Netgedichten

netgedicht (nr. 48.211):

Het ongelijk van tussentijd.

Het ongelijk van een dwaling.
Ploegen in een spoor van voren.
Het torsen van een lastdier
bij het spitten van een morgen land.

Het ongelijk van een slag in de wind
en het schot voor de boeg
van een vluchtelingenschip,
drijvend naar rustige waters,
op drift waar stille gronden
zoet koraal over golven smijten.

Het ongelijk van zaden,
uitbottend in onvruchtbare grond.
De knoken in handen van de hongerigen
in het natte slib van de graven.

Het ongelijk van een koude lente na een warme winter.
Van splinters in een kleuterduim,
de pleisters op de stigmata.
Betten van een wonde.

Het ongelijk van de havelozen.
Weggeknakt in beduimelde beden,
de kralen in de rozenkransen,
bloeiend tussen duimen rond.

Het ongelijk van lengen en slinken
van dagen die maar net begonnen.
Droog in je dorst zijn
na dagen laven.
Het ongelijk van tussentijd.