ontrieven wíj kiezen allerhande onderwerpen…

De knap vertelde mensverhalen worden een lang verleden tijd waarmee je door een wereld rijdt met mensen die vaak lijdend falen Uit vreemd verdriet of echte nood soms dankzij wilde oorlogsdwepers of machtsmisbruik door brein-inzepers met ego's heel schrikwekkend groot.…

-figuur een anonieme non-persoon in het somber duister van zijn dreigendzwarte cape, een mystery guest die spreekt in koeterwaals en esperanto een ongericht verbale drone die in een malignant gekwaak zijn tong beweegt tot overmaat van ramp op onze niet gelekte onverwacht toch ongehackte site vol leven, lyrica verhulde ego's, exuberant…

door moeders van amper tien Zoek ik naar mijn echte ik Dreigementen kunnen mij niet langer leiden Belofte en schuld laat ik achter me Mijn God maakt deel uit van mijn Ik Wanneer ik samenkom in eenzaamheid De samenloop van omstandigheden Welhaast vanzelfsprekend Mijn jeugd in de verte zichtbaar Als een onontwarbare kluwen Gesponnen door ego…

Ik maak mij zorgen Om het heden van morgen Als boomer word ik Ongelofelijk kwaad Op maffiose crimi Witteboorden In hun onaantastbare Bunkers van boardrooms Ego's die de climate Change ontkennen Hun wereld is geen Aarde van de mensen En negeert de Econoodkreet Van het klimaat Een pinguïn, net zo edel Als een leeuw of koningspaard…

Op uw misnoegen krijgt een mens nooit vat U houdt mij ontoerekeningsvatbaer Maer naer uw alter ego's kijkt u zelden Daer in de spiegel huizen beide helden Geweten en Morael staen voor u klaer Zij bieden inzicht in uw functioneren Verbael linguael, i.e.…

's…

Ik vermoed dat we ego's zijn. Wat vele dichters worden. Wat ik zelf ook ben. Onze spiegels zijn thuis gebleven. Huisdieren hebben dat niet nodig. Dieren denken niet zoals mensen. Denken wel, filosoferen niet. Zonder weten, voelt een dier, wat het doen moet. Wat mensen zijn. Wie ik ben. Mensen zoeken veel te ver van huis.…

verblind door hun ego's in lichtende verten vanitas vanitatum hun ijdelheid niet willende kennen of zien…

Mensen hebben een stem gekregen Vertaald in een minister president Want de chaos was groot En de andere partij Was er niet een die echte oplossingen bood We doen het als vrienden Onder elkaar, maten Maar de ego's botsen en het vuur is te heet En zonder trouw te zijn aan een echte eed moet men elkaar verlaten Hij wordt geïsoleerd Hij heeft…

Onze ego's zie ik doven als een kaars. Ik zie ons ongevraagd geboren worden. Ik zie een zieke die genezing vindt. Ik zie de schakels van de liefdesketting, die de moeder met haar kind verbindt. Ik zie ons ongevraagd sterven gaan. Ik zie de laatste dag zoals de eerste is. De wegen die we tastend vinden. Het leed dat we doorstaan.…

's, zet ieder seksbehoefte op een hoger plan, sokkel.…

Versteende stilte zo dichtbij Zo veraf Als er zulke mooie versteende momenten, successen Zijn als ook de historie verstild, versteend Zonder rustiek “zijn”, zonder universeel weten… Energie als verlaten straten, als verstilde dagen, als verstilde ….. ego’s…

Stel je eens levendig voor, dat je je ego verliest, en de liefde vindt.…

Ik weet nog hoe onschuldig en ludiek Het vroeger was, dat mesjepingelen Je mikt en trekt een lijn: omsingelen Maar zonder tyrannieke retoriek Voor macho's met hun opgeblazen ego Is landjepik meer spelen met stratego…

Sterven is geluk bedwingen. Want jij bent het verleden dat ik wens als jij me weer vergiftigt met vragen die leven waar ik besta en weer weet dat alleen de doden mij zullen vragen of ik eeuwig gelukkig wil zijn.…

Elke bom is een bewijs van angst en macht die valt en elke leugen laat winnen omdat de dood alleen met onverdragelijke stiltes terugvecht…

Hij is onzichtbaar zonder het geluk dat hij kan verdienen in momenten die hem weer bedwingen achter de kast die hem laten zwijgen van verlies en dankbare lichten die hem beloven dat hij mag wachten zolang hij leeft en zijn waardigheid opgeeft…

De wachtende ochtend is de korte belofte die niet veranderen wil als het oude begin weer ontwaakt in gezichten die hun nieuwe begin zoeken en verdwalen in de haast om niet te missen wat ze geloven als ze steeds de tijd om raad vragen…

Groot is de leegte die je vol praat met kleine woorden die als insecten je leugens verteren. Je bent geen tovenaar maar je goochelt met emoties van iedereen die volgt als je lacht en weet elke zwijgende dankbaarheid is jouw deel. Want val je niet dan zul je verder gaan als de schim die een schaduw…

Wat ik niet weet is mijn geschenk waar niemand in de toekomst aan denkt zolang de mensen van gisteren mij niet bedanken als ik kerst weer overleef met dezelfde honger en dezelfde wanhoop die ook morgen mijn naam weer kado krijgt…

Langzaam dromend dwaalt ze overal met puzzelende gedachten op zoek naar de schaduwen die niet meer willen wachten en naar wie ze kijkt in alle wintergedachten en vragende gezichten die haar kou dichtbij verlangen…