12 resultaten.
Existentialisme ...
hartenkreet
3.4 met 8 stemmen
1.110 Existentialisme, wat een woord
wat moet ik er mee beginnen
opzoeken en me erin verdiepen
want zo schiet me niets te binnen
Het heeft te maken met vrijheid
een eigen mening in het bestaan
Vrijheid in keuzes en in relaties
zonder alle wereldse waan
Ook is het een eigen indentiteit
welke je moet behouden in het leven
in een relatie of in…
filosoof
netgedicht
3.8 met 10 stemmen
916 volgens mijn leraar filosofie
is ´het existentialisme
tromgeroffel op een leeg vat´
daarbij glimlachte hij intens
rimpels in zijn gezicht
van poëzie vond hij
dat daarmee alle gaten
in het menselijk denken
te pas en onpas
worden gedicht
een beetje dankzij hem
ben ik geworden die ik ben…
Romantisch Existentialisme
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen
1.026 Als ik niet bestond
wat was dan het verschil
tussen wel en niet bestaan
van dit al, en wat er plaatsvond
Hierop zeg ik: niets
ben ik een egoïst?
of mag ik dat bepalen
waarvan ze zeggen dat het mist
Dan heb ik het gevonden
het antwoord van het leven
op de vraag van het bestaan
en hoop ik jou te krijgen
want jij hebt de zin gegeven…
Halt
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
268 huilen er nog wolven
doorheen gewoelde kindertijd
te vroeg onder slaap bedolven
verloren ze met het bos de strijd
het leven is begonnen
wijze woeste regenvlagen
langs ruiten lekend bezonnen
wissen "de" stof uit de dagen
de einder bestrandt gedachten
van schepen tot drijvend wrakhout
vanop schuimkoppen blijven ze wachten
tot weer een…
Het ongelijk van tussentijd.
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
253 Het ongelijk van een dwaling.
Ploegen in een spoor van voren.
Het torsen van een lastdier
bij het spitten van een morgen land.
Het ongelijk van een slag in de wind
en het schot voor de boeg
van een vluchtelingenschip,
drijvend naar rustige waters,
op drift waar stille gronden
zoet koraal over golven smijten.
Het ongelijk van zaden,
uitbottend…
Je suis Charlie
netgedicht
5.0 met 2 stemmen
235 Geloof in de schepping
in een leven na de dood
geloof – maar je weet het niet zeker -
in een verbinding
van spiritueel verlangen
waarbij de opperste macht
zijn gouden troon bestijgt
en ons leidt uit het duister van de nacht
geloof in existentialisme
vermeende contingentie
geloof – want je weet het niet zeker -
in louter toeval
van heel…
Meervoudig ik
netgedicht
2.5 met 2 stemmen
161 Wie ik was
Ben ik stil aan
Vergeten
Wie ik ben
Weet ik al
Helemaal niet meer
Altijd zo dicht
Bij mezelf gebleven
En elkaar toch
Uit het oog
Verloren -
Slechts één regel
Nog vat alles samen:
Ik besta, wij bestaan…
Ik ben.
hartenkreet
3.5 met 8 stemmen
403 Ik ben Vuur.
Ik ben Aarde.
Ik ben Water.
Ik ben Lucht.
Ik ben Geestkracht.
Ik ben Zon.
Ik ben Maan.
Ik ben Sterrenstof.
Ik ben Universum.
Ik ben Godin.
Ik ben Licht.
Ik ben Liefde.
Ik ben Bron.
Ik ben Engel.
Ik ben Bengel.
Ik ben Allesomvattend.
Ik ben Mij.
Ik ben.…
Hoe ik Remco’s verjaardag vierde
netgedicht
3.4 met 8 stemmen
905 Thuis hadden we geen existentialisme
maar wel een tafeltje van formica
op drie poten
in de vorm van een palet.
Op de fiets dacht ik:
wat een rare snuiter is die Campert
Als hij zulke lezers heeft.
wat zou hij schrijven.…
de gevangenis van het paradigma
netgedicht
4.0 met 12 stemmen
306 meningen
Leidraad voor’t verstand
En Kant
Hij eindigt met
Verdinglijking en het grote vergeten
Maar o filosofie
Ik wil weten
Van de wereld die alles is wat ’t geval is
En van de appel, de sinaasappel en de fruitmand van kennis
En Popper en Gestalt-switch
Post- en on- en antimodernisme
Nee, nee ik vergis me
Ik wil weten van Sartre
Het existentialisme…
Jean Paul Sartre
netgedicht
3.2 met 4 stemmen
349 Het existentialisme,
legde je onnavolgbaar uit,
is pas écht humanisme -
en dat bleek filosofisch fruit,
vitamine, voor mijn denken.
Ik bleef je lezen, telkens weer -
maar zag verwantschap slenken.
Jij koos soms averechts; dat deed zeer.…
Vragen aan de Spiegel
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
161 Wie ben ik, als de wind mij niet meer noemt,
als ’t werk verstilt en ’t oog mij niet meer mint?
Een bloemeke, dat geuren kan alleen
in ’t donker, waar geen mens haar naam herkent.
De zin? Hij drupt als dauw op ’t morgenblad,
geschonken door een hand die ik niet zie.
De tijd bepaalt waar ’t zaadje vallen zal –
ik buig, en voel wat hij mij fluistrend…